به گزارش گروه فرهنگ وهنر دفاع پرس، نمایش فیلم A157 در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر برنده سیمرغ بخش مستند شد و پیش از این در جشنواره سینما حقیقت، برنده دریافت دیپلم افتخار بخش شهید آوینی شد.
A157 از فیلمهای مهمی است که به مسئله داعش پرداخته است. فیلم ماجرای تاثر برانگیز سه دختر جوان سوری است که توسط داعش اسیر و مورد آزار و آذیت آنها قرار می گیرد. A157 به مدت 9 ماه در اردوگاهی نزدیک مرز ترکیه ساخته شده و به زندگی سخت و دشوار سه دختر جوان در همین ادوگاه می پردازد.
این فیلم از تولیدات مرکز مستند سوره است. متن حاضر شامل دو گفتگوی مجزا با محسن یزدی مدیرعامل این مرکز و بهروز نورانی پور کارگردان فیلم است که می خوانید.
دفاع پرس: ایده اولیه فیلم چگونه شکل گرفت شما به آقای نورانی پور پیشنهاد دادید؟
یزدی: پیشنهاد از طرف آقای نورانی پور بود ایشان با من تماس گرفتند و در مورد ایده فیلم توضیح مختصری دادند که بسیار تکان دهنده بود و ما علاقه مند به تولید شدیم.
دفاع پرس: شما در جریان تولید بودید و ایده و نظری در مورد بهتر شدن کار داشتید؟
یزدی: یک بحث کلی داشتیم در مورد چارچوب فیلم. با توجه به اینکه موضوع فیلم خاص بود ترجیح دادیم که دست آقای نورانی پور باز باشد. ما در همه مراحل کار با هم تعامل داشتیم. البته این سیاست کلی سوره است که با مستند سازها با تعامل کار کند و آنها را در شکل و اجرای کار آزاد بگذارد.
دفاع پرس: حضور مرکز مستند سوره کنار کار به چه صورت بود؛ آیا تهیه کنندگی کار را به عهده داشت؟
یزدی: نه مرکزمستند سوره سرمایه گذار کار بود.
دفاع پرس: لزوم ساخت این فیلم ها چیست آیا در بعد جهانی هم موثر است؟
یزدی: جنایات داعش بسیار بیشتر از چیزی است که ما فقط به گوشه ای از آن در فیلم اشاره کردیم. گمان من این است که فیلم در خارج بیشتر دیده خواهد شد به دلیل اینکه آنجا در مورد جنایات داعش اخبار سانسور میشود.
دفاع پرس: این چندمین حضور جشنواره ای فیلم است.
یزدی: اولین بار است که به نمایش در می آید البته برای شرکت در جشنواره برلین هم فرستاده شده اما هنوز جوابی دریافت نکردیم.
دفاع پرس: فیلم در کجا ضبط شد؟
یزدی: در کردستان مرز ترکیه و عراق.
دفاع پرس: آنجا با مشکلی مواجه نشدید؟
یزدی: شرایط بسیار سخت بود که البته بیشتر برمی گشت به مکانی که وجود داشت هر لحظه امکان ورود داعش به اردوگاه بود. گاها هم آب آشامیدنی را هم مسموم میکرد شرایط آسانی نبود بخصوص اینکه شرایط جوی هم بی تاثیر نبود. اما گروه کارش را به هر ترتیبی بود انجام داد که به نظرم موفق هم بود.
گفتگو با بهروز نورانی پور کارگردان فیلم
دفاع پرس: کمی درباره ایده فیلم توضیح دهید؟
نوارنی پور: من در پی ساخت فیلم بلند بودم که با یک عکاس جنگی زبیر عبدالله آشنا شدم که چند عکس به من نشان داد از بین همه عکس ها تصویر دختری 10 ساله به نام هیلین توجه مرا جلب کرد و زبیر درباره هیلین به من داد و گفت او همه خانواده اش را از دست داده و به وسیله سربازان داعش مورد تعرض قرار گرفته و باردار است. این موضوع برای من خیلی تکان دهنده بود که تصمیم گرفتم موضوع من هیلین باشد.
دفاع پرس: شما از ابتدا یک فیلمنامه کامل برای A157 داشتید یا در جریان تولید به این فرم فیلم رسیدید؟
نورانی پور: نه ما فقط تحقیقات اولیه را انجام دادیم و در طی کار به چیزی که میخواستیم رسیدیم.
دفاع پرس از مواردی که باید به فیلم اشاره کرد تلخی بیش از حد فیلم است تا حدی که غیر قابل تحمل میشود چرا سعی نکردید فیلم را تلطیف کنید؟
نورانی پور: جنگ لطافتی ندارد، جنگ تبعات دارد که همه آنرا کودکان و زنان متحمل می شوند. در واقع نمیتوانید لطافتی که شما انتظار دارید در فیلم ببینید بخصوص اینکه چنین تراژدی تاسف باری هم اتفاق افتاده باشد.
دفاع پرس: برای نزدیک تر شدن به این آدمها چه تلاشی شد چون طبیعی است که آنها میلی برای گفتن آنچه برایشان اتفاق افتاده نداشته باشند؟
ما چهار بار برای فیلمبرداری به اردوگاه رفتیم که هر بار با مشکل روبه رو بودیم در بار آخر هیلین به این امید که مادرش را پیدا کند حاضر به گقتگو شد. در طی این گفتگو کم کم اعتماد دو دختر دیگر هم جلب شد و برای اینکه حضورشان می تواند به دخترانی از این دست کمک کند حاضر به همکاری شدند.
