مطهری؛ شهید و معلمِ شهادت!

گروه استان‌های دفاع‌پرس- «غلامرضا بنی‌اسدی» پیشکسوت دفاع مقدس؛ شهید، اگر چه سرخ می‌پوشد وقتِ رفتن، اما زندگی را سراسر سبز تجربه کرده است. سبز و شکوفا. او تجسم انسانی بهشت است. او نه آینه که نمادِ تمام‌قدِ انسان مؤمن است؛ انسانی که با همه‌ی وجود، خدا را زندگی کرده است. زیستی بر اساسِ «راضیه مرضیه» که به «فادخلی فی عبادی» می‌انجامد تا «وادخلی جنتی» تحقق یابد.

شهیدِ شهیدپرور، استاد آیت‌الله «مرتضی مطهری»، در آثار خود، به‌ویژه در کتاب‌های «جهاد»، «حماسه حسینی»، «سیری در سیره نبوی» و «سیری در نهج‌البلاغه»، بار‌ها به این حقیقت اشاره می‌کند که شهادت، اوج سیر کمال انسان است؛ جهاد، راهی است به سوی آن اوج.

در منطقِ شهید مطهری، جهاد در اسلام، نه برای کشورگشایی است و نه برای غلبه‌ی نژاد یا ملت؛ جهاد برای دفاع از حق، آزادی و عدالت است. این است که شهدای ما را و رزمندگان ما را و دفاع مقدس ما را از همه جنگ‌ها و جنگ‌آوران متمایز می‌کند. امتیاز ما در کوشش برای نجات انسان است.

 در نظام تربیتی اسلام که مطهری معلمِ آن است، شهادت، یک مکتب است، نه یک مرگ ساده؛ و شهید، معلمی است که با خون خود تعلیم می‌دهد. درسی که به هر تکرار، راه را باز می‌کند و رسمِ بهتر زیستن را هم می‌آموزد. مگر نه اینکه می‌گوییم برای شهید شدن، باید شهید زیست. زیستی چنین، راه را بر نابایستگی‌ها تنگ می‌کند. سره را از ناسره متمایز می‌کند تا همگان بتوانند در پرتو انوار شهید، راه را بیابند. قطعا با چراغ‌هایی چنین تابان است که می‌توان به از دل تاریکی‌های دشمن‌ساخته گذشت.

ما امروز حتی بیشتر از عصر شکوهمند دفاع مقدس به شهدای‌مان نیاز داریم. الگوسازی از آنان است که هم انقلاب را مانا می‌کند و هم ایران را عزیز می‌دارد. تکثیر برونسی‌ها، باکری‌ها، بابایی‌ها، و. است که تحریم‌شکن است. استاد شهید، ما را به نگاهِ راه‌گشایِ امیرالمؤمنین، علی (ع) توجه می‌دهد که جهاد را مایه عزت امت و مظهر غیرت دینی می‌داند؛ و شهادت را، کمال انسان و نهایت حیات طیبه می‌شمارد. فرایندی الهی که به طهارتِ جان و جهان انسانی نیز می‌انجامد. بر اساس این نگاه، شهید، نه تنها خود ِشهید به کمال می‌رسد، بلکه جامعه‌ی خود را هم دست می‌گیرد و به کمال می‌رساند.

شهید، با خون خود، خواب‌زدگان تاریخ را صدا می‌زند. شهید، با پرواز خود، افق دید یک ملت را وسعت می‌دهد. علامه مطهری، شهیدی بود که در دامنِ تربیتی خویش فراوان شهیدپرورید. درست که خودش نبود در فصل دفاع مقدس، اما آثار او، کتاب‌های او، بی‌شمار مردانی تربیت کرد که هر کدام در جایگاه شهید، پرچم در اهتزازِ سربلندی شدند. به همین خاطر است که تا نام مطهری به میان می‌آید هم شهادت و هم شهید، نمادسازی می‌شود.

امروز هم مهم است که ما رابطه‌مان را با شهادت چگونه تعریف می‌کنیم. آیا غفلت ما را با خود می‌برد؟ آیا فراموشی درس و رسم شهید، ما را به قفسِ عادت‌های ناصواب می‌اندازد؟ نباید بگذاریم چنین شود. یکی از راه‌های اولیه آن خوانشی دوباره از آثار مطهری است. طهارت یافتن در زلال جاری شهود است. عهد با شهید است که نه فقط بر زبان، که باید در عمل، در رفتار، در سیاست، در اقتصاد و در فرهنگ ما جاری شود. این نیز، رسالت ماست؛ رسالتی که هرگز کهنه نمی‌شود.

انتهای پیام/