به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، «سیدعماد حسینی» کارگردان سینما در گفت‌وگویی در خصوص لزوم تنوع ژانر در سینمای کشور و عبور از دو ژانر «اجتماعی» و «کمدی» اظهار داشت: نبود ژانر و بی‌توجهی به کارکرد آن در سینمای ایران یکی ازعوامل مؤثر در شکل‌گیری وضعیت موجود آن است؛ زیرا عدم تنوع قصه، ضعف‌های ساختاری، کلیشه‌های روایی، تولیدات ساده‌انگارانه و ... در بازار فیلم و سریال ایران، این چرخه رامحدود کرده و ســـلایق مخاطب را که از طریق تولیدات روز دنیابا ژانر‌ها آشـــنایی کامل دارد به‌کلی نادیده گرفته است.
حسینی افزود: از طرفی، با گذشت سال‌ها و گذار از دوران آزمون و خطا، سینمای ایران با رویکرد ژانر ستیزانه اش نتوانسته چرخه طبیعی خود را در نظام اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور کامل کند. این در حالی است که ژانر به گفته آلتمن «هم ساختار است و هم مجرایی که از طریق آن مواد خام از تهیه کنندگان به ســـمت کارگردانان و از صـــنعت به ســـمت پخش کنندگان، نمایش دهندگان، مخاطبان و دوستان شان جاری می‌شود».
این کارگردان سینما ادامه داد: در ســـینمای ایران هم ازنظر معنایی و هم ازنظر نحوی ما کمتر نقاط اشـــتراک و تلاقی بین فیلم‌ها پیدا می‌کنیم. در عوض تکیه مان بر چرخه ســتاره‌ای اســت؛ چرخه‌ای که به دلیل فردی بودنش، چندان قابل اتکا نیســت و با حذف ســـتاره از بین می‌رود؛ بنابراین فیلم‌ها مســـتقل از یکدیگر عمل می‌کنند و جهان ســـینماتیکی برای مخاطب خلق نمی‌شود.
وی خاطرنشان کرد: در نتیجه این نابســـامانی، گروهی از منتقدان و نظریه‌پردازان ایرانی معتقدند ریشـــه اصـــلی مشـــکلات دائمی و تاریخی ســـینمای ایران، نبود نظامی ژانر محور یا به عبارتی، رویگردانی سینمای ایران از به کارگیری نظام ژانری است. به باور آن‌ها می‌توان از ظرفیت‌های نظام ژانری و تاثیر بر روابط چند ســـویه بین مخاطب، ســرمایه گذار، فیلمســاز و اثر هنری بهره‌برداری کرد. این گروه معتقدند اگر قرار بر گشــودن گره‌های این ســـینما باشـــد، نقطه آغازین آن توجه جدی به نظام صـــنعتی ســـینما و ژانر محوری در سینمای ایران است.
حسینی تأکید کرد: چرا که در ســـال‌های اخیر نگاه مخاطبان جهانی به ســـمت فیلم‌های ژانری غیر هالیوودی متمایل شده است، که البته این مسأله به معنای طرد الگو‌ها نیست؛ بلکه ناشی از قدرت گرفتن صنایع سینمایی نوظهور است.
این کارگردان سینما با بیان اینکه بررســی ریشــه‌های ســینمای معاصــر کره جنوبی به‌خوبی‌نشــان می‌دهد که فیلم‌های وحشــت کره‌ای چگونه داســـتان‌ها و ســـنت‌های بومی را در خدمت ژانر به کار می‌گیرند اظهار داشت: این فیلم‌ها با استفاده از فرهنگ عامه و رجوع به سنت‌های داستانی غیر از سنت‌های داستانی متداول در غرب، زیر ژانری بومی/ ملی را تحت عنوان K- Horror نمایندگی می‌کنند.
وی افزود: مناطق مختلف جغرافیای ایران به لحاظ امنیتی، سیاسی، قومی، فرهنگی و... شـــرایط ویژه‌ای دارند که می‌تواند زمینه‌های روایی و شـــمایلی مناســـبی برای تحقق یک سینمای ملی باشند، ولی در کشــور ما وجود مشــکلات فرهنگی، اجتماعی و حتی ســاختاری باعث شـــده تا ســـینمای مبتنی بر الگو‌های فراگیر ژانری شـــکل نگیرد و همین دلیلی برای سردرگمی تولید کننده، مخاطب و حتی فیلم‌ها است.
حسینی در پایان این گفتگو تصریح کرد: درنتیجه این ســـاختار گریزی فرهنگی - اجتماعی، ســـینمای ایران و محصـــولات نمایشـــی تلویزیون ما به طور شـــایســـته‌ای جامعه فرهنگی ایران را نمایندگی نمی‌کنند؛ زیرا تمایزات اجتماعی و تنوع جغرافیای فرهنگی جامعه تاکنون درسینمای ما نمود پیدا نکرده است.
منبع: سینماپرس
انتهای پیام/ ۱۳۴
