گریه بر شهادت من، منافقین را شادمان خواهد کرد
به گزارش دفاع‌پرس از کرمان، شهید «غلامعلی خشايی» هفتم خرداد ۱۳۴۲، در روستاي كنار صندل از توابع شهرستان جيرفت به دنيا آمد. وی تا دوم متوسطه درس‌خواند، به‌عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. سرانجام در بيست‌ودوم فروردين ۱۳۶۲، در شرهانی به شهادت رسید. پيكر وی مدت‌ها در منطقه برجا ماند و پس از تفحص سال ۱۳۷۴، در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپرده شد.
بخشی از وصیت‌نامه شهید «غلامعلی خشايی»:
ای پدر و مادر می‌دانم که برای من زحمت‌های فراوانی کشیده‌اید و من قدر زحمت‌های شما را نمی‌دانستم. ای مادر مبادا از شهیدشدن من ناراحت باشید زیرا که این راه را من خودم انتخاب کردم و این همان راهی است که حسین‌ابن‌علی انتخاب کرد.
ای مادر عزیز از شهیدشدن من گریه مکن لباس سیاه نپوش تا منافقین بدانند که مادران ما چیزی را که در راه اسلام بدهند پس نخواهند گرفت و امیدوارم مرا ببخشید و من شما را زیاد ناراحت کردم امیدوارم طلب آمرزش من را از حسین‌ابن‌علی بکنید.
ای جوانان نکند در رختخواب بمیرید که حسین‌ابن‌علی در میدان نبرد شهید شد. ای مادران دلسوز مبادا از رفتن فرزندان‌تان به جبهه جلوگیری کنید زیرا که نمی‌توانید در روز قیامت جواب‌گوی زینب که هفتادودو شهید داد بدهید.
امیدوارم که بتوانید در راه اسلام قدم بگذارید و راه شهیدان را ادامه دهید و اگر من لیاقت شهادت را داشته و شهید شدم آیا کسی هست که اسلحه زمین افتاده من را بردارد و در آخر دعا برای امام را از یاد نبرید و دنباله‌رو افکار و عقاید امام و دیگر روحانیان در خط امام باشید و استغفار و دعا از یادتان نرود و همیشه به یاد خدا باشید در آخر همه شما را به خدای بزرگ می‌سپارم.
انتهای پیام/
