گروه استان‌های دفاع‌پرس- حجت‌الاسلام «موسی سلیمانی» جانشین نمایندگی ولی فقیه در سپاه امام رضا علیه‌السلام؛ عروسک‌های لبوبو (Labubu) که خلق‌های هنرمند هنگ‌کنگی، کاسینگ لونگ، هستند، در سال‌های اخیر به یکی از پدیده‌های محبوب در زمینه اسباب‌بازی‌های کلکسیونی و عروسک‌های پولیشی در جهان تبدیل شده‌اند. این عروسک‌ها با طراحی متمایز خود—چهره‌های اغراق‌شده، دندان‌های تیز، و ظاهر هیولاگونه—مورد استقبال طیف گسترده‌ای از علاقه‌مندان، به ویژه نوجوانان و جوانان، قرار گرفته‌اند. اگرچه این عروسک‌ها در نگاه اول صرفاً به عنوان یک کالای سرگرمی‌محور به نظر می‌رسند، اما گسترش آنها در ایران می‌تواند پیامد‌های فرهنگی و اجتماعی قابل تأملی داشته باشد.
در ایران، همچون بسیاری از کشور‌های دیگر، عروسک‌های لبوبو از طریق شبکه‌های اجتماعی، فروشگاه‌های اینترنتی، و بازار اسباب‌بازی وارد فرهنگ مصرفی شده‌اند. این عروسک‌ها اغلب به عنوان کالا‌های کلکسیونی با قیمت‌های نسبتاً بالا به فروش می‌رسند و در بین نوجوانان و جوانان به نمادی از سبک زندگی مدرن و مشغولیت‌های فراغتی تبدیل شده‌اند. همچنین، برخی از فروشگاه‌ها و نمایشگاه‌های مربوط به کالا‌های فرهنگی و اسباب‌بازی، این عروسک‌ها را به عنوان کالا‌های «جذاب» و «مدرن» ترویج می‌کنند.
آثار منفی فرهنگی و اجتماعی:
اگرچه عروسک‌های لبوبو ممکن است بی‌ضرر به نظر برسند، اما گسترش آنها می‌تواند تأثیرات منفی فرهنگی به همراه داشته باشد:
۱. تهاجم فرهنگی و کمرنگ شدن ارزش‌های بومی:
ورود کالا‌های فرهنگی خارجی بدون توجه به زمینه فرهنگی و ارزشی ایران می‌تواند به تدریج باعث کمرنگ شدن نماد‌ها و عروسک‌های بومی شود. عروسک‌هایی مانند لبوبو، که ریشه در فرهنگ شرق آسیا دارند، ممکن است جایگزین شخصیت‌های فرهنگی ایرانی شوند که قرن‌ها بخشی از هویت کودکان و نوجوانان ایران بوده‌اند.
۲. تغییر ذائقه و ارزش‌های زیبایی‌شناختی:
طراحی اغراق‌شده و بعضاً ترسناک لبوبو می‌تواند ذائقه نسل جوان را به سمت نماد‌های غیرمتعارف سوق دهد. این تغییر ممکن است با معیار‌های زیبایی‌شناختی و فرهنگی ایرانی، که بر پایه هنر‌های اصیل و نماد‌های هماهنگ با طبیعت و دین است، در تضاد باشد.
۳. تبلیغ مصرف‌گرایی و سبک زندگی مادی:
قیمت بالای این عروسک‌ها و ترویج آنها به عنوان کالا‌های کلکسیونیِ «محدود» می‌تواند به مصرف‌گرایی و رقابت‌های مادی در بین نوجوانان و جوانان دامن بزند. این امر می‌تواند ارزش‌های معنوی و ساده‌زیستی را که در فرهنگ ایرانی-اسلامی مورد تأکید هستند، تضعیف کند.
۴. به حاشیه رانده شدن صنایع داخلی:
توجه بیش از حد به کالا‌های فرهنگی وارداتی مانند لبوبو ممکن است باعث کاهش توجه به تولیدات داخلی و صنایع دستی ایرانی شود. این مسئله نه تنها از نظر اقتصادی آسیب‌زا است، بلکه می‌تواند به فراموشی تدریجی هنر‌های بومی و صنایع فرهنگی ایران منجر شود.
۵. القای ارزش‌های نامتعارف:
برخی از طراحی‌های لبوبو دارای نماد‌ها و نشانه‌هایی هستند که ممکن است با ارزش‌های اخلاقی و فرهنگی ایران همخوانی نداشته باشند. البته این مسئله نیاز به بررسی دقیق‌تر دارد، اما به طور کلی، ورود هرگونه کالای فرهنگی بدون ارزیابی دقیق می‌تواند حامل پیام‌ها و نماد‌های ناسازگار با فرهنگ بومی باشد.
حاصل آنکه: عروسک‌های لبوبو، هرچند به عنوان یک پدیده جهانی در عرصه اسباب‌بازی و کلکسیون‌داری مطرح هستند، اما گسترش آنها در ایران باید با هوشیاری و نظارت فرهنگی همراه باشد. خانواده‌ها و مسئولان فرهنگی باید توجه داشته باشند که چنین کالا‌هایی می‌توانند نه تنها بر ذائقه کودکان و نوجوانان، بلکه بر ارزش‌های فرهنگی و هویت ملی آنها تأثیر بگذارند. تشویق به استفاده از محصولات فرهنگی داخلی و ترویج عروسک‌ها و نماد‌های بومی، می‌تواند راهکاری مناسب برای مقابله با تأثیرات منفی چنین پدیده‌هایی باشد.
انتهای پیام/
