بلوغ ایمانی؛ از رنج تا رضایت

گروه استان‌های دفاع‌پرس_«سیده معصومه حسینی»؛ سلسله مباحث «عدالت‌نامه‌ای برای عصر بی‌پناهی» با شرح تطبیقی دعای چهاردهم صحیفه سجادیه با عصر حاضر در پیش روی شما است که بخش نهم آن با عنوان «بلوغ ایمانی؛ از رنج تا رضایت» پرداخته شد.

فراز دعا (فقره سیزدهم):

«وَ وَفِّقْنِی لِقَبُولِ مَا قَضَیْتَ لِی وَ عَلَیَّ، وَ رَضِّنِی بِمَا أَخَذْتَ لِی وَ مِنِّی»

و مرا موفق گردان به پذیرش آن‌چه برایم یا بر ضدّ من مقدر کرده‌ای، و مرا راضی کن به آن‌چه برایم یا از من گرفته‌ای.

مقدمه:

اگر تا اینجا صحبت از «فریاد»، «مطالبه»، و «یقین به نصرت» بود، در این فراز امام سجاد علیه‌السلام، یک اوج عرفانی و روحی را نشان می‌دهد: «عدالت خدا، گاهی به شکل «دادن» است؛ گاهی به شکل «گرفتن!»

در این مرحله، مؤمن به بلوغی می‌رسد که حتی اگر رنج سهمش باشد، به‌جای گلایه، تسلیم آگاهانه دارد.

تحلیل و تطبیق:

پذیرش حکمت در پشت پرده تقدیر

«قبول ما قضیت» یعنی: خدایا! اگر چیزی را برای من مقدر کردی، حتی اگر بر وفق میل نبود، کمکم کن که درک کنم حکمت تو پشت آن است. در جهانی که عدالت را فقط در «اتفاقات دلخواه» می‌دانند، این فراز یک نگاه متعالی است: گاهی عدالت خدا در چیزی است که ما آن را شکست می‌دانیم. رضایت از آن‌چه گرفته شده، نه فقط آن‌چه داده شده.

بخش دوم فراز، عمیق‌تر است: «و رَضِّنِی بِمَا أَخَذْتَ لِی وَ مِنِّی» خدایا! نه فقط وقتی چیزی دادی، من راضی‌ام. بلکه وقتی چیزی گرفتی یا نگذاشتی به دستم برسد، باز هم به عدالتت مطمئنم؛ و این، چیزی فراتر از صبر است. این رضایت عاشقانه است. نه از روی ناچاری، بلکه از روی اعتماد مطلق.

این نگاه، مظلوم را مقاوم و آرام می‌سازد. مظلوم در اوج درد اگر بداند خدا نه غافل است، نه بی‌رحم، بلکه عادل و حکیم است. دیگر تلخی حوادث هم او را نمی‌شکند؛ بلکه درونش را مقاوم‌تر می‌کند.

اینجا نقطه بلوغ ایمان است: وقتی بین «از من گرفتند» و «خدا خواست»، مرز نکشی.

در پایان این فراز باید گفت:

این فراز، پل عبور از اعتراض رنج‌آلود به تسلیم دل‌آگاه است. نه تسلیمِ خاموش و منفعل، بلکه تسلیمِ روشنفکرانه و رشد یافته. همان جایی که مؤمن، دیگر فقط دنبال پیروزی بیرونی نیست. بلکه به دنبال ساخته شدن درونش در مسیر عدالت خداست. «گاهی چیزی از تو گرفته می‌شود، چون عدالت الهی در ساختن توست، نه در افزودن به دارایی‌ات.»

در بخش دهم می‌رسیم به فراز ۱۴ دعا؛ در این فراز فلسفه تأخیر در انتقام و نقش «صبر دائم» رو باهم مرور می‌کنیم.

انتهای پیام/