به گزارش خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، «تنها در این راه» روایت زندگی و زمانه شهید مدافع حرم «مجتبی برسنجی» است که توسط «سحر جلیلی پالندی» به نگارش در آمده و انتشارات شهود آن را روانه بازار نشر کرده است.
جلیلی پالندی اهل استان مازندران و مدرس زبان انگلیسی، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دفاع مقدس، درخصوص چگونگی ورود به عرصه ادبیات اظهار داشت: من از یازده سالگی می‌نوشتم. اولین بار معلم کلاس پنجم با قرائت انشایم در کلاس متوجه استعدادم شد، نوشتن هم ارثی بود که از پدرم به من رسید. به یاد دارم، زمانی که خیلی کوچک بودیم اگر کسی می‌خواست نامه‌ای بنویسد، سراغ پدرم می‌آمد.
وی که تا پیش از نگارش کتاب «تنها در این راه»، چهار کتاب «ماه و چشمه»، «شمارش معکوس»، «اروند»، «آب و آتش»، «تنها در این راه» را به رشته تحریر در آورده است، عنوان کرد: هم‌اکنون مشغول نگارش کتابی درخصوص شهید جبهه مقاومت شهید سید رضی موسوی و یک کتاب هم از خاطرات دوران دفاع مقدس هستم.
جلیلی پالندی خاطرنشان کرد: از سال ۹۷ تصمیم گرفتم هدفی از نوشتن‌هایم داشته باشم، به فکر چاپ کتاب افتادم. اولین کتاب با عنوان «ماه و چشمه» را نوشتم. در قالب داستان‌های کوتاه با ژانر عاشقانه و اجتماعی بود. اما داستان آخر این کتاب از خاطرات مادرم بود که در حیاطشان درخت سیبی داشتند و زمانیکه جنگ آغاز شد با سیب‌های آن درخت برای رزمندگان مربا پختند و همراه یکسری دست‌بافته‌های خانم‌های مسجدی به جبهه فرستادند.
وی ادامه داد: در حقیقت این موضوع اول برای خودم خیلی جالب بود و حتی اطرافیان یا کسانی که این داستان را خوانده بودند خیلی خوششان آمد. اما هنوز اینجا شروع تغییرات من برای نوشتن به سمت ادبیات روایی و خاطره‌نویسی نبود.
جلیلی درخصوص کتاب «تنها در این راه» که به شهید مدافع حرم، مجتبی برسنجی پرداخته است و چگونگی نگارش آن گفت: اواخر دوران کرونا بود. یکی از نزدیکانم بیمار شد. برای شفای بیمارم متوسل به شهید سلیمانی شدم. شهیدی که تازه در باور من گنجید و من کتابی با نام «شمارش معکوس» را نوشته بودم و تقدیم به ایشان کردم. البته تِم و درونمایه اکثر داستان این کتاب واقعیست و برمی‌گردد به خورده رویت‌هایی که از حاج قاسم جمع‌آوری شده بود.
این نویسنده ادامه داد: من این خورده روایت‌ها و شنیده‌ها را در قالب داستان کوتاه در کتاب شمارش معکوس آوردم. این کتاب اولین کتابی بود که در شهرستان سوادکوه با هزینۀ شخصی تقدیم به حاج قاسم شد. وقتی برای شفای بیمارم به حاج قاسم پناه آوردم با او عهد کردم انشاالله به نیابت او مزار شهید برسنجی را گلاب‌پاشی کنم و البته این کار را هم با افتخار انجام دادم.
وی افزود: اولین باری که به آنجا رفتم به خودم گفتم، کاش بشود روزی برایش بنویسم. شاید آن روز و آنجا نقطۀ تبلور تمام آرزو‌های پراکندۀ من بود. بعد با پیشنهاد یکی از کارمندان سپاه شهرستان من اقدام به نوشتن این کتاب کردم و کتاب «تنها در این راه» در انتشارات شهود به چاپ رسید.
این نویسنده دفاع مقدس تصریح کرد: کتاب «تنها در این راه» خاطرات و زندگی شهید مجتبی برسنجی است. در طول پژوهش این کتاب که البته یکسال طول کشید، تماماً همسرم با من همراه بود. تقریبا سی ساعت مصاحبۀ مفید از خانواده و دوستان و همرزمان شهید داشتیم. حتی به سراغ کسبه‌ها هم رفتیم، چون شهید آدم دست به خیری بود و بیشتر دوران حیاتش را وقف مردم کرده بود.
جلیلی ادامه داد: در واقع بخش اول کتاب برمی‌گردد به خاطرات پدر بزرگوار شهید که تقریبا دوسال خدمت سربازیشان را در جبهه‌های جنگ بودند. این را بسیاری از همشهریان ما نمی‌دانستند و من لازم دیدم بخش کوتاهی در حد هفت هشت صفحه از پدر شهید و مادر گرامی‌شان گفته شود. زندگی‌نامۀ شهدا را می‌توان برای همۀ رده‌های سنی در نظر گرفت. هدف اصلی من نوجوانان و جوانان دهۀ هشتادی بود ولی از انجایی‌که در طول مصاحبه پی به فعالیت‌هایی از ایشان بردم که فکر می‌کنم خواندنش نه تنها برای همگان بد نیست بلکه پر از درس است. شهید برسنجی به معنای واقعی یک جهادگر بود. انقدر در راه آرزوی شهادتش و رضایت و آرامش مردم شهر خودش تلاش کرد که به نظرم بهترین جایزۀ خدا برای ایشان شهادت بود.
این نویسنده درباره شهید برسنجی و ابعاد شخصیت‌شان عنوان کرد: ایشان در سال‌های آخر عمرشان پایگاه جهادی تاسیس کردند و همۀ برنامه‌های فرهنگی و جهادی این قرارگاه طوری برنامه‌ریزی شد که ایشان فعال‌ترین انسان و در عین حال گمنام‌ترین فرد مجموعۀ خودشان بود، درواقع یک جهادگر گمنام؛ و مهمترین و بارزترین خصوصیت ایشان همین بود. جهاد در راه خدا و خلق خدا بی منت و بی شهرت.
وی نوشتن برای شهدا را یک ضرورت دانست و تاکید کرد: بنظرم باید برای همۀ شهدا نوشت. من معتقدم خدا شهادت را روزی هر کسی نخواهد کرد. فکر می‌کنم در حال حاضر نوجوانان ما باید با این نوع ادبیات بیشتر آشنا شوند و کاش بشود ادبیات پایداری را وارد مدارس کرد.
جلیلی در پاسخ به اینکه در ادبیات دفاع مقدس به چه سوژه‌هایی می‌پردازد و چه مولفه‌هایی برای او اولویت دارند، گفت: چه ویژگی بهتر از اینکه جوان کشورم تابع نظام و رهبری باشد. از سالی که تصمیم گرفتم برای شهدا بنویسم، سعی کردم هم خودم متعهدتر باشم و هم دنبال سوژه‌هایی باشم که تربیتی متعهد و ولایی داشته باشند و شهید برسنجی از جهادگران گمنامی است که مطالعه زندگی ایشان حتماً تاثیرات تربیتی خواهد داشت.
این نویسنده درخصوص ادبیات مدافعان حرم و ویژگی‌های آن عنوان کرد: بنظرم اینکه در این سال‌هایی که همه به نوعی وحشت از جنگ دارند، انسانی بلند می‌شود برای حفظ سرزمین خود با نام مدافع حرم در کشوری دیگر در برابر دشمن می‌ایستد در صورتی که می‌داند ممکن است برنگردد، خیلی ارزشمند است. واقعا اگر از این گروه نگوییم، به خودمان ظلم کرده‌ایم.
وی اظهار داشت: ما در همین جنگ دوازده روزه دیدیم، دشمن چگونه برای خاک ما و مردم ما نقشه کشید که البته همۀ آنها نقش بر آب شد. از بعد از انقلاب اقتدار ایران و ایرانی همیشه باعث رنجش روشنفکرنما‌ها و غرب‌زده‌ها بود؛ و در این عصر این مدافعان حرم بوده‌اند که با غرب و غرب‌زده آشکارانه جنگیدند. هرچه از آنها بگوییم کم است.
جلیلی در پایان تصریج کرد: ادبیات مدافعان حرم خوشبختانه حتی در بین نوجوانان ما هم کم‌کم جا باز کرده و انشاالله فرزندان این سرزمین سیرۀ شهدا را الگوی خود قرار خواهند داد.
انتهای پیام/ 121
