گروه استانهای دفاع‌پرس_ «سیده معصومه حسینی»؛ تأثیرگذاری یک رهبر را نه فقط در سخنانش، که باید در شاگردانش سنجید. امام خمینی، از آن‌دست مردانی بود که مکتب داشت؛ و مکتبش انسان ساخت.
در دامان فکر و تربیت او، نه‌تنها انقلاب آفریده شد، بلکه نسلی طلایی پرورش یافت. نسلی که نام‌هایش امروز، شناسنامه‌ی عزت این ملت است: مطهری، بهشتی، رجایی، باهنر، امام خامنه‌ای...
اینها فقط مدیر و مسئول نبودند؛ اینها تبلور‌هایی بودند از یک مدرسه‌ی فکری و اخلاقی. مدرسه‌ای که ریشه در مکتب پیامبر و اهل بیت داشت. امامی که هم عرفان را می‌فهمید، هم سیاست را می‌شناخت، هم درد مردم را داشت، هم افق‌های تاریخ را می‌دید؛ و مهم‌تر از همه: می‌توانست از انسان، «انسانِ مؤمنِ مجاهدِ متفکر» بسازد.
آموزش او فقط در کلاس نبود؛ در نحوه‌ی نگاهش به زندگی، در سکوت و خشمش، در ساده‌زیستی‌اش، در آن جمله‌ی معروف که به شاگردانش می‌گفت: «علم اگر در خدمت تهذیب نباشد، وبال است.» امام، تربیت‌یافته‌ی مکتب اهل بیت بود، و خود تبدیل شد به حلقه‌ای در زنجیره‌ی نور. او نسلی ساخت که می‌توانست با زبان منطق در دانشگاه بدرخشد، با خون در جبهه دفاع کند، و با فکر در پیچ‌های سیاسی انقلاب را حفظ کند.
وقتی یک مکتب می‌تواند هم «شهید مطهری» را تحویل دهد و هم «رهبر حکیم امروز انقلاب» را. یعنی آن مکتب، زنده است. انسان‌ساز است؛ و آینده‌دار.
انتهای پیام/
