به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، ابوعلی یکی از رزمندگان لشکر فاطمیون، افغانستانی های مدافع حرم در سوریه در بیان خاطره ی تصویر فوق بیان کرد: تصویر فوق منطقه جنوب حلب را نشان می دهد. دیوار پشت سر متعلق به مسجد محل و مربوط به اهل تسنن است. چون منطقه تازه آزاد شده بود و تعدادی از ساکنین به محل سکونت خود مراجعت کرده بودند محل اقامت بچه های رزمنده طبقه بالای مسجد قرار داده شد.
مواردی را که مسوولین تذکر می دادند مثل عدم نصب پرچم با اسما اهل بیت (علیم السلام) (تنها نصب پرچم های عمومی مثل الله اکبر و لا اله الا الله و محمدرسول الله مجاز بود) و پخش اذان شیعی از مناره های مساجد و مواردی که ممکن بود ایجاد حساسیت کند را انجام نمی دادیم و برعکس، روزهای جمعه که نماز جمعه در مسجد برگزار می شد و خطیب نماز از خلفای اهل تسنن می گفت بچه ها در صف نماز می نشستند و با اینکه اکثرا متوجه صحبت ها نمی شدند اما گوش می کردند. در مواردی هم به امام جماعت اهل تسنن اقتدا می کردند.
کم کم رعایت این موارد تاثیر خودش را گذاشت و باعث شد که دید بسیاری از مردم به شیعیان عوض شود، در این مدت رزمنده ها غذایشات را به بچه هایی که در خانواده هایی که از تامین حداقلی مایحتاج اساسی زندگی برخوردار نبودند و گرسنگی به آنها فشار می آورد و به مسجد می آمدند می دادند.
هر کس هر کاری از دستش برمی آمد انجام می داد. یکی کارهای برقی را انجام می داد عده ای برای ترمیم خیابان هایی که بر اثر اصابت خمپاره صدمه دیده بودند چاله چوله ها را پر می کردند، تا اینکه یک روز پسر بچه ای به نام عدنان به مسجد آمد و پرچمی که بچه ها در اتاقشان نصب کرده بوند را درخواست کرد. روی پرچم نوشته شده بود "لبیک یا زینب(س)"
فردا دیدم روی پشت بام خانه ی مجاور مسجد، روی میله ی بلند آنتن، سه تا پرچم نصب شده، به ترتیب از بالا به پایین اول پرم "لبیک یا زینب(س)، "لا اله الا الله" و "محمد رسول الله"
بچه ها به سمت مسجد و ما هجوم آورده بودند و پرچم "لبیک یا زینب(س)" می خواستند. به هر نفرشان یکی دادیم، همان عدنان کوچولو که در عکس با لباس نظامی دیده می شود و بسیار تند و فرز بود با وسیله ای که داشت تمام پرچم ها را روی ستون های برق حوالی مسجد و سر درب خانه های همسایه های مسجد نصب کرد، بعد رزمنده ها را جمع کرد و با هم عکس یادگاری گرفتند. روزی که قرار بود رزمنده ها از منطقه خارج شوند در چشمهایشان اشک حلقه زده بود.
