به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، پوستر، ویدئوشات، لوگو موشن و لوگوتایپ، جزو تکنیک‌های جدید تبلیغ یک اثر نمایشی در عصر سلطنت شبکه‌های اجتماعی شده است که از طریق آن می‌توان اثری را به صورت مختصر و خلاصه معرفی کرد و با این تعریف، مخاطب به هویت کلی یک اثر پی خواهد برد.
پوستر و ویدئوشات سریال «دفتر یادداشت» محصول جدید پلتفرم فیلم‌نت، همین چند روز پیش رونمایی و این سریال با این هویت به مخاطبان معرفی شد که البته واکنش‌ها و جنجال‌های فراوانی را در پی داشت که دلایل آن را در ادامه بررسی خواهم کرد. هویت بصری یک اثر در لوگو، پوستر و نمای کلی آن مبرهن می‌شود و این هویدایی خیلی از مؤلفه‌ها را در خصوص آن کار برای بیننده عیان خواهد کرد. در خصوص پوستر «دفتر یادداشت» هم همین امر صدق می‌کند و این پوستر دارای المان‌هایی است که به‌راحتی نمی‌شود از کنار آن عبور کرد. قطعا حضور رضا عطاران برای اولین‌بار در یک سریال پلتفرمی و نیز بازگشت او پس از چند سال دوری از آثار نمایشی، برای مخاطب جالب و جذاب است و این پوستر نیز حول محوریت او نمادین شده؛ اما چهره‌پردازی که برای عطاران کار کرده‌اند، بسیار شبیه «آمیتاب باچان»، ستاره مشهور سینمای بالیوود است. از این نکته کم‌اهمیت که بگذریم، نکات خیلی مهم‌تری در این پوستر وجود دارد که به‌سادگی نمی‌توان آن را نادیده گرفت، از سبک نمادین سیگار به لب گرفتن عطاران و فندک گرفتن خانم‌ها برای او که بسیار شبیه فیلم غیراخلاقی «مالنا» با بازی «مونیکا بلوچی» است تا تأکید بر سیگارکشیدن برای دو کاراکتر عطاران و معجونی و از همه مهم‌تر، بازنمایی از تصویر زن به بدترین شکل ممکن و فضاسازی، تیپ و اکت زنان در آن که کاملا از فرهنگ ملی و مذهبی ما به‌دور و در واقع در تضاد با آن بوده و کاملاً شبیه یک پوستر هالیوودی است.
قطعاً نمی‌شود از روی یک پوستر، یک اثر را در همه ابعاد قضاوت کرد؛ اما همان‌طور که در ابتدای این متن نوشتم و تأکید کردم، یک پوستر، وانمودکننده هویت بصری و مفهومی کلی از یک اثر است که بیان‌کننده مواجهه آن با عناصر داستانی و روایی خواهد بود. در این پوستر پرحاشیه، شما با یک جذابیت طراحی و طنازی جالب مواجه هستید که البته این جذابیت، نکات زیر متن و فرامتن آن را ماسکه کرده است. اینکه بازنمایی ظاهری از زن در این پوستر چقدر ایرانی است و چقدر با فرهنگ جامعه سنخیت دارد، اینکه ژست هوس‌انگیز سیگار کشیدن چقدر در ویدئوشات آن تأکید شده، اینکه پرفورمنس همه عناصر آن شبیه یک فیلم غیراخلاقی هالیوودی است و همه نمادگرایی‌هایی که نشان‌دهنده یک سبک و منش خاص و در تضاد با فرهنگ عمومی، ظاهرا در متن اثر نیز قرار است روایتگر باشد. نمی‌شود و نباید خیلی سخت‌گیری داشت یا در قضاوت، مشابهتی با توهم توطئه از این پوستر نسبت به کلیت اثر پنداشت؛ اما ویترین یک اثر به‌خوبی مشخص‌کننده ماهیت گفتمانی سازنده آن است، حتی اگر در قالب طنز باشد یا یک ملودرام اجتماعی، حتی اگر کم آشناترین افراد سازنده و مطرح‌ترین چهره‌ها، بازیگران آن باشند.
منبع: صبح نو
انتهای پیام/ ۱۳۴
