به گزارش گروه بین الملل دفاع پرس، باراک اوباما با امضاء اصلاحیه قانون ویزای امریکا که در قانون بودجه سال ۲۰۱۶ امریکا لحاظ شده بود، در واقع بر استمرار تلاش های امریکا برای تحت فشار قرار دادن ایران مهر تائید زد. بر اساس این قانون شهروندان ۳۸ کشوری که با امریکا قرار داد لغو ویزا دارند، در صورتی که به یکی از چهار کشور سودان، سوریه، عراق و ایران در ظرف ۵ سال گذشته سفر کرده باشند و یا آن شهروندانی که تابعیت دوگانه دارند، برای ورود سفر به امریکا می بایست حتما ویزا دریافت کنند.این اقدام کنگره و دولت امریکا از زوایای مختلف قابل بررسی است. در این مجال نگارنده برآن است تا مخاطبان را به زاویه ای خاص از این اقدام توجه دهد.
ایران اسلامی، پس از انقلاب اسلامی که با هدف رسیدن به استقلال واقعی و جایگاهی که ملت بزرگ، تاریخی و متمدن ایران شایسته آن است، از سوی مردم ایران به رهبری امام خمینی(ره) در سال ۱۳۵۷ به پیروزی رسید، با هجمه ها و فشارهای زیادی روبرو بوده است.
در راس همه این تحرکات ضد ایرانی، دولت ایالات متحده امریکا قرار داشته است.اما ملت و دولت ایران در همه سال های پس از انقلاب با اصرار بر آرمان های انقلاب اسلامی و حفظ هویت استقلال طلبانه خود دستآوردهایی را در عرصه های مختلف داشته است. این اصرار بر مانایی بر اصول انقلابی موجب گسترش حوزه نفوذ ایران در سطح منطقه و جهان شد. در نهایت جریان سلطه به رهبری امریکا به بهانه فعالیت های هسته ای ایران و القای این دروغ بزرگ که این فعالیت ها رویکرد صلح آمیز ندارد، کوشیدند از گسترش حوزه نفوذ ایران جلوگیری کرده و در نهایت نوعی انزوای سیاسی را بر ایران اسلامی تحمیل کنند.
بر همین اساس موجی از تحریم ها را علیه ایران وضع کردند. اما ملت ایران همچنان بر ایستادگی در مسیر استقلال ابرام داشته اند. این موضع موجب شد که نهایتا غرب به رهبری امریکا به این نتیجه رسید که ادامه تحریم ها که خود از ان با عنوان تحریم های کشنده یاد می کنند، موثر نبوده و ایران هر روز نوآوری جدیدی را در عرصه های مختلف عرضه می کند. بنابراین ادامه این شرایط در کنار آسیب هایی که به جامعه ایران به دلیل این تحریم ها وارد می شود، جایگاه و توانمندی های غرب و در راس آن امریکا را به چالشی جدی گرفتار خواهد ساخت. از این روی در صدد معامله با ایران برآمدند وتوافق هسته ای ایران با ۱+۵ در واقع قرارداد این معامله بود.
جدای از همه انتقاد هایی که به این توافق وارد آمده است، این توافق مهمترین نتیجه اش، شکست حصر ایران در حوزه گسترش نفوذ ایران بوده است.
این توافق و در نهایت تصویب قطعنامه PMD در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی، ثابت کرد که کشور ایران شریک مطمئنی برای جامعه جهانی در جهت استقرار امنیت جهانی است. خصوصا که نقش سازنده ایران در بحران سوریه و عراق و کمک ایران به دولت های قانونی این کشورها در جنگ با تروریسم تکفیری – وهابی، جامعه جهانی را مطمئن ساخت که می توانند با ملت ایران تعاملاتی داشته باشند که همه طرف ها از ان سود ببرند.
حضور موج وار شخصیت های سیاسی کشورهای مختلف در ایران به همراه هئیت های اقتصادی شان نشان از خروج ایران از انزوای تحمیلی و ظالمانه و گسترش و شدت یابی نفوذ ایران دارد. این اقبال جهانی، مطلوب دولت امریکا که خود را بازنده بزرگ این فرایند می دید، بسیار گران آمد. زیرا خود را محروم و دیگران را که در این بازی تحریم ایران همراه وی بودند و خود ملت ایران را برنده می دید. از این روی با اصلاحیه قانون ویزای امریکا بازی جدیدی را شروع کرده است. هدف این بازی نیز ضمن تلاش برای آنچه که انزوای مجدد ایران می نامد، تحدید فرصت ایران پس از توافق هسته ای برای شرکایش است.
بر طبق این قانون ایران کشوری حامی تروریست معرفی شده و از این روی بسیار خطرناک است. هرچند با توافق هسته ای، این خطر، خطر هسته ای نیست ولی با توجه به گسترش مشکوک عملیات های تروریستی به سمت غرب ( عملیات تروریستی ۱۳ نوامبر پاریس) و القای این نکته که جهان با خطر تروریستی روبرو است، ایران هم مطابق این قانون در دایره این خطر تروریستی قرار می گیرد. بر این اساس فرایند جدیدی علیه ایران می تواند در سطح بین المللی شکل بگیرد و این قانون سرآغاز آن است.
دولت جمهوری اسلامی با توجه به این مهم و با عنایت به رهنمود ۹ مادهای رهبر معظم انقلاب در ارتباط با توافق نامه هسته ای، می بایست توجه داشته باشد که تصویب این قانون با توجه به تبعاتی که در ابعاد سیاسی و اقتصادی و حتی امنیتی دارد، می تواند از مصادیق نقض برجام و توافق هسته ای به شمار آید و می بایست همه مساعی خویش را بکار بندد تا با توجه به نامه ریاکارانه جان کری در این ارتباط، زحمات قریب چهار دهه ای ملت ایران در مسیر نیل به استقلال واقعی و زحمات چند ساله تیم مذاکرات هسته ای، آسیب نبیند و هزینه ها مضاعف نشود. هرچند هوشمندی ملت و مسئولان هرگز این اجازه را نخواهد داد .
