به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از اردبیل، «بهمن قطاری» پانزدهم مرداد ۱۳۳۸ در شهرستان اردبیل دیده به جهان گشود. تا چهارم متوسطه در رشته علوم تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. سال ۱۳۶۴ ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. پنجم مرداد ۱۳۶۷ در اسلام آباد غرب توسط نیرو‌های منافقین، بر اثر اصابت ترکش شهید شد. مزار وی در گلزار شهدای علی آباد اردبیل است.
فرازی از وصیت‌نامه شهید بهمن قطاری:
فرزند عزیزم؛ تو نور دیده، قوّت زانو و میوه وجودم هستی. دیده بی نور، زانوی ناتوان و درخت بی میوه، هیچ یک قدر و بهایی ندارند. تا قبل از اینکه تو به دنیا بیایی، تصور می‌کردم که انسان هیچ چیز و هیچ کس را به اندازه وجود خود دوست نمی‌دارد. بعد متوجه شدم بالاترین محبت‌ها، دوستی‌ها، احساس‌ها وعشق‌ها دوستی با فرزند است.
بهزاد جان! با اینکه از تو دور هستم، اما همیشه به یاد تو هستم. پسرم، وقتی کلمه بابا را به زبان آوردی می‌خواستم جانم را فدایت کنم. وقتی لبخند زدی دری از بهشت سعادت برویم بازشد. وقتی گریه کردی، آهنگ ناله تو مانند تیر پولادی در قلبم نفوذ کرد. البته پسرم از مادر مهربانت برایت بگویم.
هنگامی که به تو آبستن بود تمام فکر و ذهنش این بود که مبادا به وجود تو صدمه‌ای وارد آید. چون به دنیا آمدی، خواب و خوراک را بر خود حرام کرد تا تو راحت باشی.
بهزاد جان! من هم اکنون به یاد تو زنده‌ام و سختی‌های غربت و جنگ را به این امید تحمل می‌کنم که دیر یا زود به شهر خود برگردم و با اشتیاق تمام، به در خانه آمده و از فرط شادی آنقدر گریه کنم که خاک زمین گل شود.
پسرم از تو می‌خواهم همیشه مطیع خدا و مادر عزیزت باشی و وصیت من به تو این است که مواظب مادرت باشی و قدرش را بدانی.
انتهای پیام/
