به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، غم و درماندگی بر چادر‌های آوارگان نوار غزه و به ویژه شهر رفح در جنوب نوار غزه که بیش از یک میلیون و پانصد هزار آواره را در خود جای داده، سایه افکنده و اهالی غزه در ماه مبارک رمضان هم خود را قربانی گرسنگی و تشنگی می‌بینند.
میسا البلبیسی (۳۹ ساله)، از کمپ آوارگان جبالیا در شمال غزه، در حالی که دختر شیرخوارش را در آغوش گرفته و گریه می‌کرد، در مقابل یک چادر ساده با وسایل فرسوده در اردوگاه رفح ایستاده بود. میساء نقابی بر چهره داشت و سیاه پوش بستگان از دست رفته خود بود و نمی‌دانست برای افطار روز اول ماه مبارک رمضان چه بر سر سفره آورد. می‌گفت: خدا من را بس است و او بهترین پشتیبان است. ما تنها یک گوجه فرنگی با یک بسته کوچک پنیر بدون هیچ تکه‌ای نان در چادر داریم.
او ادامه داد: این زندگی نیست. آب برای نوشیدن، دست شستن، غذا پختن نیست و نمی‌دانیم با چه چیزی افطار می‌کنیم. اما در حال حاضر، حتی پنیر به طور نجومی گران است.
همسر وی زکی حسین ابومنصور (۶۳ ساله) می‌گفت که چگونه رژیم اسرائیل بدون هشدار به شهر خان یونس، جایی که در ابتدا آواره شدند، یورش برد. تانک‌ها شروع به گلوله باران خانه‌ها کردند و این گلوله باران روی سر ما به مدت هفت ساعت ادامه داشت. زندگی اینجا خیلی سخت است و میلی به غذا و زندگی نداریم و شهادت بهتر است، امیدوارم هواپیما‌ها ما را بمباران کنند که این بهتر از این زندگی است.
نوار غزه در معرض تجاوزگری پی در پی رژیم صهیونیستی از زمین، دریا و هوا قرار دارد و با توجه به کمبود شدید آذوقه، آب، دارو و سوخت، اهالی غزه در شرایط انسانی بسیار سختی به سر می‌برند.
مقامات اشغالگر همچنان مانع از ورود کمک‌های بشردوستانه به نوار غزه به ویژه به نواحی شمالی می‌شوند و کمک‌هایی که به جنوب این منطقه می‌رسد، پاسخگوی نیاز‌های مردم به ویژه در رفح نیست که با وجود مساحت کوچکِ ۶۵ کیلومتر مربعی آن، بیش از یک میلیون و چهارصد هزار فلسطینی را در خود جای داده است.
همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان، اهالی غزه برای برگزاری نماز تراویح در کنار آوار مسجد الفاروق در اردوگاه رفح که دو هفته پیش مورد هدف هواپیما‌های اشغالگر قرار گرفت، حصیر پهن کردند. اما صد‌ها هزار نفر از اهالی غزه نتوانستند در مساجد نوار غزه نماز بخوانند چرا که صد‌ها مسجد در پی بمباران اشغالگران به ویرانه بدل شده است.
بازار رفح عاری از نشانه‌های ماه رمضان و انواع غذاها، سبزیجات و شیرینی است. در مرکز رفح، برخی غرفه‌ها فانوس‌های کوچکی را به نمایش می‌گذارند.
آوارگان یک صدا از غم و رنج خود سخن می‌کنند. جمال الخطیب می‌گوید: غذایی وجود ندارد، پس چگونه در ماه رمضان افطار می‌کنیم، وقتی سرپناه، برق و آب نباشد چگونه شاد باشیم؟
عونی الکیال (۵۰ ساله) ماه رمضان را اینگونه توصیف می‌کند: "رمضان غمگین و سیاه پوش، با صدای انفجار و گلوله باران آغاز شد".
الکیال افزود: رژیم اشغالگر نمی‌خواهد که ما در ماه رمضان شادمان باشیم. ما برای سحر غذایی نداریم. همسرم هنگام سحری به بچه‌ها مقداری پنیر و حبوبات از کمک‌های اندکی که به ما می‌رسد و نان بیات داد. حتی چایی پیدا نکردم که برایشان آماده کنم. ا ابوط‌ها (۱۶ ساله) نیز زندگی شیرین ماه رمضان و فضای زیبای آن را به یاد می‌آورد و می‌گوید: همه چیز در دسترس بود، غذا، سالاد، سبزیجات و میوه ها. اما امروز فقط ویرانی است و زندگی را از ما ربودند.
ماه مبارک رمضان امسال در حالی آغاز شد که ساکنان نوار غزه به خاطر تجاوز‌های رژیم صهیونیستی از ماه‌ها پیش با بحران و کمبود مواد غذایی رو به رو هستند و در شرایط سخت اقتصادی به سر می‌برند.
در این میان کودکان غزه نیز از آتش گلوله و موشک‌های ارتش رژیم صهیونیستی در امان نمانده و بر اساس گزارش صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف)، ۸۰ درصد آن‌ها از فقر شدید غذایی رنج می‌برند.
این در حالی است که وزارت بهداشت غزه اعلام کرد که تاکنون بر اثر سوء تغذیه و گرسنگی ۲۷ فلسطینی در نوار غزه شهید شده اند.
منبع: ایرنا
انتهای پیام/ ۱۳۴
