گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: در روز‌های اخیر، شاهد انتشار اخباری هستیم مبنی بر اینکه بیش از ۱۵۰۰ فعال عرصه سینما و تلویزیون با صدور بیانیه‌ای مشترک، هرگونه همکاری با نهادها، جشنواره‌ها و پروژه‌های مرتبط با رژیم صهیونیستی را به طور قاطع رد کردند. این اقدام، را می‌توان حرکتی هماهنگ و سازمان‌یافته در مسیر بایکوت فرهنگی رژیم «اسرائیل» محسوب کرد.
این اقدام هنرمندان علیه رژیم صهیونیستی را می‌توان در قالب اقدامی از سوی اهالی سینما به مثابه میدان نبرد نرم علیه این رژیم اشغالگر و نامشروع دانست. بر همین اساس است که مشاهده می‌کنیم که رژیم «اسرائیل» همواره تلاش کرده است تا از ابزار‌های فرهنگی و رسانه‌ای برای تطهیر جنایات خود استفاده کند.
با توجه به این موضوع بسیار مهم باید خاطرنشان کنیم که جشنواره‌های سینمایی، تولید فیلم‌های مشترک و حمایت‌های مالی از پروژه‌های بین‌المللی، بخشی از جنگ نرم تل‌آویو برای تغییر روایت درباره فلسطین است. مخالفت هنرمندان با این همکاری‌ها در واقع سدّی در برابر عادی‌سازی چهره رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود.
اما نه بزرگ هنرمندان به رژیم صهیونیستی را می‌توان در واقع مشروعیت‌زدایی از رژیم اشغالگر و نامشروع دانست. در واقع باید بگوییم که تحریم فرهنگی به معنای مشروعیت‌زدایی از رژیم صهیونیستی در سطح افکار عمومی مردم منطقه و جهان است. بر همین اساس، زمانی که چهره‌های شناخته‌شده عرصه هنر از همکاری با رژیم «اسرائیل» خودداری می‌کنند، این پیام به جهان منتقل می‌شود که تل‌آویو در وجدان فرهنگی و انسانی جامعه جهانی جایگاهی ندارد.
از طرف دیگر، در ماجرای صدور بیانیه ۱۵۰۰ فعال عرصه سینما و تلویزیون مبنی بر عدم همکاری با رژیم صهیونیستی یک بار دیگر پیوند هنر و مسئولیت اجتماعی به بهترین شکل ممکن به تصویر کشیده است. امضاکنندگان بیانیه تأکید کرده‌اند که نمی‌توانند در برابر نسل‌کشی، آپارتاید و اشغالگری سکوت کنند.
البته باید بگوییم که این موضع‌گیری نشان می‌دهد که هنر از سیاست جدا نیست و هنرمند تنها خالق زیبایی‌های بصری نیست، بلکه صدای وجدان عمومی است. در حقیقت، اقدام ۱۵۰۰ فعال سینما و تلویزیون بیانگر پیوند میان مسئولیت اجتماعی هنرمندان و تعهد آنان به عدالت اهمیت رعایت حقوق‌بشر در جهان است.
حال موضوع مهم در این میان پیام ۱۵۰۰ هنرمند سینما و تلویزیون به افکار عمومی جهان و غرب است. زیرا این تحریم فقط پیامی خطاب به رژیم صهیونیستی نیست؛ بلکه پیامی واضح و روشن به کشورهای عربی و غربی است که همچنان در مسیر عادی‌سازی روابط با این رژیم اشغالگر و نامشروع حرکت می‌کنند.
اما در حقیقت باید گفت که این هنرمندان با صدور بیانیه خود نشان دادند که فرهنگ می‌تواند پیشگام سیاست باشد و در بسیاری از مواقع، فشار هنرمندان بر افکار عمومی جهان می‌تواند دولت‌ها را مجبور به عقب‌نشینی یا تجدیدنظر در سیاست‌های خود کنند. بر همین اساس هم پیش‌بینی می‌شود تا این ۱۵۰۰ هنرمند با اقدام جمعی خود بتوانند فشار فراوان و قابل توجهی را به رژیم صهیونیستی وارد کنند.
از طرف دیگر، اگرچه این اقدام هنرمندان سینما و تلویزیون آغاز راه نیست، اما می‌تواند به نقطه عطفی در تحریم فرهنگی رژیم صهیونیستی تبدیل شود. زیرا گسترش چنین حرکت‌هایی در سینما، موسیقی، تئاتر و ادبیات می‌تواند در نهایت پروژه‌های رژیم «اسرائیل» برای تطهیر چهره خود را ناکام بگذارد. بر همین اساس، هرچه این تحریم‌ها پررنگ‌تر شوند، تل‌آویو بیش از پیش در عرصه جهانی به عنوان یک رژیم منزوی و غیرقابل پذیرش شناخته خواهد شد.
و در آخر، می‌توان گفت که عدم همکاری ۱۵۰۰ فعال سینما و تلویزیون با رژیم صهیونیستی، تنها یک تصمیم فردی نیست، بلکه اعلام جنگ فرهنگی علیه رژیم «اسرائیل» است؛ جنگی که نه با اسلحه و خون، بلکه با تصویر، روایت و هنر ادامه پیدا می‌کند.
انتهای پیام/ ۱۳۴
