گروه استان‌های
دفاع‌پرس - سید محسن پورمیرزائی؛ اکنون کمی بیش از ده روز از عملیات وعده‌ی صادق ۲ و حمله‌ی کوبنده‌ی موشکی ایران علیه رژیم غاصب، جنایتکار و کودک‌کش صهیونیستی گذشته است. عملیاتی که به گفته‌ی تحلیل‌گران نظامی، بزرگترین عملیات موشکی با استفاده از موشک‌های بالستیک در تاریخ بشر بود.
اما علت موفقیت این عملیات، نه فقط دقت و سرعت موشک‌های ایرانی، بلکه انجام مجموعه‌ای از هماهنگی‌ها و اقدامات فنی پیچیده و مهندسی دقیق و بی‌نظیر میدان نبرد بود که باعث شد خاک غصب شده‌ی فلسطین و لانه‌ی فعلی صهیونیست‌های غاصب، توسط موشک‌های دقیق و نقطه‌زن سپاه پاسداران، با این حجم و دقت، مورد هدف قرار بگیرد.
یکی از آن اقدامات پیچیده‌ای که کمتر در رسانه‌های ایرانی به آن توجه شد، انجام یک حمله‌ی سایبری گسترده علیه سامانه‌های پدافندی رژیم صهیونیستی با هدف خارج کردن این سامانه‌ها از مدار پدافندی و بالابردن سطح آسیب و موفقیت بیش از پیش موشک‌های ایرانی بود.
سطح این حمله‌ی سایبری آن قدر سنگین و بی‌سابقه بوده که مهم‌ترین و قوی‌ترین سامانه‌های پدافندی رژیم صهیونیستی، یعنی سامانه‌ی پیکان ۳ (به عبری: آرو ۳) نیز از این حمله جان به در نبرد.
از مهم‌ترین فریب‌های اطلاعاتی برای دشمن، مشخص نبودن محل استقرار سامانه‌های پدافندی است که با جنگ الکترونیک و تغییر در مختصات محل استقرار رادار‌ها و جنگ‌افزارها، این مهم میسر می‌شود. اینگونه است که یک جنگ‌افزار دشمن (اعم از جنگنده، موشک یا پهپاد)، با محاسبه‌ی مسیری که ظاهراً دور از دسترس رادار و سامانه‌ی پدافندی است، اقدام به عمل می‌کند، اما در تله‌ی رادار‌های واقعی و موشک‌های پدافندی قرار گرفته و منهدم می‌شود.
این نوع از فریب اطلاعاتی، در چندین مرتبه انهدام پهپاد‌های رژیم صهیونیستی و رژیم تروریست آمریکا در خاک ایران، به چشم جهانیان آمد و همه‌ی نظامیان و تصمیم‌گیران آن حملات را به خاطر شناسایی و انهدام پرنده‌ی جنگ‌افزار یا جاسوسشان، مبهوت کرد.
ایران با عملیات وعده‌ی صادق ۲، نکته‌ی آموزشی دیگری به این مسائل افزود که کمتر کسی تا کنون به آن توجه کرده و آن چگونگی کشف و انهدام یک سامانه‌ی پدافندی، قبل از اقدام به مقابله با پرتابه‌های دشمن بود.
در آن جنگ الکترونیک صورت گرفته که خود از پیچیدگی‌های خاصی برخوردار بوده که مجال گفتنش در این یادداشت نیست، ایران توانست با شبیه‌سازی حملات هوایی برای سامانه‌های پدافندی رژیم صهیونیستی، درست دقایقی قبل از شروع عملیات وعده‌ی صادق ۲ و زمانی که برای هرگونه جابجایی سامانه دیر شده، این سامانه‌ها را وادار به شلیک موشک‌های زمین به هوا نموده و به این صورت مختصات دقیق آنها را کشف، و تعداد مورد نیازی از آنها که مزاحم انجام موفق این عملیات بودند (از جمله یک رادار پدافندی اصلی و یک سامانه‌ی سنگین و گران قیمت پیکان ۳) را، به وسیله‌ی موشک‌های هایپرسونیک فتاح_۱، آنها را منهدم نماید.
اما نکته‌ی اصلی این یادداشت، خودِ جنگ الکترونیک صورت گرفته با سامانه‌های پدافندی رژیم نیست؛ بلکه اثرات به جا مانده از آن است که تا همین امروز نیز ادامه دارد.
دقیقاً پس از انجام موفق عملیات وعده‌ی صادق ۲، حملات موشکی و راکتی حزب‌الله لبنان نیز شدت گرفته و مشخص شد که اتفاقاً نه فقط سامانه‌های پدافندی سنگین و نیمه سنگین رژیم، یعنی پیکان ۳، پیکان ۲ و فلاخن داوود، که حتی سامانه‌ی سبک گنبد آهنین که به هوشمندی و توان مبارزه‌ی بالای خود با راکت‌های پرتاب شده از غره و لبنان معروف بود نیز، از این حمله‌ی سایبری جان سالم به در نبرده است.
این سامانه مشخصاً پس از عملیات وعده‌ی صادق ۲، نه‌تن‌ها کارایی خاصی در مقابله با راکت‌های حزب‌الله لبنان و حماس از خود بروز نداده، که در موارد نه‌چندان کمی، دچار خطا شده و موشک‌هایش به جای برخورد با راکت‌های پرتابی از سوی حزب‌الله، به ساختمان‌های ظاهراً مسکونی مناطق اشغالی برخورد کرده و خساراتی را به جا گذاشته است.
به عبارتی، تمام ساختار ماشین گران قیمت پدافندی رژیم صهیونیستی (از جمله همان سامانه‌ی معروف و گران‌قیمت پیکان) پس از عملیات وعده‌ی صادق۲، دچار پنچری اساسی شده و بعید است به این زودی، قابل پنچرگیری باشد.
البته که ایران در این حمله، باز هم از جدیدترین موشک‌های خود که دقیق‌تر و سریع‌تر از قدر و عماد و دیگر موشک‌های این عملیات هستند، استفاده نکرد و آنها هنوز برای رژیم صهیونیستی در حاله‌ای از ابهام و وحشت‌آفرینی قرار دارند.
فراموش نکنیم که علت موفقیت‌های رزمندگان اسلام در میدان مقاومت، ایمان و توکل به خداوند و صد البته دست مددکار حضرت ولی‌عصر (ارواحنا فداه) است که نصرت و سرافرازی را برای اسلام و مسلمین به ارمغان می‌آورد.
انتهای پیام/
