گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، واقعه‌های برجسته دینی و تاریخی از همان آغاز سینما، مورد توجه سینماگران قرار گرفت و آثار ماندگاری را به تصویر کشیدند که در حافظه تاریخ سینما جایی ویژه داشته و دارند.
کارگردانان بزرگی، چون «گریفیث» و «ابل گانس» از دوران سینمای صامت واقعه‌های تاریخی را تولید و بر پرده سینما به تماشا گذاشتند. تعداد فیلمسازانی که در این عرصه فیلم ساخته‌اند بسیار زیاد است و آوردن نام یکایک آنان خود حدیث مفصلی است.
درباره زندگانی حضرت موسی، حضرت مسیح و دیگر پیامبران علیهم‌السلام فیلم‌های زیادی ساخته و مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است.
به عنوان نمونه می‌توان به: «کتاب آفرینش»، «ده فرمان» و فیلم عظیم «بن هور» اشاره کرد که گوشه‌هایی از زندگی حضرت عیسی علیه‌السلام را به تصویر کشیده‌اند. این‌گونه فیلم‌ها عظمت خاصی دارند که تماشاگر را به اعجاز وا می‌دارد.
فیلم پر مخاطب و محبوب «محمد رسول‌الله» ساخته «مصطفی عقاد» یکی از این آثار ارزشمند است و با اینکه سال‌ها از تولید آن گذشته، اما هنوز مخاطبان جذب آن می‌شوند.
ساخت فیلم‌های مذهبی و تاریخی از رونق نیفتاده و هنوز هم در سراسر دنیا از این نوع آثار تولید شده و مورد استقبال واقع می‌شود.
در ایران نیز گه‌گاهی چنین آثاری تولید می‌شود که در مقابل فیلم‌هایی که با این موضوع‌ها در جهان ساخته می‌شود قابل مقایسه نیست.
واقعه عظیم و حزن‌انگیز عاشورا، شهادت امام حسین علیه‌السلام، اهل بیت و یارانش بزرگ‌ترین و تاثر برانگیز‌ترین رویداد‌های تاریخ بشریت است. این واقعه عظیم تاثیر زیادی روی فرهنگ و هنر ایران زمین گذاشته است. آیین‌های مختلف مذهبی در سراسر کشور که هر ساله به مناسبت ماه محرم، تاسوعا و عاشورا بی‌وقفه اجرا می‌شوند نشان دهنده این تاثیرگذاری است.
شعر، داستان، موسیقی و هنر‌های نمایشی ایران زمین تحت تاثیر این رویداد عظیم آثار شگرفی را خلق کرده و می‌کنند، آثاری ماندگار که همواره در خاطره فرهنگ و هنر ایران مانده و می‌ماند.
با توجه به کیفیت و کمیت آثاری که در عرصه هنر و ادب ایران زمین خلق شده‌اند، متاسفانه در قاب تلویزیون و به‌خصوص روی پرده سینمای ایران، تصویر این رویداد بزرگ آن‌گونه که باید دیده نشده و نمی‌شود.
ساخت با تعجیل و بی‌کیفیت برنامه‌ها و برخی سریال‌های مذهبی با موضوع عاشورا در تلویزیون، هرگز جواب‌گوی خواسته مردم نیست. مخاطبان دوست دارند برنامه‌ها و سریال‌هایی با کیفیت و جذاب درباره این واقعه عظیم را به تماشا بنشینند.
در ایران ساخت سریال‌ها و فیلم‌های عظیم تاریخی و مذهبی همواره با ضعف‌های شدیدی مواجه بوده است. هر چند که در صدا و سیما چند سریال تاریخی و دینی نسبتا خوب مانند «امام علی» و «مختار» تولید شده، اما آن‌ها نیز با نمونه آثار خارجی، به ویژه هالیوود قابل قیاس نیستند.
سینمای ایران نسبت به تلویزیون بسیار کم کار‌تر بوده و به جز تعداد معدودی که موفق‌ترین‌شان «سفیر» و «روز واقعه» است، کار چشمگیر دیگری به چشم نمی‌آید.
سینماگران ایرانی هرگز نمی‌توانند بهانه بیاورند و بگویند این نوع فیلم‌ها مخاطب ندارد، زیرا خودشان نیز به خوبی می‌دانند مردم ایران علاقه زیادی به فیلم‌های تاریخی و مذهبی دارند.
مطمئنا اگر آثاری ضعیف و بی کیفیت تولید و روی پرده بروند، مخاطبان از آن‌ها استقبال نخواهند کرد. زیرا آنان منتقدانی تیزبین و نکته سنج هستند و به خوبی ضعف فیلم‌ها را متوجه می‌شوند.
مردم نسبت به آثار مذهبی و تاریخی بسیار حساس و سخت‌گیر بوده و دوست ندارند هر کار ضعیفی را به تماشا بنشینند. آنان ساخت فیلم‌های ضعیف در این عرصه را توهین به مقدسات و تاریخ کهن ایران می‌دانند، بنابراین هرگز حاضر نمی‌شوند برای دیدن این آثار بی‌کیفیت پا به سالن‌های تاریک سینما بگذارند.
بی‌شک اگر فیلمی مناسب با کیفیت و در استاندارد‌های جهانی درباره عاشورای حسینی یا هریک از وقایع دینی و تاریخی ساخته شود، مردم برای دیدن آن به سینما‌ها هجوم می‌آورند.
متاسفانه سینمای ایران به خاطر سوءمدیریت‌ها و یکه تازی برخی از تهیه‌کنندگان تمامیت خواه که سینما را فقط با پول می‌شناسند و هنر دیگری ندارند، مخاطبان اصلی خود را از دست داده است.
عده‌ای از مردم ایران به خاطر اعتقادات خاص خود، حاضر نیستند برای دیدن هر فیلمی به تنهایی یا همراه با خانواده خویش پا به سینما بگذارند، اما اگر فیلم‌های خوب تاریخی و دینی ساخته شده و روی پرده بروند، آنان دوباره با سینما آشتی خواهند کرد.
مردم جهان، به خصوص ایران دارای سلایق مختلف هستند. برای جذب آنان به سینما باید انواع فیلم تولید و نمایش داده شوند. مطمئنا سینمایی که فقط در یک یا دو ژانر فیلم تولید کند و تنوعی در آن وجود نداشته باشد، مخابان بسیاری را از سینما‌ها فراری می‌دهد که داده است.
سینمای هالیوود به مخاطبان کشور خودش و دیگر ملت‌ها یک بسته متنوع ارائه می‌دهد تا هر مخاطبی و با هر سلیقه‌ای فیلم مورد دلخواه خود را انتخاب کرده و به تماشای آن بنشیند. این حق مخاطب است و باید به این حق احترام گذاشت.
بسیاری از سینماگران ایرانی کمبود امکانات را بهانه می‌کنند که این قابل قبول نیست، امکانات به حد مکفی وجود دارد، منتها آن تخصص و به ویژه دید هنری لازم برای ساخت فیلم‌های عظیم دینی، تاریخی و گونه‌های مختلف سینما وجود ندارد.
هنرمند فیلمساز با کمترین امکانات هم می‌تواند فیلمی جذاب و پر مخاطب بسازد.
کارگردانان نامی و صاحب سبک دنیا، همواره اول به کیفیت اثر فکر کرده و می‌کنند، بعد به لوازم لازم. آنان هرگز حاضر نیستند برای اینکه فیلم خود را پر خرج نشان دهند از وسایل گران و پر هزینه اضافی استفاده کنند. اگر داستان و ساختار فیلم شان احتیاج به وسایل سنگین و گران داشته باشد، حتما استفاده کرده و بر آن اصرار نیز می‌ورزند، اما اگر لازم نبود به آن حتی فکر هم نمی‌کنند.
برخی از سینماگران ایرانی دوست دارند لوازم اضافی و سنگین در محل فیلمبرداری باشد، در صورتی که ساختار فیلم شان به گونه‌ای است که احتیاجی به آن‌ها ندارند، اما برای پز دادن و به چشم دیگران کشیدن، این خرج اضافی و سنگین را بر بودجه فیلم تحمیل می‌کنند.
ماه محرم دوباره از راه رسید. باز مردم چشم انتظار ماندند تا فیلمی با کیفیت را در این ایام روی پرده سینما‌ها ببینند، اما سال‌های متمادی است که این چشم انتظاری ادامه دارد و آن طور که از شواهد پیداست ادامه پیدا خواهد کرد.
اگر ساخت چنین فیلم‌هایی همواره در دستور کار وزیر ارشاد و مدیران سینمایی ادوار مختلف بود، مطمئنا لااقل یک فیلم نسبتا خوب با موضوع عاشورا یا دیگر موضوعات مذهبی برای نمایش در ایام محرم وجود داشت و سینما‌ها در این ایام نیز بی مخاطب نمی‌ماندند.
انتهای پیام/ 121
