به گزارش خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، «سید رضا صالحی امیری» وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به‌مناسبت فرارسیدن سوم خرداد، سالروز آزادسازی خرمشهر دلنوشتهای با موضوع «اهمیت ثبت تاریخ و تثبیت هویت ملی در برابر تهاجم حافظه‌زدایی جهانی» منتشر کرد.
متن این دلنوشته به شرح زیر است:
دفاع مقدس، صرفاً یک جنگ هشت‌ساله نبود؛ بلکه لحظه‌ای سرنوشت‌ساز در تاریخ ملت ایران بود؛ تجلی‌گاه عالی‌ترین ارزش‌های الهی، انسانی و تمدنی. این دوران، صحنه احیاء هویت ایرانی - اسلامی در برابر هجمه‌های ساختارهای سلطه‌گر بود و ملت ایران در این آزمون تاریخی نه تنها از خاک خود دفاع کرد؛ بکله از حقیقت، شرافت، ایمان و آرمان‌های والای انسانی صیانت نمود.
فتح خرمشهر در این میان، نماد بارز شکوه اراده ملی و پیروزی ایمان بر زر و زور بود. این واقعه، صرفاً گشودن یک شهر نبود؛ بلکه بازآفرینی روح ملی، تثبیت عزت و بازخوانی قدرت تمدنی ایرانیان بود در برابر دنیایی که حقیقت را در برابر قدرت، سرکوب می‌کرد. خرمشهر، تجلی وحدت، همدلی، ایثار و شهادتی است که از دل فرهنگ غنی این سرزمین سربرآورد.
امروز، در طلیعه عصر جدید، ثبت و پاسداشت آثار دفاع مقدس، ضرورتی تمدنی و فرهنگی است؛ ضرورتی برای مهندسی حافظه ملی برای تثبیت درک عمیق نسل‌های آینده از هویت، مقاومت و آرمان‌خواهی. این ثبت‌ها در حکم کتیبه‌هایی زنده‌اند که روایتگر روح یک ملت در نقطه عطفی از تاریخ‌اند و ثبت‌شان، گامی استراتژیک در جهت صیانت از بنیان‌های فکری، اخلاقی و فرهنگی انقلاب اسلامی.
۱. ثبت آثار دفاع مقدس؛ مهندسی حافظه ملی، تمدنی و فرهنگی
این ثبت‌ها فراتر از مستندسازی خاطره‌ها و اشیاء هستند؛ آنها طراحی آگاهانه حافظه‌ای هستند که باید برای نسل‌های آینده زنده بمانند. مهندسی این حافظه به معنای ثبت ریشه‌های عزت و آزادگی در ذهن و وجدان ایرانیان است. آثار دفاع مقدس سرمایه‌های هویتی‌اند که اگر ثبت نشوند، در تندباد تحریف و فراموشی به‌تدریج رنگ می‌بازند و ریشه‌های خودآگاهی تاریخی جامعه سست می‌شود.
۲. الواح ثبت شده؛ روایت زنده از حماسه
هر اثر دفاع مقدس، لوحی زنده از تاریخ و گفتمانی عمیق است از ایمان، جهاد، فداکاری، همبستگی ملی و عدالتخواهی. این آثار تنها اجسام موزه‌ای نیستند؛ بلکه زبان گویای نسلی هستند که زیباترین سطرهای تاریخ را با خون خویش نگاشتند. ثبت آنها به معنای احترام به حقیقت، به ارزش‌ها و به قهرمانانیاست که روحشان در تاروپود این میراث دمیده شده است.
۳. تثبیت هویت ملی در برابر تهاجم حافظه‌زدایی جهانی
در دنیای امروز، یکی از ابزارهای سلطه، تضعیف و تحریف حافظه تاریخی ملت‌هاست. ثبت آثار دفاع مقدس، سپری در برابر این تهاجم نرم است. این آثار یادآور استقلال‌طلبی و عزت‌خواهی ملت ایران‌اند و نقش کلیدی در صیانت از هویت ملی در عصر جهانی شدن دارند؛ چراکه ملتی که گذشته خود را به‌درستی مستند نکند، در ترسیم آینده نیز ناتوان خواهد بود.
۴. موزه دفاع مقدس؛ پیوند تاریخ با معرفت عمومی و آگاهی جمعی
رونمایی از این آثار در موزه‌ها، نه تنها گرامیداشت گذشته؛ بلکه آغازی بر تأملات عمیق علمی، فرهنگی و اجتماعی است. موزه، سکوی گفتمان‌سازی میان نسل‌هاست؛ جایی برای روایت حقیقت؛ نه صرف نمایش. در موزه دفاع مقدس، مخاطب با تاریخ تماس نمی‌گیرد؛ با حقیقت زنده‌ای مواجه می‌شود که به او در شناخت خود، سرزمینش و ارزش‌هایش کمک می‌کند.
۵. بازتعریف جایگاه ایران در گفتمان جهانی مقاومت و معنویت
ثبت آثار دفاع مقدس پاسخی عینی به نیاز جهانی به الگوهای مقاومت معنوی در برابر خشونت ساختاری است. در جهانی که بسیاری از مفاهیم مانند آزادی، عدالت و صلح مصادره شده‌اند، فرهنگ دفاع مقدس با اتکاء بر فطرت و ایمان، الگویی بومی، مؤثر و قابل صدور از مقاومت اخلاقی را عرضه می‌کند که می‌تواند در سطح بین‌الملل الهام‌بخش باشد.
۶. وزارت میراث فرهنگی؛ حافظ روح حماسه در قالب دانش تخصصی
نقش وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در این مسیر، صرفاً اجرایی نیست؛ بلکه رسالت تمدنی است؛ این وزارتخانه با بهره‌گیری از ظرفیت‌های علمی، هنری، موزه‌ای و رسانه‌ای وظیفه دارد آثار دفاع مقدس را نه فقط به‌عنوان اشیاء تاریخی؛ بلکه به مثابه اسناد فرهنگی_تمدنیِ زنده حفظ و به جهان معرفی کند.
۷. تثبیت الگوی ایرانی مقاومت در سپهر مطالعات فرهنگی و تمدنی
ثبت این آثار، بستر پژوهش‌های عمیق میان‌رشته‌ای را فراهم می‌آورد؛ از جامعه‌شناسی و تاریخ گرفته تا مردم‌شناسی و مطالعات تمدنی. این اسناد می‌توانند مبنای تدوین نظریه مقاومت بومی، الگوشناسی حماسه‌های اجتماعی و حتی تولید ادبیات مقاومت در سطح بین‌المللی شوند.
۸. این میراث، چراغی است برای راه آینده
ثبت و معرفی آثار دفاع مقدس، صرفاً بزرگداشت گذشته نیست؛ بلکه ترسیم مسیری روشن برای آینده است. این آثار، حامل پیام‌‌هایی‌اند که نسل‌های آینده را در برابر تردید، تحریف و تزلزل مصون می‌دارند. اینها نه اسناد تاریخ؛ بلکه منشورهای حیات‌اند؛ از خاک برخاستهو تا افلاک امتداد یافته‌اند.»
انتهای پیام/ 118
