گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس- علیرضا برازش؛ در سلسله یادداشت هایی که به مناسبت ماه رجب نوشته در قسمت چهارم آورده است: شما اگر رئیس اداره راهنمایی و رانندگی باشید اگر فرزندتان خلاف مقررات رفتار کند و منجر به تصادف و مرگ و میر یا صدمهی جانی به خودش شود، رئیسبودن شما جلوی مرگ یا صدمه را نمیگیرد حتی اگر رئیس عادلی باشید جلوی جریمه را هم نمیگیرد.
یک پدر و مادر مهربان به فرزندشان رعایت قواعد رانندگی را میآموزند، ولی اگر فرزند با سرعت غیرمطمئنه و عدم رعایت مقررات برای خود یا دیگران حادثه بیافریند باید تاوانش را پس بدهد. رئیس بودنِ و مهربان بودن پدر و مادر در اینجا دردی را دوا نمیکند؛ قواعد مرگ و یا آسیبدیدگی بر اثر سقوط به درّه عوض نمیشود.
شما بهترین و مهربانترین پدر و مادر دنیا باشید، اگر فرزندتان در جامعه مرتکب خلاف شود آسیب میبیند، اگر قواعد بهداشتی را رعایت نکند بیمار میشود، درد میکشد و میمیرد؛ اگر قواعد رانندگی را رعایت نکند تصادف میکند، خسارت مالی و جانی به خود و دیگران وارد میکند و تاوانش را پس میدهد؛ اگر قواعد تجارت و کسب و کار را نداند ضرر میکند گرفتار میشود؛ و اگر قواعد رفتار با دیگران را رعایت نکند زندگی شخصی و خانوادگی و اجتماعیاش از آن تأثیر میپذیرد، طلاق، افسردگی، بیماری، ورشکستگی، جریمه، زندان، مرگ و ... همه و همه رخ خواهد داد هرچند شما مهربان باشید و دوست نداشته باشید این ناملایمات بر فرزندتان وارد شود.
شما اگر رئیس یک واحد آموزشی باشید، حتّی اگر مهربانترین و کاردانترین مدیر واحد آموزشیِ کشور و حتّی دنیا هم باشید، دلتان برای تکتک دانشآموزانتان بسوزد، تمام تلاشتان را هم بکار ببرید، دانشآموزان امروز شما بعد از اینکه وارد اجتماع شدند اگر قواعد زندگی با همسر آیندهشان را رعایت نکنند زندگی خانوادگیشان از هم میپاشد و رنج میبرند، اگر قواعد تجاری و کسب و کار را رعایت نکنند ورشکست میشوند و رنج میبرند و زندگی سختی خواهند داشت؛ اگر قواعد و مقررات راهنمایی و رانندگی را رعایت نکنند جریمه میشوند، آسیب میزنند و آسیب میبینند؛ اگر قواعد و مقررات قضایی را مراعات نکنند، توبیخ میشوند، به زندان میافتند، رنج میبینند و الی آخر.
حتی اگر شما بهترین و مهربانترین مدیر مدرسه باشید نمیتوانید مانع رنج دیدن دانشآموختهی واحد آموزشیتان در آیندهی زندگیشان شوید. قواعد و مقررات بر او جاری و ساری میشود. تنها راه رنج ندیدن فرزند یا دانشآموز شما این است که او با اختیار خود مقررات را رعایت کند.
