گروه استان‌های دفاع‌پرس ـ «ابوالقاسم محمدزاده» پیشکسوت دفاع مقدس؛ دلم هوایی می‌شود. حس عجیبی دارم. از صبح هرکجا که می‌روم صحبت از اربعین است و سفر به کرب‌وبلای معلی، دوستانی که هرساله در کربلا موکب‌داری کرده‌اند در تدارک بار سفر بستن و رفتن هستند.
چند سال هست که قسمتم شده و در زمره خادمیاران امام رضا علیه‌السلام در موکب مدافع حرم شهید «محمدی» مستقر در نجف اشرف افتخار خدمت به زائران اربعین قسمتم شده اما امسال را نمی‌دانم به این افتخار نائل خواهم آمد یا نه!
جلسه تا دیر وقت طول می‌کشد و عطر روضه به جانمان می‌نشیند و مداحی آقا صادق که می‌خواند؛ «الهم الرزقنا حرم حرم» حسابی آسمان دل‌مان را بارانی می‌کند و چشم‌ها را گریان.. دلم پر می‌کشد به روزهای دفاع مقدس که همیشه زیارت عاشورا رمز عاشقانه‌هایمان بود و روضه‌اش، چاشنی حرکت‌های‌مان به سوی میدان جهاد و آغازگر حرکت نیروها برای عملیات و به سرانجام رساندن کارهای نشدنی و سخت، توکل به خدا و توسل به امام رضا (ع) رمز حرکت‌ها به سمت پیروزی‌ها و شکستن خط دشمن بود.
حال و هوای جلسه به همان سو کشیده می‌شود وقتی صادق پورقنبر می‌خواهند؛ دلم می‌خواد کربلا برم... الهم الرزقنا حرم حرم.... ما شنیدیم و اشک ریختیم. اما در جای دیگری دعوت‌نامه صادر شده بود. دو پرستوی مدافع حرم دعوت‌نامه برایشان ارسال شده بود و من و ما بی‌خبر از آن بودیم.
به خانه که می‌رسم پای اخبار ساعت ۲۴ تلوزیون می‌نشینم. هنوز سینه‌ام حال و هوای روضه و حرم دارد که از عملیات تروریستی شاهچراغ مطلع می‌شوم. می‌نویسم؛
زسمت شاهچراغ بوی عجیب می‌آید
چه عطر خوشی زشهر حبیب می‌آید
گمان کنم شهیدی دوباره بخون غلتید
که عطر بهشتی و بوی سیب می‌آید
انتهای پیام/
