به گزارش گروه استان های دفاع‌پرس از البرز ، در همان روزهایی که خاک وطن زیر گلوله‌های دشمن می‌لرزید و آسمان به رنگ خون و دود درمی‌آمد، دل‌های مردانی روشن‌تر از خورشید می‌درخشید. آنها، جوانانی از جنس ایمان و عشق، با دستان خالی اما پر از امید، به میدان رفتند تا نشان دهند که هیچ نیرویی نمی‌تواند اراده‌ی یک ملت را بشکند.
دفاع مقدس تنها یک جنگ نبود؛ یک آزمون بزرگ بود. آزمونی که در آن ایمان و عشق به وطن، برتر از هر سلاحی بود. آنها نه فقط برای خاک جنگیدند، بلکه برای آب، برای نفس کشیدن آزاد، برای حفظ ناموس و حرمت مردمشان جنگیدند. آنها فهمیده بودند که اگر امروز ایستادگی نکنند، فردا دیگر چیزی برای محافظت نخواهد بود.
شهادت برایشان پایان نبود، آغاز بود. آغاز راهی که هر قطره خون آن، چراغ راه آیندگان شد. آنان که به جای ترس، شجاعت را انتخاب کردند، نشان دادند که مرگ در راه حق، زیباترین سرنوشت است. صدای آنها هنوز در گوش‌های زمین می‌پیچد، نجواهایی که می‌گویند: «ما زنده‌ایم، چون یادمان زنده است. ما جاودانیم، چون آرمان‌هایمان جاودان است.»
در آن روزهای تلخ و شیرین، جبهه‌ها تبدیل به مکتبی شدند که عشق و ایثار در آن درس اول و آخر بود. جوانانی که شاید هیچگاه فرصت تجربه‌ی زندگی عادی نداشتند، اما درس مردانگی و گذشت را از خود به یادگار گذاشتند. کسانی که از جان گذشتند تا ما امروز در امنیت زندگی کنیم و آرزوهای‌مان را دنبال کنیم.
دفاع مقدس یعنی ایستادن در برابر طوفان، وقتی همه چیز بر علیه توست. یعنی امید داشتن به فردایی روشن، حتی وقتی که همه چیز تاریک به نظر می‌رسد. دفاع مقدس یعنی باور به قدرت ایمان، یعنی اراده‌ای آهنین که هرگز شکست نمی‌خورد.
و ما امروز، به عنوان وارثان این ایثار، باید یادشان را زنده نگه داریم. باید بفهمیم که آزادی و امنیت، هدیه‌ای نیست که از آسمان بیفتد، بلکه ثمره‌ی هزاران دل شجاع است که در میدان جنگ، برایمان تا ابد جنگیدند.
دفاع مقدس قصه‌ی مردانی است که نامشان در قلب تاریخ حک شده است، قصه‌ی مردانی که با دست‌های خالی اما دل‌های پر از نور، آینده‌ی ایران را ساختند. قصه‌ی عشق، شجاعت و فداکاری که هیچگاه فراموش نخواهد شد.
انتهای پیام/
