به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، شهید «کرامت امیری» فرزند «محمدعلی» ۹ شهریور ۱۳۴۲ در شهرستان نورآباد استان فارس دیده به جهان گشود. این شهید والامقام ۱۳ تیرماه ۱۳۶۲ در مهاباد به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید را به بهانه سالگرد شهادتش می‌خوانیم.
وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ
ملتی که شهادت دارد اسارت ندارد (امام خمینى)
درود بر محمد (ص) و آل انبیاء، درود بر حسین (ع) سالار شهیدان و درود بر رهبر کبیر انقلاب امام خمینی.
الان که این وصیت‌نامه را می‌نویسم از عشق به جبهه در پوست خود نمی‌گنجم، دلم می‌خواهد بال در آورم و راهی جبهه شوم. اگر شهادت این فیض عظیم را خدا نصیب من کرد باید پدر و مادر و برادرانم ناراحت نشوند، چون خداوند امانتی را به دست آن‌ها سپرده بود و این امانت را باید پس بدهند. مرگ راهی است رفتنی و این راه را باید حتما طی کرد پس چه بهتر که این راه را شرافت‌مندانه طی نماییم و در راه خدا و راه قرآن و راه حسین (ع) برویم. حسین (ع) سالار شهیدان در صحرای کربلا چطور جنگید و به شهادت رسید پس ما باید حسینوار راه آن‌ها را ادامه دهیم.
من از پدر بزرگوارم، مادر مهربانم و شما برادرانم می‌خواهم که اگر من شهید شدم ناراحت نشوید و لباس سیاه بر تن نکنید. به شما قوم و خویشان تبریک [می‌گویم]و به دوستانم که به خانه ما می‌آیند شیرینی بدهید. تمام دوستان و قوم و خویشان را دعوت کنید تا غذا بخورند، چون دلتان می‌خواهد حجله عروسی را به پا کنید و انشاءالله در سرای جاویدان با شما دیدار خواهم کرد.
من الان که پای در چکمه می‌کنم و سینه خود را جلو گلوله‌های آتشین بعثی‌ها قرار می‌دهم نه برای هوا و هوس و نفس و نه برای مقام، فقط برای رضای خدا است.ای برادران! حسینوار، و‌ای خواهران! زینب‌وار باشید. همیشه هوشیار و آگاهانه فکر کنید و نگذارید که منافقان در محله‌ها نفوذ کنند.
از تمامی عشایر غیور می‌خواهم که همیشه در صحنه‌ها حاضر شوند. سلامتی رهبر ما را از خداوند بزرگ بخواهند و تا حد قدرت و توانایی به جبهه‌ها کمک کنند.
والسلام علیکم و رحمه و برکاته
منبع: نوید شاهد
انتهای پیام/ ۱۳۴
