«بازمانده» اولین قدم در سینمای مقاومت که تداوم نیافت

«بازمانده» اولین و مهم‌ترین دستاورد سینمای ایران در حوزه مقاومت بود که ادامه پیدا نکرد. این فیلم که بهترین اثر «سیف‌الله داد» نیز بود می‌توانست آغازگر مکتبی باشد در کنار سینمای دفاع مقدس با عنوان سینمای مقاومت.
کد خبر: ۶۸۸۰۰۹
تاریخ انتشار: ۱۱ شهريور ۱۴۰۳ - ۰۴:۰۰ - 01September 2024

گروه فرهنگ دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ در سال ۱۳۷۳ بعد از گذشت پنج دهه از اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونیستی فیلم سینمایی «بازمانده» به کارگردانی «سیف‌الله داد» و تهیه‌کنندگی «منوچهر محمدی»، «سیف‌الله داد» و «منوچهر عسگری‌نسب» ساخته شد. سیف‌الله داد فیلمنامه «بازمانده» را بر اساس داستان «بازگشت به حیفا» نوشته «غسان کنفانی» به نگارش درآورد و در کشور سوریه مقابل دوربین برد. «بازمانده» نه تنها در زمان خود که در همین زمان هم به لحاظ فرم و محتوا گامی رو به جلو است که متاسفانه هنوز تکرار نشده است. اگر همه عواملی که باعث شد «بازمانده» خلق شود از میان نمی‌رفت می‌توان انتظار داشت بازمانده‌های دیگری حتی در دل فلسطین و یا نزدیک به آن ساخته شود و سینمای ایران در کنار سینمای دفاع مقدس صاحب ژانری به نام سینمای مقاومت باشد.

«بازمانده» اولین قدم در سینمای مقاومت که تداوم نیافت

سینمای دفاع در سال‌های ابتدایی خود قدم‌های لرزان، اما با انگیزه‌ای برداشت تا به «آژانس شیشه‌ای»، «دوئل»، «قارچ سمی» و ده‌ها اثر دیگر رسید. اما «بازمانده» در حقیقت حادثه‌ای یگانه در سینمای ایران بود. اگر تجربه «بازمانده» تداوم می‌یافت بدون شک امروز و در میدان بزرگ «طوفان‌الاقصی» سینمای ایران می‌توانست بسیار اثرگذارتر از موشک مقاومت و حتی هراس‌ناک‌تر از آن باشد. 

جبهه مقاومت بدون آفند و پدافند فرهنگی حتی با پیروزی قطعی در میدان نبرد به هدف کامل نرسیده است چرا که ماهیت جبهه مقاومت اهداف و راهبرد‌هایی که به کار می‌گیرد نیازمند تبیین جامع برای افکار عمومی است و مهمترین سلاح فرهنگی در میدان تبیین سینما است. متاسفانه بعد از گذشت یک‌سال از آغاز عملیات طوفان‌الاقصی هنوز شاهد تلاشی برای ورود سینما به جبهه طوفان‌الاقصی دیده نشده است و گویا هنوز اهالی سینما چه در سطح مدیران و چه فیلمسازان قصد پرداخت به این موضوع مهم را ندارند.

در اوج آتش‌افروزی‌های هیتلر و در زمانی که جهان در آتش جنگ می‌سوخت «لنی ریفنشنال» فیلم «پیروزی اراده» در سال ۱۹۳۴ درباره کنگره حزب نازی در نورنبرگ ساخت که در واقع مشروعیت بخشیدن به دیکتاتوری هیتلر بود. این فیلم فارغ از موضوع خود هنوز اثری درخشان در سینمای مستند است. سوال این است که چرا سینمای ایران که به تعبیر درست و معروف در جای درست تاریخ ایستاده است قدمی کوچک حتی در حوزه مستند برنمی‌دارد؟

پاسخ این سوال هر چه باشد نمی‌تواند این کم‌کاری سینمای ایران را توجیه کند، دور از انتظار نیست که سینمای هالیوود که بلندگوی بزرگ صهیونیسم در آمریکا است و هیچ صدای مخالفی علیه اسرائیل غاصب را برنمی‌تابد با همه توان به موضوع «طوفان‌الاقصی» ورود خواهد کرد و داستان خود را بر پرده سینما روایت خواهد کرد، ما از هم‌اکنون باید آمادگی کامل داشته باشیم تا در جنگ روایت‌ها مغلوب نشویم.

انتهای پیام/ 161

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار