در پی جان‌باختن هفت جوان در جاده مرگبار میناب ـ جاسک، بار دیگر مطالبه مردم جنوب برای دو بانده شدن این مسیر حیاتی و تأمین امنیت جاده‌ای اوج گرفت. به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از بندرعباس، جاده میناب ـ جاسک سال‌هاست که در صدر فهرست جاده‌های پرحادثه کشور قرار دارد؛ افتخاری نیست، بلکه اندوهی تکرارشونده است که هربار، خانواده‌هایی را داغدار و جوانانی را در آغاز راه زندگی، به کام مرگ می‌کشاند. در تازه‌ترین حادثه، هفت جوان بی‌گناه در این مسیر جان باختند؛ مسیری که می‌بایست گذرگاهی برای پیشرفت باشد، اما اکنون بدل به گورستانی خاموش برای جنوب مظلوم کشور شده است.
این جاده، نماد تناقضی تلخ است: از یک‌سو میلیاردها تومان سرمایه‌گذاری در حوزه نفت و انرژی در بندرجاسک صورت گرفته و از سوی دیگر، جاده‌ای فرسوده، باریک و فاقد ایمنی، محل عبور تانکرها، خودروهای سنگین و وسایل نقلیه شخصی است؛ جاده‌ای که نه تنها شایسته موقعیت استراتژیک این منطقه نیست، بلکه امنیت ابتدایی را نیز از مردم دریغ کرده است.
علت این همه حادثه نیز کاملاً روشن است؛ تک‌بانده بودن اغلب مسیر، نبود علائم کافی و روشنایی مناسب، سبقت‌های خطرناک، و در کنار همه این‌ها، دو معضل جدی دیگر: شترهای سرگردان و سوخت‌برهای بی‌پناه. شترهایی که شب‌ها در بی‌نوری مطلق، به تهدیدی مرگبار بدل شده‌اند و هیچ راهکار مؤثری برای مهار آن‌ها اجرا نشده است.
در سوی دیگر، جوانانی قرار دارند که به دلیل فقر، نبود فرصت‌های شغلی و سیاست‌های ناکارآمد، به سوخت‌بری روی آورده‌اند؛ نه به میل خود، بلکه از سر اجبار. آن‌ها نه مجرم، بلکه قربانی‌اند؛ قربانی ساختارهایی که عدالت و توسعه را فقط روی کاغذ می‌فهمند.
در حالی که سرمایه‌گذاری‌های کلان در حوزه انرژی در بندرجاسک گسترش یافته، اما مسیر دسترسی به آن همچنان نامناسب، خطرناک و دور از استانداردهای اولیه است. افزایش عبور و مرور خودروهای لجستیکی و سنگین، بدون ارتقاء همزمان زیرساخت جاده‌ای، نتیجه‌ای جز مرگ بیشتر در پی نداشته است.
دو بانده شدن این مسیر، دیگر یک مطالبه لوکس نیست؛ بلکه یک نیاز انسانی، اجتماعی و ملی است. تجربه‌ها نشان داده‌اند که ارتقای مسیرهای مواصلاتی، می‌تواند میزان تصادفات مرگبار را تا ۴۰ درصد کاهش دهد.
مردم جنوب فریاد می‌زنند که ما نیز حق حیات، امنیت و بهره‌مندی از توسعه را داریم. توسعه بدون توجه به جان انسان‌ها، نه تنها بی‌ارزش، بلکه مصداقی از بی‌عدالتی آشکار است. اگر جاسک قرار است به عنوان قطب انرژی کشور شناخته شود، زیرساخت‌های آن نیز باید در خور شأن این جایگاه باشد.
خانم وزیر، این صدای مادری است که پسر جوانش را در تاریکی همین جاده دفن کرده؛ صدای خانواده‌هایی که هر شب، دلهره بازنگشتن عزیزان‌شان را در دل دارند؛ صدای مردمی است که دیگر از تشییع پیکر خسته‌اند. شما نیز مادرید؛ با قلبی آشنا به رنج مادران، از شما می‌خواهیم دستور آغاز عملیات دو بانده شدن این جاده حیاتی را صادر فرمایید، توسعه، زمانی معنا دارد که انسان در آن زنده بماند.
یادداشت به قلم: داریوش حسن‌زاده، فعال سیاسی اجتماعی استان هرمزگان
