گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.
انفجار سلاح‌ها در دست دشمن
کار گذاشتن تله بر روی تجهیزات قبل از عقب‌نشینی، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده است: وقتی بچه‌ها به اجبار قبضه‌های دوشکا را در عقب‌نشینی جا می‌گذاشتند، به‌جای گوگرد مخصوص فشنگ دوشکا، مثلاً خرج توپ یا آر.پی.جی هفت یا یازده در فشنگ می‌ریختند و چون عراقی‌ها به قبضه می‌رسیدند و آن را سالم می‌یافتند، فوری سر آن را بر می‌گرداندند و شروع به تیراندازی می‌کردند؛ اما از آن‌جا که بدنه سلاح حد مجازی از انفجار را تحمل می‌کند و نه بیشتر، منفجر می‌شد و قبضه و خدمه آن از بین می‌رفتند. این شیوه برای اکثر جنگ افزار‌هایی که در عقب‌نشینی جا می‌ماندند هر یک به‌گونه‌ای اجرا می‌شد. مثلاً نارنجک را به گهواره دوشکا می‌بستند و کسی که قصد مسلح کردن آن را داشت، در این حالت کشته می‌شد یا ضامن نارنجک را به گلنگدن متصل می‌کردند. وقتی گلنگدن کشیده می‌شد قبضه بر اثر انفجار نارنجک نابود می‌شد.
انتهای پیام/ 113
