به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، در شصتمین یادواره شهیدان «طیب حاج‌رضایی» و «حاج اسماعیل رضایی» توسط بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ برگزار شد، دبیر جامعه مبلغین تهران، گفت: طیب بر مسلک عیاران و فرهنگ لوطی‌گری از سجایای اخلاقی برخوردار بوده است، عاشقانه به امام حسین (علیه‌السّلام) عشق می‌ورزید و هر محرم دسته بزرگی تشکیل می‌داد.
طیب حاج رضایی (۱۲۸۰ در تهران - ۱۱ آبان ۱۳۴۲ در تهران) از عیاران و باستانی‌کار‌ان تهران در دوران سلطنت سلسله پهلوی و از جمله افرادی بود که در ادبیات محاوره‌ای آن زمان به جاهل و یا لوطی مشهور بودند.
طیب در محله صابون‌پزخانه (در اصطلاح عام صام پزخانه) تهران به دنیا آمد. پدر او حسینعلی حاج رضایی از اهالی سگمس آباد (ارتش آباد) از توابع خرقان قزوین بود که پس از مهاجرت به تهران به شغل جمع‌آوری بوته‌های خشک برای نانوایی‌ها مشغول بود.
طیب سه برادر به نام‌های حاجی مسیح، اکبر و طاهر داشت او از همان ابتدا به ورزش باستانی علاقه‌مند بود و پس از پایان یافتن دوره سربازی بود که نام او کم کم بر سر زبان‌ها افتاد. طیب از سال ۱۳۳۰ تا ۱۳۴۲ از میدان‌داران به نام میوه و تره‌بار تهران بود و به کار خرید و فروش میوه و تره‌بار مشغول بود.
طیب پس از بازگشت از خدمت سربازی نامش بر سر زبان‌ها افتاد. بار‌ها به دلیل دعوا و درگیری‌های جاهلانه دستگیر و به زندان رفت. وی در سال‌های جوانی سابقه خوبی نداشت، از جمله اینکه در سال ۱۳۱۶ به اتهام درگیری و زد و خورد با پاسبان شهربانی به دو سال زندان انفرادی محکوم شد.
در سال ۱۳۱۹ نیز به اتهام نزاع، تحت تعقیب بوده که به قید کفیل آزاد شد. در سال ۱۳۲۲ نیز به پنج سال حبس با اعمال شاقه محکوم و سال ۱۳۲۳ نیز به بندرعباس تبعید شد. او در سال ۱۳۳۲ از کودتاچیان ۲۸ مرداد بود که تاج‌بخش شاه تلقی می‌شد. طیب انسانی جوانمرد با منش لوطی و مشتی‌گری بود و کارش بارفروشی بود. مرحوم طیب حاج‌رضایی به اتهام مشارکت و همکاری در قیام ۱۵ خرداد در تهران دستگیر و سرانجام به اعدام محکوم شد.
انتهای پیام/ 112
