حساب‌کتاب یک شهید هشت روز قبل از شهادت

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، ۱۸ سال بیشتر نداشت که سال ۱۳۶۲ در عملیات خیبر در جریان ماموریت شکستن خط طلائیه به شهادت رسید. «علی توکلی» هفتم اردیبهشت سال ۱۳۴۴ در نجف آباد اصفهان به دنیا آمد و پدرش محمدعلی نام داشت. تا مقطع سوم راهنمایی درس خواند و به کارگری مشغول بود که به جبهه رفت و در نهایت به عنوان بسیجی لشکر ۸ زرهی نجف اشرف و در اثر اصابت ترکش بر بدن در کنار دیگر همرزمانش به شهادت رسید. او که پیکرش تا سال‌ها گمنام مانده بود پس از چند سال به شهر خود بازگشت.

او همچون بسیاری دیگر از شهدا با حساسیتی که بر اموال خود داشت به ذکر بخشی از بدهی خود در وصیت‌نامه‌اش پرداخته است. او در پایان وصیتنامه خود که هشت روز قبل از شهادت نگاشته حتی به تعداد نماز و روزه‌های قضای آن سال خود اشاره کرده و از خانواده می‌خواهد آنها را ادا کنند.

در بخشی از وصیتنامه که مربوط به بدهی‌های این شهید استف آمده:
۱۵ روز روزه دارم
یک سال نماز
مبلغ ۵۰۰ تومان به یدالله فرجی پسر حاج جعفر قصاب
مبلغ ۴۵ تومان به صادق کرباسی ترشی فروش
مبلغ هزار تومان از نصرالله فولادی طلبکارم
پولی دارم که به جبهه بدهید و ۳۰ تومان هم حق الناس بدهید

او در جایی از وصیت‍‌نامه خود نوشته است: من در راه خدا و یاری دین خدا قدم برداشته‌ام و در این راه ثابت قدم خواهم بود. حتی اگر هزاران بار کشته شوم و باز هم زنده شوم از پای نخواهم نشست. آری هرکس کرامت و شرف آخرت را خواهد زینت دنیا فرو نهد. خدایا شهادتم را که در راه اسلام و قرآن است بپذیر. از ملت ایران خواهانم که امام را هیچگاه حتی برای یک لحظه تنها نگذارند. وحدت و انسحام داشته باشید. از دشمن هرچقدر هم قوی باشد هراسی به دل راه ندهید. برخیزید و با گام‌های استوار جهاد کنید. از کشته شدن در راه خدا نهراسید.

در بخش دیگری از وصیتنامه شهید نوشته شده:، اما چند کلمه صحبت با تو‌ای مادر عزیزم.‌ای مادری که برای من همچون فرشته‌ای بودی. اگر اذیتی از جانب من متوجه شما بوده که می‌دانم بوده، مرا ببخشید. آری مادرجان! مادر مهربانم! در نبودن (من) غم و اندوه به خود راه مده. نمی‌گویم گریه نکن، ولی خود را آزار مده. تو وظیفۀ خود را انجام دادی و فرزند ناقابل خود را فدای اسلام کردی. فدای امام کردی. دعا کن که این قربانی را خدا قبول کند.

انتهای پیام/ ۱۴۱