حضور مردم در میدان؛ سلاح قدرتمند جمهوری اسلامی ایران برای صعود به قله‌ اقتدار

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: ۴۵ سال است که در خواب پریشان تعبیرناشدنی به‌سر می‌برند؛ گاهی‌اوقات وعده می‌دهند که کار جمهوری اسلامی تا شش‌ماه دیگر تمام است؛ گاهی هم وعده زمستان را می‌دهند و ادعا می‌کنند که جمهوری اسلامی برف زمستان را نخواهد دید و گاهی هم تابستان داغ و...؛ اما هربار محاسبات دشمنان این آب و خاک غلط از آب در می‌آید؛ چراکه آن‌ها از هر راهی که می‌خواهند به جمهوری اسلامی ایران ضربه وارد کنند، سرانجام تیر آن‌ها به سنگ می‌خورد؛ آری! جمهوری اسلامی ایران ۴۵ سال است که با سلاحی قدرتمندتر از هر سلاحی که ابرقدرت‌ها در اختیار دارند، به‌سوی قله‌های اقتدار گام برمی‌دارد و آن سلاح قدرت‌مند، چیزی نیست جز قدرت حضور مردم در میدان.

ملت همیشه در صحنه ایران اسلامی، امسال هم برای چهل و پنجمین بار، سالگرد پیروزی انقلاب خود را جشن گرفتند و با حضور خود در میدان، اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران را به رخ جهانیان کشیدند و این پیام بزرگ را به آن‌هایی که رویای تعبیرناشدنی دلزدگی مردم از آرمان‌هایشان را در سر می‌پرورانند، رساندند که بیدی نیستند که در برابر باد مشکلات بلرزند و اگرچه ممکن است انتقاداتی هم از سوءمدیریت‌ها داشته باشند؛ اما همواره با تأسی از شهدای گران‌قدری که در راه دفاع از انقلاب اسلامی تقدیم کردند، در مسیر آرمان‌های خود بوده و خواهند بود.

راهپیمایی یوم‌الله ۲۲ بهمن امسال نیز همانند سال‌های گذشته بیان‌گر همه این ایستادگی‌های مردم در مسیر آرمان‌هایشان بود؛ راهپیمایی که میلیون‌ها نفر از مردم در سراسر کشور، اعم از زن و مرد، پیر و جوان، چادری و مانتویی و با هر جهت‌گیری سیاسی که دارند، در آن حضور پیدا کردند و از انقلاب خود دفاع کردند؛ آری! به تعبیر رهبر معظم انقلاب اسلامی، راهپیمایی ۲۲ بهمن نشان‌دهنده اقتدار است.

میدان آزادی تهران که ۴۵ سال قبل شاهد جمعیتی عظیم در جشن روز خوب پیروزی یعنی ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ بود و همچنین خیابان‌های اطراف آن، خصوصاً خیابان انقلاب اسلامی، در بیست‌ودوم بهمن امسال هم در حیرت اراده پولادین ملت ایران برای دفاع از آرمان‌هایشان ماند و انگار همراه آن‌ها شعار «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» سر داد! این موضوع را آن‌هایی که امروز در مسیر‌های منتهی به میدان آزادی حضور داشتند، به چشم خود دیدند و درک کردند؛ بنابراین در ادامه، روایتی از جلوه‌های باشکوه این حضور پرشور مردم را به قلم خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، می‌خوانید.

بیست‌ودوم بهمن هرسال، قرار در خیابان انقلاب اسلامی است؛ گاهی با خانواده، گاهی با دوستان و از زمانی هم که توفیق داشته‌ام تا به‌عنوان اصحاب رسانه، در منعکس کردن جلوه‌های با شکوه این راهپیمایی سهیم باشم، با ملزومات خبرنگاری به خیابان انقلاب می‌روم؛ بنابراین امسال هم از همان ساعات اولیه صبح، از حوالی دانشگاه تهران با مردم همراه شدم تا از نزدیک شاهد حماسه‌ای دیگر از هموطنانم باشم؛ اگرچه که دوست داشتم تا میدان آزادی بروم؛ اما آن‌قدر جمعیت مردم و صحنه‌های حماسی برای ثبت و ضبط زیاد بود که تا کمی جلوتر از میدان انقلاب اسلامی، بیشتر نتوانستم بروم.

زمانی که به سیل خروشان ملت پیوستم، جمعیت انبوهی را دیدم که با پای پیاده سوی میدان آزادی می‌روند؛ برخی‌ها با در دست داشتن دست‌نوشته خود، بعضی افراد هم با عکس شهید خود و عده‌ای هم با پلاکارد‌هایی که روی آن‌ها عبارت‌هایی همچون «همه آمدیم»، «مرگ‌بر آمریکا»، «مرگ‌بر اسرائیل» نوشته شده بود؛ البته در دست داشتن پرچم سه‌رنگ جمهوری اسلامی ایران و تصاویر سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی هم وجه مشترک مردمی بود که به راهپیمایی ۲۲ بهمن آمده بودند؛ اما در این میان، امسال تصاویر شهدای حادثه تروریستی در گلزار شهدای کرمان از جمله «دختر کاپشن صورتی» نیز جلوه‌ای دیگر به راهپیمایی بخشیده بود.

قدم‌هایم را یک به یک همراه با مردم برمی‌دارم و در حالی که کودکانی را می‌بینم که روی جایگاه‌ها رفته‌اند و سرود‌های مذهبی و انقلابی، نظیر «سلام فرمانده» را همخوانی می‌کنند، از کنار آن‌ها گذر می‌کنم و در مسیر تصاویر شهدا را می‌بینم که این‌روز‌ها در راستای برگزاری کنگره ملی ۲۴ هزار شهید پایتخت، فضای شهر را متبرک کرده‌اند. در همین حال، همان حوالی دانشگاه تهران، طلبه‌های حوزه علمیه آیت‌الله مجتهدی را می‌بینم که غرفه‌ای بزرگ راه‌اندازی کرده و تصاویر و پیکسل‌های شهید «آرمان علی‌وردی» را در میان مردم، خصوصاً کودکان و نوجوانان توزیع می‌کنند. کمی همان‌جا توقف می‌کنم و به کودکان و نوجوانانی که مشتاقانه پیکسل «آرمان عزیز» را از طلبه‌ها می‌گیرند، می‌نگرم؛ پیش خودم می‌گویم، این‌ها همان آینده‌سازانی هستند که امروز با پدر و مادر خود به راهپیمایی آمده‌اند و در حالی که اغلب روی صورت خود پرچم سه‌رنگ جمهوری اسلامی ایران را کشیده‌اند و برخی هم با لباس نظامی بر تن دارند، آمده‌اند تا در رساندن پیام اقتدار جمهوری اسلامی ایران به جهانیان سهیم باشند.

مقابل دانشگاه تهران می‌رسم؛ همان‌جایی که خاطرات زیادی از حماسه‌های مردم ایران در سینه خود به‌یادگار دارد. در مقابل درب اصلی دانشگاه، پلاکارد‌هایی از تصاویر دوران دفاع مقدس را می‌بینم و در مسیر عبور مردم نیز پلاکارد‌هایی که به معرفی زنان معروف محجبه کشور‌های دیگر می‌پردازد؛ اما در میان مردم، دست‌نوشته‌ای نطرم را به خود جلب می‌کند؛ نوجوانی پلاکاردی در دست دارد که روی آن نوشته شده است: «گرانی هست؛ اما برای آرمان‌ها آمده‌ایم». به خودم می‌گویم، این نوجوان با این سن کم خود، آب پاکی را روی دست دشمنی ریخت که سال‌هاست می‌خواهد با تحریم، مردم را ناراضی کرده و به خیال خام خود، پشت نظام جمهوری اسلامی را از بزرگ‌ترین سرمایه‌اش خالی کند.

همان‌طور مسیر را همراه با مردم ادامه می‌دهم؛ دلم می‌خواهد زودتر به میدان انقلاب اسلامی برسم؛ چراکه می‌دانم در آن‌جا صحنه‌های دیدنی برای ثیت و ضبط بسیار است؛ اما در همان حال، جمعیتی را می‌بینم که هم‌همه‌ای به‌پا کرده‌اند. به خودم می‌گویم شاید یکی از مسئولان به میان مردم آمده است؛ لذا به طرف جمعیت می‌روم و در میان آن‌ها، حجت‌الاسلام والمسلمین «سید ابراهیم رئیسی» رئیس جمهوری اسلامی ایران را می‌بینم که قبل از سخنرانی خود در میدان آزادی، ترجیح داده است تا در میان مردم هم حضور داشته باشد و برای همین روحیه مردمی رئیس جمهور، آن‌ها هم از او استقبال کرده‌اند و شعار‌های گوناگونی در حمایت از دولت سر می‌دهند. در این میان افرادی را می‌بینم که واقعاً از صمیم قلب خود برای حجت‌الاسلام «رئیسی» آرزوی موفقیت می‌کنند و شعار «رئیسی، رئیسی، خدا نگه‌دارتان» سر می‌دهند.

کم‌کم به میدان انقلاب اسلامی می‌رسم؛ میدانی که با حجله‌های شهدا آذین‌بندی و گنبد فیروزه‌ای آن، با گل‌های قرمز، سفید و سبز، به‌صورت پرچم سه‌رنگ جمهوری اسلامی ایران آراسته شده است. کمی در میدان قدم می‌زنم و به تصاویر شهدا در حجله‌ها می‌نگرم؛ برخی مردم با حجله‌های شهدا عکس می‌گیرند و برخی هم با پرچمی که توسط گل‌ها خلق شده است؛ اما در این میان، گرداگرد یک حجله، بیش از حجله‌های دیگر شلوغ است و آن حجله شهیدی نیست جز شهید «ابراهیم هادی».

حال و هوای خاصی در میدان انقلاب اسلامی حاکم است و شور و اشتیاق مردم خصوصاً نسل‌های جوان در جشن سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، وصف‌ناشدنی؛ در این میان فضا را مناسب می‌بینم تا کمی با مردم همکلام شوم. در این میان یکی از راهپیمایی‌کنندگان را می‌بینم که پرچمی زرد که روی آن شعار «مرگ‌بر آمریکا» نوشته شده است، در دست دارد؛ «مرگ‌بر آمریکا» یکی از شعار‌های همیشگی ملت ایران خصوصاً در راهپیمایی‌هاست؛ شعاری که برخی ساده‌اندیشان داخلی نیز دل خوشی از آن ندارند!

نزدیک‌تر می‌روم؛ وقتی با او همکلام می‌شوم، می‌فهمم که رزمنده دوران دفاع مقدس است؛ درباره علت حضورش در راهپیمایی و پرچمی در دست دارد، سوال می‌کنم و وی نیز در پاسخ می‌گوید: «ما یاران در گهواره‌ای که امام خمینی (ره) فرمودند، هستیم و با ایشان عهد و پیمان بسته‌ایم و تا زمانی که زنده‌ایم، عهد خود را نخواهیم شکست. این پرچم مرگ‌بر آمریکا را هم ۲۰ سال است که با خود به راهپیمایی‌ها می‌آورم».

سخنرانی رئیس‌جمهور آغاز شده است و همچنان جمعیت در مسیر راهپیمایی، سوی میدان آزادی می‌روند و برخی هم این مسیر را برمی‌گردند. در این میان پیرمردی را می‌بینم که کارت‌هایی کوچک را به نوجوانان هدیه می‌دهد؛ کمی که دقت می‌کنم، روی این کارت‌ها تصاویر امام خمینی (ره)، امام خامنه‌ای و شهید حاج قاسم سلیمانی وجود دارد؛ وقتی از او درباره دلیل حضورش در راهپیمایی می‌پرسم، وی سوال من را در یک جمله پاسخ می‌دهد: «امروز عید ماست؛ اما در آمریکا، انگلیس، آلمان و فرانسه عزای عمومی است»؛ صحبتم که تمام می‌شود، از میدان انقلاب اسلامی خارج می‌شوم و مسیر خیابان آزادی را در پیش می‌گیرم.

«نظام اسلامی تنها کشتی نجاتی است که مخالفانش هم درون آن احساس امنیت می‌کنند»؛ این جمله‌ی دست‌نوشته‌ی یکی از راهپیمایی‌کنندگان است؛ لذا به‌نظرم می‌آید که او حرف خاصی درباره دست‌نوشته خود داشته باشد؛ بنابراین وقتی از وی درباره این جمله سوال می‌کنم، در پاسخ می‌گوید: هیچ‌کدام از نظام‌هایی که در دنیا شکل گرفته‌اند، نجات‌دهنده بشر نبوده‌اند؛ اما جمهوری اسلامی ایران در این ۴۵ سال نشان داده است که نجات‌دهنده بشر بوده و حتی مخالفانش نیز در آن احساس امنیت می‌کنند و همواره از رأفت و بخشش نظام جمهوری اسلامی برخوردار شده‌اند که نمونه این موضوع را در فتنه‌های سال‌های گذشته شاهد بوده‌ایم.

حضور مردم در راهپیمایی ۲۲ بهمن بیش از حد پرشور است؛ آن‌قدر پرشور که یکی از راهپیمایی‌کنندگان روی پلاکاردی که در دست گرفته، خطاب به مردم نوشته است: «قدم‌های شما را می‌بوسم»؛ بنابراین از او هم درباره جمله‌ای که روی پلاکاردش نوشته شده است، سوال می‌کنم و وی در پاسخ می‌گوید: قدم‌های این مردم مبارک است و آن‌ها مورد نظر امام زمان (عج) هستند؛ من با این نگاه به راهپیمایی می‌آیم.

مسیر خیابان آزادی را ادامه می‌دهم؛ هنوز مقداری از میدان انقلاب اسلامی دور نشده‌ام که چندنفر از جانبازان دوران دفاع مقدس را می‌بینم که ایستاده‌اند و با شکلات و آبنبات از مردم پذیرایی کرده و از حضور آن‌ها در راهپیمایی ۲۲ بهمن قدردانی می‌کنند. می‌خواهم با یکی از این جانبازان همکلام شوم؛ اما او به جانباز دیگری اشاره می‌کند و می‌گوید که «ایشان فرمانده ماست»؛ بنابراین به سراغ فرمانده‌شان می‌روم، نمی‌دانم که از روی احترام به وی گفت فرمانده، یا این‌که او واقعاً فرمانده‌شان بوده است؛ اما به هرحال از وی می‌خواهم تا درباره علت کاری که به‌همراه همرزمان خود انجام می‌دهد؛ یعنی از راهپیمایی‌کنندگان پذیرایی می‌کند، بگوید و او نیز پاسخ می‌دهد: ما فدائیان وطن و دین خود هستیم و هرساله برای پذیرایی از مردم، در راهپیمایی حضور پیدا می‌کنیم. من ۱۹ سال داشتم که جانباز ۷۰ درصد شدم.

گفت‌وگوی خود با این جانباز دفاع مقدس را با تأثیرات حضور مردم در میدان‌هایی نظیر راهپیمایی‌ها و انتخابات‌ها ادامه می‌دهم و او در پاسخ می‌گوید: این مردم که در راهپیمایی‌ها و انتخابات‌ها شرکت می‌کنند، جلوتر از ما هستند که از وطن دفاع کردیم. هر چقدر مردم در میدان حضور داشته باشند، موجب اقتدار کشورمان می‌شود. یک‌روز جنگ نظامی بود؛ اما امروز عرصه جنگ، جنگ فرهنگی است؛ لذا حضور مردم در صحنه، در خارج از مرز‌ها که ما را رصد می‌کنند، بسیار اهمیت دارد و در واقع تمام هزینه‌های دشمنان را بر باد می‌دهد.

وی در پایان سخنان خود تأکید می‌کند: من به‌عنوان یک جانبازی که ۳۶ سال است روی ویلچر نشسته‌ام و در ۱۹ سالگی، درحالی که قهرمان تکواندو بودم جانباز شدم، از مردم خواهش می‌کنم تا با حضور در انتخابات، دل شهدا را شاد کنند.

زمان به هنگام اذان ظهر به افق تهران نزدیک شده است و با وجود این‌که راهپیمایی از تریبون درحال اتمام است؛ اما همچنان عده‌ای روبه میدان آزادی می‌روند و البته عده‌ای هم عکس مسیر، برمی‌گردند؛ بنابراین من نیز به میدان انقلاب اسلامی باز می‌گردم. در میدان انقلاب اسلامی هم عده‌ای هنوز ایستاده‌اند که در این میان یکی از راهپیمایی‌کنندگان نظرم را جلب می‌کند؛ چراکه در یک دست، عکس شهید سجاد زبرجدی را گرفته و در دست دیگر پلاکاردی که روی آن نوشته شده: «همه آمدیم» و خودش هم بالای این پلاکارد، با دست‌خط خود، جمله معروف شهید بهشتی را نوشته است؛ آمریکا از دست ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر.

تصمیم می‌گیرم با این راهپیمایی‌کننده نیز به‌عنوان آخرین نفر گفت‌وگو کنم؛ بنابراین از او نیز می‌خواهم تا درباره تأثیر حضور مردم در میدان‌هایی نظیر راهپیمایی‌ها و انتخابات‌ها در اقتدار نظام جمهوری اسلامی بگوید. وی در این‌باره پاسخ می‌دهد: این یک حضور الهی است و البته خداوند نیز بدون‌شک خود تأثیر خود را در قلب‌ها می‌گذارد و آن‌ها را به‌سوی انتخابات تشویق می‌کند و به‌سمت اهداف مقدس انقلاب اسلامی سوق می‌دهد.

وی ادامه می‌دهد: مردم با وجود همه مشکلات، در میدان حضور پیدا کرده و دین خود را نسبت به شهدا ادا می‌کنند و وظیفه دینی و ملی خود را انجام می‌دهند و همه مردم مومن به اصل انقلاب بوده و ایران را دوست دارند و برای سربلندی ایران اسلامی کوشش خواهند کرد.

زمان دیگر از اذان ظهر به افق تهران هم گذشته و عده‌ای در گوشه و کنار میدان و خیابان انقلاب اسلامی نماز جماعت می‌خوانند و عده‌ای هم در حال ترک مراسم هستند؛ البته حاشا که مردم میدان‌های حمایت از آرمان‌ها خود را خالی کنند. آری! ملت همیشه در صحنه ایران اسلامی، امسال هم برای چهل و پنجمین بار، سالگرد پیروزی انقلاب خود را جشن گرفتند و با حضور خود در میدان، اقتدار نظام جمهوری اسلامی ایران را به رخ جهانیان کشیدند؛ اما این حضور همان‌طور که اولین حضور آن‌ها نبود، آخرین حضورشان نیز نخواهد بود و همان‌طور که رهبر معظم انقلاب اسلامی فرمودند که «خرمشهر‌ها در پیش است»؛ این ملت آگاه پیروزی‌های بزرگی را با حضور به‌موقع خود در میدان، برای جمهوری اسلامی ایران رقم خواهند زد.

گزارش از سید محمدجواد میرخانی

انتهای پیام/ 113