به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، سخنان رئیس جمهور ایالات متحده در هفتاد و هشتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد کوچکترین نشانی از ایده آل‌ها و اهداف جو بایدن درباره ایران نداشت و مرد بیمار کاخ سفید همچنان می‌تواند تضعیف برنامه‌های دولتش را به آنچه که تصمیم نسنجیده دونالد ترامپ در خروج از برجام می‌خواند مرتبط کند و از رنجی که می‌برد، گلایه کند.
جو بایدن در روز‌هایی که تحت بیشترین فشار از سوی مخالفان خود با کلیدواژه «باج دادن» به ایران پس از توافق اخیر با ایران و آزادی ۶ میلیارد دلار از منابع مالی تهران، قرار گرفته است، انتظار می‌رفت مواضع تهاجمی علیه ایران اتخاذ کرده تا وانمود کند چیزی عوض نشده است و می‌توانست تکراری‌ترین عبارت در واژگان سیاست خارجی آمریکا طی یک دهه گذشته را بر زبان آورد: همه گزینه‌ها روی میز است.
بایدن، اما هیچیک از این کار‌ها را نکرد و همانطور که تلاش کرد نسبت به چین مسئولانه‌تر صحبت کند و بگوید دنبال مناقشه با پکن نیست، تصمیم گرفت سطح تنش با ایران را مدیریت کرده و آن را افزایش ندهد. او فقط به این عبارات کلی و تکراری که واشنگتن اجازه دستیابی تهران به سلاح هسته‌ای را نخواهد داد و به همکاری با شرکایش برای مهار فعالیت‌های ایران در منطقه و جهان ادامه خواهد داد، بسنده کرد.
بایدن که سال گذشته همین موقع و به گمان تاثیرگذاری آشوب‌های کلیدخورده در ایران گفت ما در کنار شهروندان شجاع و زنان ایران که برای حقوق بنیادین خود تظاهرات می‌کنند، می‌ایستیم! امسال ما موضع خود را به این شکل تلطیف کرد که به حقوق زنان و دختران در سراسر جهان اشاره کند و بگوید که تفاوتی نمی‌کند که این زنان و دختران در تهران هستند یا جاری دیگری از جهان.
دیپلماسی در تعطیلات
رئیس جمهور دمکرات نمی‌توانست اشتباه پارسال را تکرار کند، کاخ سفید هنوز که هنوز است تلاش می‌کند از عواقب مواضع و تصمیمات نسنجیده ناشی از اشتباه محاسباتی خود نسبت به اتفاقات سال گذشته ایران، بکاهد، اشتباهات پیاپی آمریکایی ها، از مداخله در امور داخلی ایران گرفته تا بستن پنجره گفتگو با پشت پا زدن به دیپلماسی و سرمایه گذاری پوچ و قمارگونه روی جریان برانداز ضد ایرانی و بی اعتبار خارج نشین که جز بی حیثیت شدن برای واشنگتن در پی نداشت، هنوز دامنگیر دولت فرتوت بایدن است.
دولت آمریکا خیلی دیر متوجه شد روی دیوار این اپوزیسیون ورشکسته نباید یادگاری می‌نوشته و ادامه بازی با مهره آن‌ها در شطرنج سیاست خارجی با ایران نتیجه‌ای جز کیش و مات ندارد. شاید به همین خاطر حکام آمریکایی در این روز‌ها نوع بازی با این دیاسپورای ویرانی طلب ایرانی را عوض کرده و از آن‌ها خواسته اند نام و نشان و محل سکونت خود را تغییر دهند.
رئیس جمهور همیشه در تعطیلات آمریکا، مشخص نیست که در روز‌های پرالتهاب سال گذشته ایران، در کدام تفریحگاه خود، ویلمینگتون یا ریهوباث بیچ در ایالت دلاویر به سر برده است، اما حداقل این مسئله مشخص است که بایدن در این مدت دیپلماسی را هم با خودش به تعطیلات فرستاد. تبعات به مرخصی فرستادن دیپلماسی برای دولت بایدن سهمگین بود. تیم سیاست خارجی بایدن در ایران باد کاشت و توفان آن را در منطقه درو کرد. احیای روابط ایران و عربستان با میانجیگری چین یک اتحاد سه گانه شکل داد که کنترل غرب آسیا را تا حد زیادی از دستان آمریکا خارج کرد.
دولت بایدن زحمت زیادی کشید تا بتواند جبران مافات کرده و دوباره کانال گفتگو با تهران را حفظ کند. ثمره این تلاش‌ها و تردد مکرر واسطه‌های عمانی و قطری به ایران در حکم کانال‌های پیام رسان میان تهران و واشنگتن به توافق مبادله زندانیان میان دو کشور و همچنین آزادسازی چند میلیارد دلار از دارایی‌های ارزی مسدود شده ایران انجامید.
این اتفاق که با حضور هیات ایرانی به ریاست رئیس جمهور ایران در نیویورک همزمان شده، سرخوردگی منتقدان آمریکایی بایدن و براندازان ایرانی را به دنبال داشته است، در آمریکا مخالفان سیاسی دولت بایدن که این توافق در چنین زمانی را نشانه ضعف آمریکا و کرنش واشنگتن در برابر تهران می‌دانند. جریان برانداز هم عمیقا احساس می‌کند دولت بایدن از پشت به آن‌ها خنجر زده و آن‌ها را به ایران فروخته است و احتمالا این ۶ میلیارد دلار هم اشانتیون این فروش است.
جفت پوچ برای بایدن
حقیقت این است که همه چیز عوض شده است، همانطور که چندی پیش دیوید آرون میلر دیپلمات برجسته آمریکایی و عضو ارشد بنیاد کارنگی در فارن پالیسی نوشت هیچ معامله خوبی با ایران وجود ندارد، فقط معاملات بد و بدتر وجود دارد و اینکه رویکرد بایدن به ایران، جسورانه یا زیبا نیست، اما در دنیای بی‌رحمانه برخورد با ایران که گزینه‌ها از بد به بدتر می‌روند، تصور جایگزینی بهتر دشوار است.
در واشنگتن دی سی، تمامی گزینه‌هایی که روی میز رئیس جمهور بایدن درباره ایران گذاشته شده است به «جفت پوچ» ختم شده است، بایدن و تیمش نه تنها نتوانستند با سیاست فشار، ایران را ودار به اجرای کامل برجام کنند و آن را به سکوی پرتابی برای یک توافق گسترده‌تر و طولانی که هیچ بندی آن را به غروب نکشاند، تبدیل کنند، بلکه امتیاز آزادسازی منابع مالی را که فقط در ازای توقف غنی سازی اروانیوم قابل بررسی می‌دانستند در نهایت آن را در قبال آزادی زندانیان خود در ایران به حریف واگذار کنند.
به همین خاطر رئیس جمهور آمریکا ناچار بود که مواضع خود در خصوص ایران را در طول سخنرانی اش در سازمان ملل تلطیف کند. بایدن نمی‌توانست وانمود کند چیزی عوض نشده و همه گزینه‌ها روی میز است. شاید این تنها باری بود که ذهن رئیس جمهور آمریکا او را یاری کرد که فراموش نکند دقیقا چیه چیزی را باید بگوید!
منبع: ایرنا
انتهای پیام/ ۱۳۴
