به گزارش خبرنگار
دفاع‌پرس از گلستان،شهید «غلامرضا بندانی پور» یکم مهر ۱۳۴۸، در شهرستان زابل به دنیا آمد. پدرش غلامحسن و مادرش صغرا نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم اردیبهشت ۱۳۶۶، در بمباران شیمیایی حلبچه عراق به شهادت رسید. مزارش در گلزار شهدای امام زاده عبدالله روستای حیدرآباد تابعه شهرستان کلاله واقع است.
فرازی از وصیت نامه شهید غلامرضا بندانی پور
«بسم رب الشهداء والصدقین»
با سلام و درود به منجی عالم بشریت مهدی موعود. با درود فراوان به رهبر کبیر و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و با سلام درود به شهیدان از صدراسلام گرفته تا شهدای کربلا و شهدای کربلای ایران که با خون خود ریشه درخت اسلام را آبیاری کردند.
سلام بر همه ملت شهید پرور بخصوص پدر عزیزم که از یازده سالگی که مادرم را از دست داده‌ام.
زحمت‌های فراوانی برایم کشیده‌اند، پدر عزیزم خودت بهتر میدانستی که به جبهه می‌رفتم هدفم الله و خدمت به اسلام بود. اگر خداوند تبارک و تعالی شهادت را نصیب می‌کرد. امیدوارم که ناراحت نباشید و گریه نکنید شهادت هدیه ایست که از جانب خداوند تبارک تعالی کسانی داده می‌شود که لایقند؛ و سلام بر تو برادرم از اینکه برادری را از دست داده‌ای ناراحت نباشید و از شما می‌خواهم اسلحه‌ای که از دست من به زمین می‌افتد بردارید و راه من را ادامه دهید. خواهرانم من راهم را انتخاب کرده‌ام، امیداوارم که برایم گریه نکنید و مانند حضرت زینب (س) استقامت داشته باشید.
برادران و خواهرانی که وصیت نامه مرا گوش میدهید، حتما فکر میکنید که چرا برای مادرم چیزی ننوشتم (نگفته‌ام)، من مادری ندارم که برایش بنویسم که برایم گریه کند.
پیام من به ملت عزیز ایران این است که فرزندان خود را به جبهه‌های حق علیه باطل بفرستید تا راه من و امثال من را ادامه دهند. در پایان از پدرم و برادرانم و تمام دوستانم و آشنایانم حلالیت می‌طلبم و امیدوارم اگر از من بدی دیده‌اند، حلالم کنند.
«والسلام علیکم و رحمه الله برکاته» /برادر شما غلامرضا بندانی پور/بیست و پنجم دی ۶۶
انتهای پیام /
