گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: «سر خُم مِی سلامت، شکند اگر سبویی»؛ این جمله را ۳۴ سال قبل دقیقاً در چنین‌روزهایی، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای بعد از این‌که در مسجد ابوذر تهران ترور شده و در بیمارستان بستری بودند، خطاب به امام خمینی (ره) فرمودند؛ جمله‌ای که اینروزها، وقتی دوباره تراژدی ترور توسط دشمن در کشور به اجرا درآمد تا سربازان ولایت و سرمایه‌های انقلاب اسلامی را حذف فیزیکی کند، دوباره بر سر زبان‌ها افتاده است؛ دیروز خامنه‌ای‌ها، بهشتی‌ها، رجایی‌ها، باهنرها، مطهری‌ها، و امروز باقری‌ها، سلامی‌ها، حاجی‌زاده‌ها، فخری‌زاده‌ها و...؛ آری! سبو‌ها یکی‌یکی می‌شکنند تا سر خُم مِی سلامت باشد؛ تا اسلام و میهن اسلامی سرافراز بماند.
صبح جمعه بود؛ عده‌ای در رختخواب و عده‌ای هم درحال عبادت در ثُلث آخر شب بودند که صدا‌هایی مهیب چراغ‌های شهر را روشن کرد و همانند یک صبح جمعه تلخی که هیچ‌وقت از یاد ملت ایران نمی‌رود، خبر‌های تلخ، یکی پس از دیگری، همه را در بهت و غم فرو برد؛ اما طولی نکشید که به فرمان فرمانده معظم کل قوا، وارثان طهرانی‌مقدم‌ها و حاجی‌زاده که داغ شهادتش هنوز تازه بود، بر سر دشمن صهیونی آوار شدند و او را در مدتی کوتاه، بیچاره کردند، تا مرهم کوچکی باشد بر دل‌های داغ‌دیده؛ البته که تا رژیم‌صهیونیستی نابود نشود، این دل‌ها آرام نخواهد گرفت.
جنگ تحمیلی رژیم‌صهیونی علیه ملت ایران ۱۲ روز به‌طول انجامید و با تسلیم این رژیم جعلی تمام شد؛ البته جنگ با دشمن صهیونی، تا نابودی کامل آن هنوز ادامه دارد و این آتش‌بسی بیش نیست؛ اما حال که این آتش‌بس برقرار شده، سیل جمعیت به خیابان‌های تهران آمده است تا حماسه‌ای عظیم از نوع حماسه تشییع پیکر سردار دل‌ها را دوباره تکرار کند و بعد از نیروهای مسلح، نوبت ملت ایران باشد تا بر صورت دشمن متجاوز سیلی سختی بنوازند؛ حماسه‌ای از نوع تجدید بیعت دوباره با ولایت؛ آری! ملت ایران با تشییع پیکر‌های فرماندهان و دانشمندان شهیدشان، درحالی که دشمن دهان کثیفش را به تهدید مقتدای‌شان باز کرده بود، به‌تعبیری فریاد برآوردند که «سر خُم مِی سلامت، شکند اگر سبویی».
قرار ملت این‌بار هم در همان میدانی است که خاطرات زیادی از حماسه‌های ملت ایران در این ۴۶ سال در سینه خود به‌یادگار دارد؛ میدان انقلاب اسلامی را می‌گویم که این‌بار هم میعادگاه تشییع پیکر سرباز‌های ولایت شده است؛ سرباز‌هایی که برخی‌شان فرماندهان نظامی و برخی‌شان نیز از دانشمندان هسته‌ای این مرز و بوم هستند؛ البته در میان آن‌ها پیکر‌های مطهر خانواده‌های‌شان هم هستند؛ خصوصاً کودکان خردسال آن‌ها؛ آری! این است ماهیت رژیم کودک‌کشی که به‌دروغ ادعا کرده است با مردم ایران دشمنی ندارد! حال پیکر‌های مردم شهیدی که در دیگر گوشه و نقاط کشور تشییع می‌شوند که دیگر بماند!
همراه شدن با مردم و پوشش خبری این مراسم کمی سخت است؛ آن‌هم به‌دلیل از دست دادن همکاری که با ادبیات جبهه و جنگی می‌شود گفت همیشه در خط مقدم ترویج فرهنگ ایثار و شهادت قرار داشت؛ شهیده فرشته باقری را می‌گویم که همراه پدرش سردار سپهبد شهید محمد باقری آسمانی شد؛ خبرنگار دلسوزی که همیشه برای این‌که مراسم‌های وداع با پیکر‌های شهدا و یا تشییع آن‌ها را پوشش دهد، سر از پا نمی‌شناخت؛ اما خودش امروز پیکرش در میان شهدا بود! بنابراین هر طور که شده، به اندازه سهم خودم، پرچم شهیده فرشته باقری را برمی‌دارم تا راهش را ادامه دهم؛ درست همان‌طور که شهدای دفاع مقدس در وصیت‌نامه‌های خود توصیه کرده‌اند که بعد از آن‌ها نگذاریم اسلحه‌شان روی زمین بماند.
سیل جمعیت، زمانی که به میدان انقلاب اسلامی می‌رسم، سوی میدان آزادی به‌راه افتاده و تابوت شهدا جلوتر دارد می‌رود؛ اما آن‌قدر جمعیت زیاد است که نمی‌توانم خود را به شهدا برسانم؛ ان‌شاءالله که هیچ‌کس از قافله شهدا جا نماند...، اما همراه با مردم که می‌روم، واقعاً موج ارادت به شهدا و البته خشم در سینه آن‌ها نسبت به دشمن را به‌وضوح مشاهده می‌کنم؛ از دست‌نوشته‌ها و پوستر‌های شهدایی که در دست دارند گرفته تا پرچم‌هایی که برخی از آن‌ها به سبک و سیاق دهه ۶۰، یعنی دوران هشت سال دفاع مقدس هستند؛ از کوچک و بزرگ‌هایی که فریاد «مرگ‌بر آمریکا»، «مرگ‌بر اسرائیل» و «مرگ‌بر نفوذی» سر می‌دهند، تا مداح‌هایی که از به‌یاد کودکان شهید، از حضرت علی‌اصغر (ع) و حضرت رقیه (س) می‌خوانند و مردم اشک می‌ریزند و به سر و سینه می‌زنند؛ بنابراین چنین صحنه‌هایی، کمی بیشتر روحیه من، که داغ‌دار همکارم هستم را تقویت می‌کند و تصمیمم برای همکلام و همراه شدن با مردم قاطع‌تر می‌شود؛ اما سخن با آن‌ها را باید به یک بهانه‌ای آغاز کنم و آن بهانه چه بهتر از جمله «ایران حسین (ع) تا ابد پیروز است» می‌تواند باشد که اینروزها بر دیوار‌های شهر نقش بسته است.
دشمنان ما مفهوم جمله «ما ملت امام حسینیم» را نمی‌فهمند
اولین نفری که با او همکلام می‌شوم، در گوشه‌ای و درحالی که پرچم سه‌رنگ ایران را روش دوش خود انداخته، ایستاده است؛ خود را «رضا جعفری» معرفی می‌کند و در تشریح جمله «ایران حسین (ع) تا ابد پیروز است»، این‌گونه می‌گوید: ایران اسلامی زیر سایه امام حسین (ع) است و امام حسین (ع) گفت که «هیهات من‌الذلة»؛ بنابراین ایران اسلامی تسلیم‌شدنی نیست؛ به‌همان دلیل که حاج قاسم گفت که «ما ملت امام حسینیم»؛ اما دشمنان ما مفهوم این جمله را نمی‌فهمند! اگر می‌فهمیدند، هیچ‌موقع به ما حمله نمی‌کردند و این را هم بدانند که اگر دوباره حمله کنند، بدون‌شک ما دوباره پیروز هستیم؛ چون دشمنان ما با خدا درافتاده‌اند.
بوم‌بوم تل‌آویو!
سخنانم که با آقای جعفری تمام می‌شود، همچنان دلم می‌خواهد که خود را به تابوت شهدا برسانم؛ اما در میان راه، پرچمی نظرم را به خود جلب می‌کند؛ پرچمی که روی آن جمله «Boom Boom Telaviv» نقش بسته است؛ جمله‌ای که برمی‌گردد به یک کلیپ در فضای مجازی که بعد از اصابت موشک‌های ایران به سرزمین‌های اشغالی، بین کاربران خارجی دست به دست می‌شود. پیش خودم فکر می‌کنم که چرا کاربران خارجی چنین کلیپی را تولید کرده و اقدام جمهوری اسلامی ایران را در موشک‌باران سرزمین‌های اشغالی تمجید کرده‌اند، که در جواب می‌رسم به تنفر ملت‌های جهان از رژیم‌صهیونیستی که حاصل جنایات او در چند سال اخیر علیه مردم غزه و لبنان است؛ آری! بدون‌شک کار بچه‌های «بسیج لندن» و «بسیج پاریس» است.
دفاع مقدس ۱۲ روزه ایمان‌ها را نسبت به مسیر انقلاب تقویت کرد
خود را «عبدالله» معرفی می‌کند؛ نه این‌که نام او عبدالله باشد؛ از بُعد این‌که بنده خداست؛ نفر دومی است که با او همکلام می‌شوم و از او می‌خواهم که نظر خود را درباره جمله «ایران حسین (ع) تا ابد پیروز است» بگوید و البته شباهت‌های این دفاع مقدس ۱۲ روزه با هشت سال دفاع مقدس. او چنین پاسخ می‌دهد: تا زمانی که ما در راستای هدف اهل‌بیت (ع) و غایت ولایت باشیم، پیروزی از آن ماست و مادامی که نیت‌ها الهی باشد و برای رضایت امام زمان (عج) باشد، فرقی نمی‌کند که در کدام نقطه دنیا و در کدام مقطع زمانی باشد؛ بنابراین نقطه اشتراک جنگ تحمیلی هشت‌ساله با این جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، اشتراک هدف و اعتقاد است که در میان رزمندگان این دفاع‌های مقدس وجود داشت؛ لذا همان‌طور که هشت سال دفاع مقدس دل‌های بسیاری از مستضعفان جهان را بیدار کرده و به حقانیت انقلاب ما آگاه کرد، این دفاع مقدس ۱۲ روزه نیز و حدت و انسجام ملی و همچنین ایمان‌ها را نسبت به مسیر انقلاب اسلامی تقویت کرد.
سر خُم مِی سلامت، شکند اگر سبویی
سیل جمعیت همچنان افزوده می‌شود و من از طرفی می‌خواهم خود را به تابوت شهدا برسانم و از طرفی دیگر، سوژه‌هایی در میان مردم می‌بینم که دلم نمی‌آید از کنار آن‌ها عبور کنم؛ بنابراین سراغ یک روحانی می‌روم؛ دست‌نوشته‌ای در دست دارد که روی آن نوشته است: «ایران تسلیم نمی‌شود»، از سن و سالش هم پیداست که جبهه‌رفته است؛ وقتی از او سوال می‌کنم، متوجه می‌شوم که درست حدس زده‌ام؛ خود را حجت‌الاسلام «مجید بختیاری» معرفی می‌کند و می‌گوید از جانبازان تخریب‌چی لشکر ۱۰ سیدالشهداء (ع) است؛ بنابراین ابتدا سر صحبت را درباره شهدای تخریب‌چی لشکر ۱۰ باز می‌کنم؛ درباره شهید «محسن دین‌شعاری»، شهید «عبدالله نوریان» و... تا این‌که به سوال درباره جمله «ایران حسین (ع) تا ابد پیروز است» می‌رسم.
حجت‌الاسلام «بختیاری» در این‌باره می‌گوید: ما پیرو امام حسین (ع) هستیم و یکی از شعار‌های ایشان هم این بود که هرگز با حکومت ظلم سازش نمی‌کنند و درحالی که یزید می‌خواست که امام حسین (ع) با او سازش کند، ایشان فرموده بودند «هیهات من الذلة؛ ما ذلت را نمی‌پذیریم»؛ بنابراین ما نیز به تأسی از امام حسین (ع)، افرادی نیستیم که بخواهیم تسلیم دشمن شویم.
این جانباز هشت سال دفاع مقدس به موضوع «صلح تحمیلی» اشاره و تأکید می‌کند: ترامپ نادان در یکی از پیام‌های خود، گفته بود که من می‌خواهم با ایران صلح کنم؛ درحالی که ما هیچ‌وقت نمی‌توانیم با ظالم صلح کنیم؛ چراکه آمریکا و صهیونیست با اسلام مخالف هستند؛ بنابراین دیگر جای صلحی باقی نمی‌ماند؛ خصوصاً این‌که دشمن می‌خواهد صلح را بر ما تحمیل کند و ما در هشت سال دفاع مقدس نیز ثابت کردیم که اهل صلح تحمیلی نیستیم؛ لذا ما امروز هم زیربار «صلح تحمیلی» نمی‌رویم.
بخش مهم سخنان این جانباز هشت سال دفاع مقدس در آن‌جایی است که به ماجرای شعر حضرت آیت‌الله خامنه‌ای خطاب به امام خمینی (ره) در دورانی که ترور شده و در بیمارستان بستری بودند، اشاره می‌کند، شعری که وقتی از زبان خود، آن‌را برای رهبر معظم انقلاب اسلامی تکرار می‌کند، در ذهنم نقش می‌بنند تا گزارشم را با آن آغاز کنم. او می‌گوید: من یک پیغامی دارم برای رهبر معظم انقلاب اسلامی؛ زمانی که ایشان در مسجد ابوذر ترور شده و در بیمارستان بستری بودند، خطاب به امام خمینی (ره) فرمودند که «سر خُم مِی سلامت، شکند اگر سبویی»؛ حالا من هم می‌خواهم این پیغام را به رهبر معظم انقلاب اسلامی بدهم که؛ آقا جان! شما ناراحت نباش، سر شما سلامت باشید؛ اگرچه ما زخم خوردیم و شهید داده‌ایم؛ اما ما رزمندگان و جانبازان هشت سال دفاع مقدس پای این انقلاب ایستاده‌ایم و منتظر فرمان شما هستیم.
اهل تسلیم شدن نیستیم؛ هیهات من‌الذلة
کم‌کم به تابوت شهدا نزدیک می‌شوم؛ اما باز هم یک سوژه دیگر برای گرفتن مصاحبه می‌بینم که دلم نمی‌آید با او همکلام نشوم؛ چراکه از شور و اشتیاقی که با تکان دادن پرچم‌های ایران دارد، مشخص است که حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و همین‌گونه هم می‌شود! شروع می‌کند با اقتدار درباره جمله «ایران حسین (ع) تا ابد پیروز است» صحبت کرده و می‌گوید: ملت ما با امام حسین زنده بوده و زنده خواهد بود؛ چراکه ریشه اعتقادات ما در عاشوراست؛ مسیر حسین (ع) طرف پیروز تاریخ و مظلومان تاریخ است؛ اما یزیدیان، کفار، صهیونیست‌ها و آمریکا در سمت باطل و ظالمان ایستاده‌اند؛ پس ایران حسین که تا ابد پیروز است، به‌دلیل این است که در سمت درست تاریخ و در سمت حق ایستاده است.
این شهروند انقلابی که خود را از روی تواضع «شیعه علی‌بن‌ابی‌طالب (ع)» معرفی می‌کند، ادامه می‌دهد: مردم دنیا بیدار شده‌اند، ظالمان را می‌بینند، مظلومان را هم می‌بینند، از مظلومان غزه و لبنان گرفته تا تمام کسانی که توسط ظالمان به استثمار گرفته شده‌اند؛ بنابراین دفاع مقدس ۱۲ روزه ما، صحنه مبارزه مظلوم با ظالم بود؛ مبارزه‌ای با اقتدار شجاعت، شهامت و با داشتن رهبری مقتدر که عزت اسلام را به منصه ظهور قرار داده، است. امروز همه دنیا دارند قدرت اسلام را در کلام رهبر انقلاب اسلامی ایران می‌بینند و ایشان جز بهره‌مندی از مکتب قرآن و حضرت سیدالشهداء (ع) مطلبی نگفته‌اند و این اصلی‌ترین شباهت ملت ما و رهبر ما با جریان عاشورا و حضرت اباعبدالله‌الحسین (ع) است.
او در ادامه سخنان محکم و قاطعانه خود تأکید می‌کند: ای ظالمان! ای صهیونیست! بدانید که اگرچه ممکن است چند پیروزی ظاهری هم به‌دست آورید؛ اما جریان باطل رفتنی و جریان حق ماندنی است؛ همان‌طور که ۱۴۰۰ سال از حکومت یزیدیان می‌گذرد و از آن‌ها هیچ آثاری نیست؛ اما در اربعین می‌بینیم که عاشقان حضرت اباعبدالله‌الحسین (ع) چگونه به پای پرچم او می‌آیند و به‌هنگام نیاز خون خود را نیز نثارش خواهند کرد.
سخنان این شهروند انقلابی آن‌قدر محکم است که ترجیح می‌دهم درباره موضوع صلح تحمیلی نیز صحبت کند؛ ینابراین او چنین می‌گوید: اسلام همیشه اهل صلح بوده و هیچ‌گاه به هیچ کشوری حمله نکرده است؛ اما اگر ظالمان که امروز آمریکا، صهیونیست و اروپایی‌ها هستند، بخواهند به ما زور بگویند، ما نمی‌پذیریم؛ چراکه صلح در زمانی است که دشمن حق را بپذیرد، مجازات شود و دیگر قصد حمله نداشته باشد؛ اما ما با دشمن صهیونیستی که همیشه دستانش به خون مظلومان غزه، حزب‌الله، یمن و دیگر کشور‌های مسلمان آلوده است، هیچ صلحی نداریم؛ در واقع صلح با ظالم معنی و مفهوم ندارد، ظالمی که پیش‌شرط بگذارد و بخواهد مظلومین شروط او را بپذیرند، این صلح نیست؛ تسلیم شدن است و ما اهل تسلیم شدن نیستیم؛ هیهات من‌الذلة.
دیگر چیزی نمانده تا به تابوت شهدا برسم؛ بنابراین بخشی از مسیر را سریع طی می‌کنم، تا به آن‌ها می‌رسم؛ نکته‌ای که در این میان نظرم را به‌خود جلب می‌کند، تابوت‌های کوچک کودکانی است که توسط رژیم کودک‌کش صهیونیستی به شهادت رسیده‌اند؛ اما در این میان، من به‌دنبال تابوت فرماندهان شهید هستیم که تابوت شهید سپهبد غلامعلی رشید و خانواده‌اش را می‌بینم و بعد هم تابوت دانشمندان هسته‌ای و خانواده‌شان و سپس شهید سپهبد محمد باقری و خانواده‌اش؛ آن‌جاست که دلم باز هم می‌شکند، از دیدن تابوت خانواده‌های شهید، از دیدن مردمی که پای تابوت شهدا اشک می‌ریزند و از دیدن تابوت شهیده فرشته افشردی؛ آخر الان اگر بود، داشت مراسم را پوشش خبری می‌داد!
میدان آزادی همان‌جایی که نام مقدسش دلیل خون هزاران شهید از جمله همین شهدایی است که دارند تشییع می‌شوند، پایان مسیر تشییع پیکر‌های آن‌هاست؛ مسیری که پایان آن به قدم پرچم و خادمان بارگاه منور حضرت علی بن موسی الرضا (ع) مزین است و وقت خداحافظی؛ خداحافظ‌ای مجاهدان خستگی‌ناپذیر؛ خداحافظ‌ای پیکر‌های در خون خفته؛ خداحافظ ای قهرمانان ملت؛ خداحافظ‌ای کابوس شب‌های ظالمان؛ خداحافظ‌ای کودکانی که بر سبعیت صهیون شهادت می‌دهید؛ خداحافظ...
انتهای پیام/ 113
