گروه استان‌های دفاع‌پرس_«حدیثه صالحی»؛ پنجم جمادی‌الاول، سالروز ولادت بانویی است که تاریخ اسلام را با صبر، شجاعت و فصاحت خود متحول کرد؛ حضرت زینب کبری (س)، دختر حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س)، که در واقعه‌ی کربلا نه‌تنها پیام‌رسان عاشورا بود، بلکه پرستار دل‌سوخته‌ای بود که با دستانی مهربان، زخم‌های جسمی و روحی اهل بیت (ع) را مرهم می‌گذاشت.
در واقعه تاریخی عاشورا، حضرت زینب (س) با وجود داغ برادر، یاران و فرزندان، مسئولیت مراقبت از امام سجاد (ع) و کودکان کاروان را بر عهده گرفت. او با صلابت در برابر یزید ایستاد و با خطبه‌ای آتشین، حقیقت عاشورا را به گوش تاریخ رساند. این نقش بی‌بدیل، سبب شد تا سالروز ولادت ایشان به عنوان روز پرستار در تقویم رسمی کشور ثبت شود؛ روزی برای تجلیل از انسان‌هایی که با جان و دل، در کنار بیماران و مجروحان ایستاده‌اند.
پرستاری در فرهنگ اسلامی، تنها یک حرفه نیست؛ بلکه جلوه‌ای از عشق، ایمان و مسئولیت‌پذیری است. حضرت زینب (س) با پرستاری از حقیقت، الگویی جاودانه برای تمام زنان و مردان این سرزمین شد.
در سال‌های دفاع مقدس، پرستاری تنها در بیمارستان‌ها معنا نداشت؛ بلکه در دل میدان‌های نبرد، در بیمارستان‌های صحرایی، در سنگر‌های خاکی و در لحظات بحرانی، پرستاران با روحیه‌ای زینبی، جان خود را وقف خدمت به مجروحان کردند.
بانوان پرستار، با چادر‌های خاکی و دل‌هایی آکنده از ایمان، در کنار رزمندگان ایستادند. آنان نه‌تنها مرهم‌گذار زخم‌های جسمی بودند، بلکه با لبخند، دعا و امید، زخم‌های روحی را نیز التیام می‌بخشیدند. بسیاری از آنان در حین خدمت‌رسانی، به شهادت رسیدند و نامشان در زمره‌ی ایثارگران ثبت شد. پرستاری در آن دوران، نماد مقاومت بود؛ نماد زنانی که در کنار مردان، دوشادوش، در راه حفظ وطن و ارزش‌ها ایستادگی کردند.
با آغاز همه‌گیری کرونا، بار دیگر نقش پرستاران در خط مقدم سلامت جهانی برجسته شد. در روز‌هایی که ترس، اضطراب و بیماری همه‌گیر شده بود، پرستاران با ایثار و فداکاری، در کنار بیماران ایستادند. آنان شبانه‌روز در بیمارستان‌ها، مراکز درمانی و بخش‌های مراقبت ویژه، با ماسک‌هایی که نفس را دشوار می‌کرد و لباس‌هایی که خستگی را دوچندان می‌ساخت، بی‌وقفه خدمت کردند.
بسیاری از آنان، خانواده‌های خود را ماه‌ها ندیدند، برخی جان خود را از دست دادند و نامشان در میان شهدای سلامت درخشید، و همه با روحیه‌ای زینبی، در سنگر سلامت باقی ماندند. در بحران کرونا، پرستاری بار دیگر معنا یافت؛ نه فقط به عنوان یک تخصص، بلکه به عنوان نماد انسان‌دوستی، ایثار و امید.
روز پرستار، فرصتی است برای قدردانی از انسان‌هایی که در سخت‌ترین لحظات، کنار ما ایستاده‌اند. آنان که با الهام از حضرت زینب (س)، پرستاری را نه‌تنها وظیفه، بلکه رسالت انسانی می‌دانند. از کربلا تا خرمشهر، از بیمارستان‌های صحرایی تا بخش‌های مراقبت ویژه، پرستاران همیشه در خط مقدم بوده‌اند. امروز، وظیفه‌ی ماست که با احترام، حمایت و قدردانی، جایگاه آنان را پاس بداریم.
انتهای پیام/
