گروه فرهنگ دفاع‌پرس ـ رسول حسنی ولاشجردی؛ در کتاب شریف الکافی نقل شده است: وقتی از امام صادق (ع) درباره قائم (ع) پرسیده شد، آن حضرت فرمود: «همه ما قائم به امر خداییم.» این حدیث شریف به روشنی بیان می‌کند همه رفتارها، گفتار‌ها و اندیشه‌های ائمه اطهار (ع) برای همیشه ملاک عمل امت اسلامی باید باشد. یعنی در راه و روشی که هر یک از ائمه معصومین (ع) در پیش گرفته‌اند هر چند در ظاهر تفاوت‌هایی دارند، اما در نفس عمل تفاوتی ندارد.
اگر حضرت رسول‌الله (ص) با مشرکان صلح حدبیه را امضاء می‌کنند با جنگ امیرالمومنین با قاسطین و مارقین و ناکثین تفاوتی ندارند، چرا که هر دو به امر خدا در میدان‌های مختلف جهاد کردند و فتوحاتی برای اسلام به دست آوردند. این مهم نیز در سیره و روش امام حسن (ع) در واقعه صلح ایشان با معاویه بن ابوسفیان و جنگ سیدالشهدا (ع) با یزید بن معاویه وجود دارد. پیامبر اسلام (ص) در حدیثی فرمودند: «حسن (ع) و حسین (ع) امام هستند چه بنشینند و چه قیام کنند.» این دو امام (ع) چنان که امام صادق (ع) فرمودند قائم به امر خدا بودند. هر دو قیام لله کرده‌اند چه با دشمنان خود صلح باشند و چه علیه آنها قیام کنند.
آنکه چشم حقیقت بین داشته باشد به خوبی می‌داند که در هر دو حال پیروزی و نصرت از آن جبهه حق بوده و دشمنان‌شان به شکست مفتضح شدند. متاسفانه این حقیقت روشن از سوی بسیاری درک نمی‌شود و یا خود را به جهالت زده‌اند و سازش با دشمنان قسم خورده انقلاب اسلامی را به مصلحت می‌دانند، حال آنکه مصلحتی بالاتر از حفظ انقلاب اسلامی نیست. کسی که درکی از قیام سیدالشهدا (ع) ندارد قطعا درکش از صلح امام حسن (ع) بسیار سطحی و نازل خواهد بود.
آنان که بر طبل سازش می‌زنند عافیت طلبانی هستند که اسلام را قشری و فردی می‌بینند و حتی برای حفظ همین حداقل نیز تلاشی نمی‌کنند. اگر صلح با دشمن صهیونیستی و آمریکایی ثمری داشت چرا آنان که پیش از این بر سر میز سازش نشستند عاقبت‌شان غارت کشور و سقوط دولت‌شان بود. چنان که در لیبی و عراق و دیگر کشور‌ها شاهد بودیم.
صلح امام حسن (ع) به منظور حفظ اسلام بود که این صلح بعد از شهادت ایشان تا ده سال بعد تداوم پیدا کرد. با مرگ معاویه و آغاز خلافت جابرانه یزید بود که این صلح از سوی امام حسین (ع) ملغی شد و ایشان قیام کردند. کمی یاران و قلت سلاح نیز ملاک نبود. چنان که اگر آن حضرت تنها بودند باز دست به شمشیر جهاد می‌بردند.
اگر امام حسین (ع) بعد از خلافت یزید قیام نمی‌کردند و بر پیمان صلح باقی می‌ماندند این صلح معنای سازش و تسلیم به خود می‌گرفت. در واقعه جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی علیه ایران اسلامی عده‌ای که مشخص است از چه آبشخوری تغذیه می‌کنند با شعار به ظاهر اسلامی عموم مردم را از جنگ ترساندند و بعد از آتش‌بس دم از صلح می‌زدند، صلحی که از جنس صلح امام مجتبی (ع) نبود بلکه سرفرودآوردن و تسلیم بود.
آنچنان که حضرت سیدالشهدا (ع) با شعار هیهات منا الذله فرمودند که هرگز با کسی مانند یزید بیعت نخواهد کرد، ما نیز هرگز با رژیمی افسار گسیخته که وحوشت در ذاتش تنیده شده و به هیچ عنوان قابل اعتماد نیست صلح نخواهیم کرد. نه تنها با این رژیم کودک کش که با هر دولت و کشوری که حامی این گروهک تروریستی است نیز صلحی نخواهیم داشت. ملاک عمل ما برای حفظ انقلاب اسلامی سیره امام مجتبی (ع) و حضرت سیدالشهدا (ع) است چه در صلح و چه در قیام.
انتهای پیام/ 161
