گروه سیاسی دفاع‌پرس، شایان میرزایی؛ حملات اخیر ایران به ۲۱ هدف مشخص در سرزمین‌های اشغالی، نه صرفاً پاسخی تلافی‌جویانه به اقدامات نظامی رژیم صهیونیستی، بلکه حرکتی کاملاً هدفمند با پیام‌های راهبردی چندلایه بود که ساختار امنیتی، اقتصادی، فناورانه و روانی اسرائیل را به‌طور همزمان تحت فشار قرار داد. این حملات، رژیم صهیونیستی را وادار به بازنگری جدی در استراتژی جنگی خود کرد و معادلات جنگ مدرن را به چالش کشید.
در سطح نخست، ایران با حمله به مقر اطلاعات نظامی اسرائیل، مستقیماً به هسته مرکزی فرماندهی شبکه جاسوسی این رژیم ضربه زد؛ پیامی آشکار مبنی بر آن‌که حتی ساختارهای پیچیده امنیتی نیز از تیررس دور نیستند. حمله به فرودگاه بن‌گوریون به‌عنوان دروازه اصلی ارتباط هوایی اسرائیل با جهان هم نشان داد که شریان‌های حیاتی ارتباطات و لجستیک این رژیم می‌توانند مختل شوند؛ این در حالی است که مناطق حساس تولید تراشه به‌عنوان بخشی از زیرساخت‌های حیاتی فناورانه اسرائیل نیز از حملات در امان نماندند؛ حملاتی که یادآور شکنندگی بنیان‌های علمی و نوآورانه این رژیم است.
در حوزه نظامی، ستاد نیروی هوایی، پایگاه آموزشی خلبانان نخبه و حتی جت نخست‌وزیر اسرائیل هدف قرار گرفتند؛ حملاتی که بیش از یک تهدید سخت‌افزاری، حاوی پیامی روانی و نمادین بود و نشان داد تسلط هوایی و قدرت نمادین صهیونیست‌ها در حال فرسایش است. همچنین پایگاه‌هایی در شمال سرزمین‌های اشغالی و ایستگاه‌هایی مرتبط با فعالیت‌های ماهواره‌ای و موشکی مورد هدف قرار گرفتند تا ایران ضمن به‌چالش کشیدن جغرافیای امنیتی اسرائیل، قدرت راهبردی خود در نبرد آینده را به نمایش بگذارد.
یکی از مهمترین پیام‌های این حملات، ضربه به مقر وزارت دفاع اسرائیل بود جایی که نه‌فقط یک ساختمان، بلکه مرکز فرماندهی و کنترل و مغز نظامی اسرائیل در آن قرار دارد. این هدف‌گیری صریح، نماد نفوذ اطلاعاتی و قدرت ضربه دقیق ایران بود. در کنار آن، تأسیسات انرژی شامل پالایشگاه نفت حیفا، نیروگاه برق و سایر گره‌های حیاتی شبکه انرژی هدف قرار گرفتند؛ اقداماتی که نه‌فقط با هدف ایجاد اختلال در تأمین سوخت و برق انجام شدند، بلکه هدف آن‌ها آشکار ساختن آسیب‌پذیری اقتصادی و صنعتی اسرائیل نیز بود.
ایران با این حملات، نشان داد که در جنگ آینده، توانایی وارد آوردن آسیب گسترده و فلج کردن شریان‌های مهم رژیم صهیونیستی را دارد؛ آسیب‌هایی که به زیرساخت‌های صنعتی، شبکه برق، صنعت مالی و حتی روان جامعه اسرائیل وارد شد، بیش از پیش این پرسش را برجسته می‌کند، در نبردی که قواعد آن تغییر کرده، چه کسی واقعاً کنترل میدان را در اختیار دارد و چه کسی در حال بازنویسی قوانین جنگ مدرن است؟
این حملات همچنین تأکیدی بود بر اینکه دیگر هیچ نقطه‌ای در سرزمین‌های اشغالی از امنیت مطلق برخوردار نیست و ایران توانسته است معادلات بازدارندگی را به نفع خود تغییر دهد. اکنون تل‌آویو باید با واقعیتی جدید روبه‌رو شود؛ واقعیتی که در آن، قدرت ضربه‌زنی دقیق، تلفیق جنگ سایبری، هوشمند و روانی با قدرت نظامی کلاسیک، فصل تازه‌ای از تقابل‌ها را رقم زده است.
انتهای پیام/381
