گروه فرهنگ دفاع‌پرس ـ رسول حسنی ولاشجردی؛ در میان همه انسان‌هایی که متولد شده‌اند، بالیده و از دنیا رفته‌اند نام‌های معدودی در تاریخ ثبت شده‌اند و در این نام‌های معدود با اسامی محدودتری مواجه می‌شویم که تاریخ را از مسیر خود به سمت و سوی دیگری برده‌اند که یا بشر را به تباهی کشانده و یا طریق سعادتی باز کرده‌اند. اما به ندرت نام‌هایی برمی‌خوردیم که برای همیشه به سمبل و نمادی برای آزادگی، آزادی‌خواهی و آدمیت و عقلانیت تبدیل شده باشند.
بعد از انبیاء و ائمه اطهار (ع) این نام امام خمینی (ره) است که به این جایگاه رسیده و در چهارده قرن بعد از حکومت پیامبر (ص) اسلام و سال‌های محدود حکومت امام علی (ع) مطلقا کسی نتوانست پرچم اسلام خواهی را به اهتزار درآورد. کلمه «خمینی» و «روح‌الله» به تنهایی واجد ارزش‌های بسیاری است که نه فقط برای مسلمان شیعه که برای همه مردم جهان با هر مرام و مسلک و عقیده‌ای قابل احترام است.
واژه «خمینی» عدیلی است برای آزادگی، عدالت، انتظار، انقلاب و عقلانیت، کلمه «خمینی» دیگر تنها یک نام خاص برای یک شخص خاص نیست بلکه خود به تنهایی تبدیل به ادبیاتی غنی از کلمات متعالی است. ریشه این تعالی در خاک متبرکی است که اندیشه امام خمینی (ره) در آن رشد کرده و شاخ برگ پرثمر آن بر همه جهان سایه انداخته است. مقایسه جهان قبل و بعد از امام خمینی (ره) گواه چنین ادعایی است.
اگر وضعیت ایران در عصر قبل از انقلاب اسلامی و بعد از آن را بررسی کنیم خواهیم دید فضای گفت‌وگویی که تنها بین بلوک شرق و غرب و هم‌پیمانشان بود با جهان امروز که با فراوانی گفتمان مواجه هستیم تا چه میزان تفاوت دارد. در روزگاری که جهان یکه تاز میدان مناسبات بود و اغلب کشورها در انزوایی تحمیلی به سر می‌بردند این امام خمینی (ره) بود که صدای رسایش فریاد تظلم‌خواهی همه مستضعفان جهان شد.
انقلاب اسلامی ایران که همان «انقلاب خمینی» است در حقیقت عصای موسی (ع) در عصر حاضر بود که پوچی شعبده و تفرعن شرق و غرب را در هم شکست و عبارت «شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لَا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ» [1] را تفسیر کرد. چرا که درخت انقلاب اسلامی همان زیتون مبارکی است که نه ریشه در شرق دارد و نه در غرب بلکه ریشه در زمین مقدس توحید ابراهیمی دارد.
نام خمینی (ره) بعد از ارتحال ملکوتی‌شان مانند دیگر مردان انقلابی نه تنها از یاد نرفت که زنده‌تر و بالنده‌تر به حیات خود ادامه داد. هر چند بسیاری سعی بی‌ثمر کردند تا انقلاب اسلامی ایران و نام امام خمینی (ره) را به سود خود مصادره کنند و یا برای تطهیر انحراف خود آن را تحریف کنند اما نتوانستند. شاید تنها ضرباتی بر پیکره این درخت تناور زده باشند که به دلیل ریشه‌دار بودن و تناور بودن این درخت تنومند تلاشی مذبوحانه کردند که جز روسیاهی ثمری نبردند. انقلاب اسلامی ایران از آنجایی که متکی به فردیت امام خمینی (ره) نیست و قائم به اسلام محمدی و اندیشه علوی است و به سوی مدینه مهدوی پیش می‌رود نامیرا است و قطعا تا عصر ظهور مانا و پویا خواهد ماند.
[1] آیه ۳۵ سوره نور
انتهای پیام/ 161
