غزه پس از ۷۰۰ روز نسل‌کشی؛ اراده‌ای که در آتش سخت‌تر شد

نوار غزه هفتصدمین روز جنگ را پشت سر گذاشته است که به عنوان طولانی‌ترین نسل‌کشی معاصر توصیف می‌شود؛ جنگی که با هدف فرسایش، گرسنگی دادن و تخلیه جمعیتی آغاز شد، اما به جای در هم شکستن مردم، اراده آنها را در کوره‌ای از آتش سخت‌تر و مقاومت آنان را ریشه‌دارتر کرد.
کد خبر: ۷۷۶۰۱۵
تاریخ انتشار: ۱۷ شهريور ۱۴۰۴ - ۱۶:۱۲ - 08September 2025

به گزارش گروه بین الملل دفاع‌پرس، روزنامه رای الیوم در یادداشتی نوشت: ۷۰۰ روز است که ملت فلسطین در غزه در برابر شدیدترین اشکال خشونت سازمان‌یافته و نسل‌کشی مدرن ایستادگی می‌کنند. این مدت نه صرفاً عددی در تقویم، بلکه معیاری برای سنجش آگاهی و آزمونی برای پایداری بوده است؛ از دل ویرانی‌ها، مردمی برخاسته‌اند که شکست‌ناپذیرند و از زیر آتش، مقاومتی سر برآورده که هر چه جنگ شدت یافته، صلابت بیشتری پیدا کرده است.

غزه پس از ۷۰۰ روز نسل‌کشی؛ اراده‌ای که در آتش سخت‌تر شد

اشغالگران با راهبرد «جنگ فرسایشی ترکیبی» می‌خواستند غزه را به فضایی تهی از انسان بدل کنند و با سیاست «گرسنگی راهبردی» و «ریشه‌کن کردن تدریجی»، اراده مقاومت را بشکنند. اما نتیجه، عکس شد؛ آتشی که قرار بود ریشه‌ها را بسوزاند، به کوره‌ای بدل شد که ناتوانان را کنار زد و ریشه‌های مقاومان را استوارتر کرد. غزه پس از ۷۰۰ روز به معادله‌ای سیاسی و اخلاقی فراتر از جغرافیای خود تبدیل شد؛ پرده از بی‌اعتباری نظم بین‌المللی برداشت و نشان داد مقاومت، نه یک انتخاب گذرا، بلکه جوهر وجود فلسطینی است.

طی این مدت، غزه صحنه طولانی‌ترین نسل‌کشی در روزگار معاصر شد؛ ۷۰۰ روز بمباران، کشتار و آوارگی سازمان‌یافته که هدفش خالی کردن منطقه از سکنه و تبدیل آن به زمینی بی‌جان بود. خانه‌هایی ویران بر سر ساکنان، محله‌هایی صاف‌شده با خاک، هزاران شهید، صد‌ها هزار زخمی و میلیون‌ها نفر در آستانه قحطی بر اثر محاصره کامل، اما امیدی که قرار بود خاموش شود، به انرژی صبوری بی‌مانند بدل گشت.

این جنگ فراتر از یک نبرد نظامی تلاشی برای ریشه‌کنی هویت اجتماعی و روانی مردم بود. بمباران‌ها تقریباً در هر خانه شهیدی یا زخمی یا داستانی از رنج به جا گذاشت. کوچ اجباری نه صرفاً جابه‌جایی مکانی، بلکه کوششی برای زدودن هویت انسانی بود. با این حال، غزه تسلیم شکست نشد، بلکه معادله بودن را دوباره بازنویسی و تاکید کرد که زیستن زیر محاصره، ادامه زندگی در قحطی و پایداری در دل آوار، خود به معنای مقاومت روزانه است که هم‌سنگ عمل مسلحانه، معنا می‌یابد.

انتهای پیام/281 

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار