گروه فرهنگ دفاع‌پرس _اکبر صفرزاده: در کشور‌های بدون نفت که سینمایشان را بدون سوبسید و با اتکاء به سرمایه‌های مردمی و تماشاگر‌های داخلی و خارجی اداره می‌کنند به محض اعلام رسمی شروع تولید یک فیلم، بسیاری از صاحبان صنایع به تهیه کننده فیلم مراجعه و درخواست می‌کنند کالای تولیدی آنها در فیلم نمایش داده شود.
در برخی موارد مساله از یک تبلیغ کوچک فراتر می‌رود و کل فیلمنامه بر پایه تبلیغ کالای تولیدی نوشته می‌شود؛ مانند «هشدار برای کبری ۱۱» که پایه و اساسش تبلیغ ماشین‌های آلمانی است. در کشور‌های بدون نفت، سینما در برخی موارد تسهیل گر فروش صادراتی و برند شدن صنایع است.
تقاضا‌های زیاد برای حضور کالاهای صنعتی در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی اروپایی و آمریکایی باعث شده قیمت تبلیغ در این فیلم‌ها و سریال‌ها بسیار گران باشد به نحوی که فقط شرکت‌های بزرگ با درآمد‌های بالا توان پرداخت هزینه‌های این تبلیغات را دارند و شرکت‌های کوچک هیچ گاه توفیق این را پیدا نمی‌کنند که تبلیغی در این گونه فیلم‌ها و سریال‌ها داشته باشند.
فیلم‌های صادراتی عمدتا اینگونه تولید می‌شوند که قابلیت چندین و چند بار دیده شدن را دارند و در اثر مرور زمان دچار کهنگی نمی‌شوند مانند فیلم «ئی تی. موجود فرا زمینی» ساخته اسپیلبرگ که در سال ۱۹۸۲ (۴۲ سال پیش) تولید شده وهنوز قابل دیدن است. این فیلم در طول ۴۲ سال گذشته شاید بیش از صد هزار بار از تلویزیون‌های سراسر دنیا پخش شده است.
وقتی صاحب یک صنعت کالای تولید خود را در فیلم صادراتی «ئی تی. موجود فرازمینی» تبلیغ می‌کند یک سرمایه گذاری پنجاه ساله کرده است بنابراین هر چه پول بابت این تبلیغ بپردازد کم پرداخته است.
برعکس فیلم‌های صادراتی دنیا، بسیاری از فیلم‌های تولید شده در سینمای ایران را داریم که اگر صاحبان صنایع «یک ریال» پول بابت تبلیغ کالاهایشان در این فیلم‌ها بپردازند زیاد است، چون این فیلم‌ها نه بیننده داخلی دارند نه خارجی و پس از گذشت یک ماه، غیرقابل مصرف می‌شوند.
برخی فیلم‌هایی که توسط نهاد‌های دولتی تولید شده‌اند از شدت ضعف ساختارسال‌ها است در انبار‌ها مانده‌اند و هیچ کس جرات رونمایی از آنها را ندارد. بسیاری از تهیه کننده‌ها و کارگردان‌های سینمای ایران از تولید فیلم‌های صادراتی عاجزند؛ سطح سواد و توانایی آنها همین است که روی پرده دیده می‌شود؛ کمدی‌های کپی شده یک بار مصرف.
در بین تمامی آثار نازل سینمای ایران که در چند دهه اخیر با آن مواجه بوده‌ایم آثار صادراتی و ارزشمندی مانند «بچه‌های آسمان» ساخته مجید مجیدی هم بوده که در کشور‌های آمریکا، برزیل، هنگ کنگ، ژاپن، استرالیا، سنگاپور، لهستان، آرژانتین، آلمان، اسپانیا، هلند، مکزیک، نروژ، مالزی، فرانسه، بلژیک، یونان، ترکیه و کره جنوبی به نمایش درآمده است.
فیلم «جدایی نادر از سیمین» به کارگردانی اصغر فرهادی نمونه‌ای دیگر از سینمای صادراتی ایران است. «جدایی نادر از سیمین» که در سطح بین‌المللی بیشتر با نام «جدایی» شناخته می‌شود، پنجمین اثر سینمایی اصغر فرهادی است و زمان اکران خود با فروش نزدیک به ۲۰ میلیون دلار، در صدر پرفروش ترین‌های نمایش جهانی قرار داشت.
انتهای پیام/ 121
