به گزارش گروه فرهنگ دفاع‌پرس، پس از اینکه یهودیان در جهان پراکنده شدند، حاخام‌ها برای منافع خود و بهره برداری بیشتر از یهودیان سراسر جهان، نهاد رش گلوتا (پادشاهی در تبعید داوودی برای مهاجران یهودی) را راه اندازی کردند، که توانست آرام آرام رهبری واحد برای یهودیان پراکنده باشد و یک پارچگی دوباره‌ای به آنها ببخشد و از پراکندگی آنها بهره ببرد تا بتوانند با واسطه گری و جاسوسی اقتصادی و فرهنگی و سیاسی در میان ملت‌های گوناگون، هم نژادان خود را تقویت کنند.
در قرن‌های اخیر، اندیشه ملت اندام وار و واحد یهود، در باروری صهیونیسم سیاسی به رهبری تئودور هرتزل سهیم بوده است. در گسترش این اندیشه، کسانی، چون اسحاق نیوتن، ژان ژاک روسو و زیگموند فروید سهم ویژه‌ای دارند و در نوشته‌های کانت و فیخته هم یهودیان به عنوان ملتی اندام وار تصویر شده‌اند. گسترش آموزش زبان عبری در کشور‌های گوناگون در میان یهودیان و پدیدآوردن اسطوره‌های مشترک، دشمن مشترک (اسلام شیعی) و سرزمین مشترک، راه را برای تثبیت ملی گرایی یهود می‌گشاید.
اساسا ناسیونالیسم پدیده‌ای کاملا غربی است که پس از انقلاب «فرانسه» در میان اقلیت‌ها رشد یافت. در واقع، میهن پرستی و آرمان خواهی مشترک میان افراد گوناگون یک قوم را، ناسیونالیسم می‌نامند. آلبرت اینشتین، از گسترش ناسیونالیسم یهودی بیمناک بود و همین حرکت، سبب تشکیل دولتی صهیونیستی شد. البته او در دوره‌ای از دولت اسرائیل، حمایت می‌کرد.
در پژوهش‌های تاریخی به این نکته بر می‌خوریم که یهودیان همواره در پی اثبات هویت و ملتی واحد در طول تاریخ بوده‌اند که اساسا یک ایده صهیونیستی است و نکته قابل توجه این است که در خود اسرائیل هم، یهودیان با وجود فرهنگ‌های گوناگون، مشکلات بسیاری دارند و این مسئله سبب جدایی و اختلاف میان آنها شده است.
در فیلم‌های گوناگونی، این وحدت در آرزوها، آرمان ها، اسطوره‌ها و زبان، میان یهودیان سراسر جهان دیده می‌شود که سرانجام نیز به مهاجرت به «فلسطین» اشغالی می‌انجامد، برای نمونه، در فیلم لینا، زنی به تصویر کشیده می‌شود که برای آزادی همسرش از زندان‌های «روسیه» می‌کوشد، ولی دیری نمی‌پاید که به فلسطین اشغالی بازمی‌گردد و با یک یهودی ازدواج و همسر زندانی گذشته‌اش را فراموش می‌کند.
ساختن فیلم‌هایی به زبان عبری نیز در همین راستا می‌تواند ارزیابی شود. توسعه و ترویج زبان عبری از سیاست‌های اصلی دولت اسرائیل و صهیونیست‌های سایر مجامع به شمار می‌رود تا هویت یهودی را انسجام بیشتری بخشند و یهودیان سراسر دنیا را به ملی‌گرایی صهیونیستی وادار کنند. برخی منتقدان، یکی از دلایلی که فیلم مصائب مسیح را ضدیهودی ندانسته و آن را به سود صهیونیسم ارزیابی کردند، تأکید کارگردان بر زبان عبری مردم بنی اسرائیل جامعه «فلسطین»، در سال ۳۳ م. بود.
در حالی که رومیان، به زبان دیگری سخن می‌گفتند. در این فیلم از زبان عبری بسیار استفاده شده است. در فیلم فهرست شیندلر نیز اسپیلبرگ از زبان عبری در مجامع داخلی یهودیان بهره برده و فرهنگ آنها را ناسازگار با فرهنگ جامعه‌هایی دانسته است که در آنها زندگی می‌کنند. این فیلم در راستای پروژه هرتزل است. اسپیلبرگ بر این باور است که: یهودیان، غیرقابل جذب و ادغام در ملت‌هایی هستند که بین آنها زندگی می‌کنند و در آنها تحلیل نمی‌روند.
شکی نیست که فیلم‌های مخالف این روند، سانسور می‌شوند. برای نمونه، یک بخش از مجموعه ۲۲ قسمتی تکوما، درباره تاریخ اسرائیل به نام اسرائیلی دیگر بود که مشکل پیوستن یهودیان سفاردی (مهاجران یهودی از کشور‌های عربی) به کشوری را بیان می‌کرد که یهودیان اشکنازی (مهاجران یهودی از اروپا) آن را اداره می‌کردند. وزیر ارتباطات اسرائیل بدون اینکه فیلم را ببیند، به گفته آریل شارون فرمان سانسور آن را داد، ولی تلویزیون اسرائیل آن را پخش کرد و کارگردان فیلم به مرگ تهدید شد.
انتهای پیام/ 161
