گروه استان‌های دفاع‌پرس- «حسینعلی قادری» آزاده دفاع مقدس؛ مدال ارزشمند آزادگی امروز ما، حاصل اسارت دیروز ماست، این مدال فقط متعلق به آزادگان نیست و سرمایه‌های ارزشمند این آب و خاک است که باید برای آیندگان به یادگار بماند و راز ماندگاریش انتقال آن به نسل‌های آینده و ثبت در تاریخ پر افتخار این سرزمین می‌باشد. پس بیاییم با هم «گذشته پر افتخار» خود را به «آینده‌ها» ببریم.
وضعیت داخل آسایشگاه
مساحت هر آسایشگاه ۲۰ در ۶ متر بود و ۶ پنجره که با میله‌های آهنی محافظت شده بودند.
ارتفاع آسایشگاه ۴ متر و دارای ۵ عدد پنکه و ۱۲ عدد لامپ مهتابی که در طول شب‌ها روشن بود و به هیچ وجه اجازه خاموش کردن آنها را نداشتیم.
تلویزیون
یک سال بعد از شکل‌گیری اردوگاه برای هرآسایشگاه یک تلویزیون آوردند که نگاه کردن به آن تا مدت‌ها اجباری بود و تا پایان برنامه همه باید بیدار می‌ماندند و تلویزیون را نگاه می‌کردند.
تلویزیون فقط در دو کانال پخش برنامه داشت. برای روشن و خاموش کردن تلویزیون هم، مسئول مشخص شد و هیچ کس اجازه دست زدن و تعویض کانال را نداشت.
در صورت پخش سخنرانی صدام کسی حق تعویض کانال را نداشت، حتی نگهبان‌ها هم که از پشت پنجره تماشاگر بودند جرأت چنین درخواستی را نداشتند.
به هنگام پخش سخنرانی یا تصاویر صدام خوابیدن و به حالت درازکش جلوی تلویزیون توهین به صدام به حساب می‌آمد.
بعضی مواقع که نگهبان از پشت پنجره شوق تماشای تلویزیون داشت نوع کانال بر اساس میل و سلیقه آنها تعیین می‌شد.
آثار مثبت تلویزیون
در مجموع تلویزیون برای اسرا، جدای از برنامه‌های منفی، آثار مثبتی هم داشت. از جمله اطلاع از اخبار جهان، فلسطین، ایران و دفاع مقدس، برنامه‌های سرگرمی، ورزشی، برنامه کودک و سایر برنامه‌ها نیز مورد استقبال اکثر دوستان قرار می‌گرفت.
در خصوص اخبار ایران و دفاع مقدس هم بچه‌ها همه تحلیلگر بودند و با در کنارهم قراردادن اخبار ضد و نقیض به واقعیت‌ها تا حدودی دست پیدا می‌کردند.
در ماه مبارک رمضان هر روز عصر یک جزء قرآن کریم مرحوم منشاوی از تلویزیون پخش می‌شد که بسیار مورد استفاده قرار می‌گرفت، صوت قرآن کریم آن مرحوم هنوز هم برای ما خاطره‌انگیز است و با شنیدن آن دل‌ها متوجه آن روز‌ها می‌شود.
از دیگر مزیت‌های تلویزیون تغییر ساعت خاموشی از ساعت ۹ شب به ساعات پایانی شب بود یعنی تا پایان برنامه‌های آن که به سرود ملی عراق ختم می‌شد.
شیوه استفاده از تلویزیون در هر قسمت از اردوگاه متفاوت بود و در بعضی از آسایشگاه‌ها تماشای آن برای همه تا پایان برنامه‌ها اجباری بود و هیچ کس حق خوابیدن نداشت.
لازم بذکر است تغییر ساعت خاموشی از ۹ شب به اواخر شب، به این معنی نبود که همه چیز آزاد باشد بلکه ایستادن و راه رفتن در آسایشگاه بعد از ساعت ۹ همچنان ممنوع بود.
سیمای منافق
از برنامه‌های ثابت تلویزیون هرشب یک ساعت برنامه‌هایی به زبان فارسی داشت، که حدود نیم ساعت آن برنامه‌ای تحت عنوان «سیمای مجاهد» که ما به آن سیمای منافق می‌گفتیم شامل اخبار و برنامه‌های تبلیغاتی و نشست‌های سران منافقین با اعضای فریب‌خورده و عملیات‌هایی که در مناطق مرزی ایران و عراق علیه هموطنان خود داشتند تفسیر و تبلیغ می‌کرد.
نشریه منافقین
در آبان ۱۳۶۶ نیز اولین نشریه منافقین تحت عنوان «مجاهد» بین آسایشگاه‌ها توزیع شد.
این نشریه در حد سه الی چهار نسخه بین هر آسایشگاه توزیع می‌شد و پس از پایان مهلت مطالعه بدون هرگونه خط‌خوردگی یا کم و کاستی باید تحویل می‌دادیم.
بعثی‌ها می‌ترسیدند از حاشیه سفید آن در راستای نشر اخبار و حدیث و روایت استفاده کنیم لذا به دقت این موارد را مدنظر داشتند.
انتهای پیام/
