«پروین عبدالوند» خواهر شهید کارگر «نصرت‌الله عبدالوند» از شهدای شهرستان تویسرکان، در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس، به بیان خاطراتی از برادر شهید خود پرداخت و اظهار داشت: برادرم در سال ۱۳۶۵ از طریق بسیج شهرستان تویسرکان به جبهه اعزام شد. در آن زمان ۲۵ ساله بود. پس از پایان خدمت سربازی، به صورت مأموریت‌های ۴۵ روزه یا دوماهه به جبهه می‌رفت و نمی‌توانست در تویسرکان بماند.
وی با اشاره به تاثیر صدای نوحه‌های جبهه بر روحیه برادرش افزود: هرگاه صدای آقای آهنگران از ستاد تبلیغات اسلامی پخش می‌شد، برادرم بی‌قرار می‌شد و می‌گفت باید به جبهه بازگردم.
خواهر شهید عبدالوند ادامه داد: پس از ۴۵ روز حضور در جبهه، برای سه روز به مرخصی آمد. اما حتی این مرخصی کمتر از ۲۴ ساعت طول کشید. مادرم لباس‌هایش را در سرمای زمستان شسته بود و او با همان لباس‌های نیمه‌خیس دوباره اعزام شد.
وی با اشاره به آخرین اعزام برادرش گفت: نصرت‌الله دیگر بازنگشت و در عملیات کربلای ۱۰ در سال ۱۳۶۶، به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
عبدالوند درباره خصوصیات اخلاقی شهید بیان داشت: برادرم بسیار دلسوز و مردم‌دار بود. او مجرد بود و همواره پشتوانه پدر پیرمان محسوب می‌شد. حتی یک روز هم بیکار نمی‌ماند و مزد اندک کارگری خود را به مادرم می‌داد تا به معیشت خانواده کمک کند.
وی افزود: حتی در زمان مرخصی کوتاهش از جبهه، کار می‌کرد و هیچ‌گاه وقتش را بیهوده نمی‌گذراند. روحش شاد و یادش گرامی باد.
خواهر شهید با اشاره به توصیه‌های برادرش اظهار داشت: نصرت‌الله همیشه به ما توصیه می‌کرد که برادران اسلحه خود را زمین نگذارند و خواهران حجاب خود را حفظ کنند. ما همواره مطیع فرمایشات او هستیم.
وی متذکر شد: ما به آیه قرآن که می‌فرماید شهدا زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند ایمان داریم و بر خود می‌بالیم که نصرت‌الله به این درجه رفیع نائل آمد.
انتهای پیام/
