به گزارش گروه استان های دفاع‌پرس از البرز، «صدیقه صباغیان» نویسنده و خبرنگار در یادداشتی آورده است: مهر و موم‌ها از دوران دفاع مقدس هشت ساله و پایان جنگ تحمیلی می‌گذرد، اما هنوز هم شهیدانی از سرزمین‌های افتخار، دیار مقاومت و خطه غیرت و صداقت مهمان ما می‌شوند؛ همان‌هایی که تنشان هنوز بوی خاک جبهه می‌دهد و چند روزی است عطر وجودشان فضای استان و شهر ما را پر کرده است. آنها که در گمنامی‌شان به ما یادآوری می‌کنند که هنوز هم جان‌فشانی و ایثار در دل این سرزمین زنده است.
چه کسی می‌تواند بگوید جنگ تحمیلی تمام شده است، وقتی هنوز شهیدانی از راه می‌رسند که در گمنامی‌شان داستانی پر از راز و رمز نهفته است؟ گمنامی‌ای که نه از بی‌اعتنایی مردم، بلکه از عمق مظلومیت و غربت این شهداست؛ شهیدانی که هیچ‌گاه در آغوش مادران خود آرام نگرفتند، مادرانی که سال‌ها در گوشه‌گوشه این سرزمین، با دل‌هایی پر از امید و چشمانی همیشه منتظر، در انتظار بازگشت پیکر‌های فرزندان خود بودند.
طی این سال‌ها چشم‌انتظاری مادران شهدا، همچنان روایتگر آن لحظات بی‌صدا و پر از درد بوده است که در آن، هیچ‌کس جز خود خدا نمی‌داند بر آنها چه گذشت؟ اما دردناک‌تر از همه، مادرانی هستند که این چشم‌انتظاری را تا آخرین نفس همراه داشتند و امروز در حالی در خاک خفته‌اند که هیچ‌گاه پیکر فرزندشان را در آغوش نگرفتند و در تمام این سال‌ها، در انتظار خبری از جگرگوشه خود، زندگی کردند.
این شهیدان گمنام، در حقیقت همان‌گونه که حضرت زهرا (س) در گمنامی‌اش عظمت آفرید، در گمنامی‌شان، عطر ایثار و فداکاری را در هوای این سرزمین پخش کرده و این روز‌ها که در اماکن مختلف فرهنگی و مذهبی مهمان مردم می‌شوند، داغ دل مادران چشم‌انتظار را تازه می‌کنند که هر یک با آمدن این شهدا تصور می‌کنند که گم‌شده‌شان را پیدا کرده‌اند و این‌گونه آرام می‌گیرند.
در این دنیای پر از شلوغی و هیاهو، شاید درک کنیم که بزرگ‌ترین جهاد، در گمنامی و سکوت است. این شهیدان که نه منتظر پاداش و نه به دنبال نام و آوازه بودند، در هر گوشه‌ای از کشور، در دلمان می‌نشینند و به یادگار می‌مانند. همان‌طور که در روز‌های پر از خون و آتش جنگ ایستادند، امروز هم در گمنامی‌شان ایستاده‌اند و چقدر دلمان به این گمنامی‌ها محتاج است؛ و امروز که در کنار این شهیدان ایستاده‌ایم، باید یاد بگیریم که روزگاری انسان‌هایی بودند که با جان و دل برای دفاع از این سرزمین جان‌فشانی کرده‌اند و اکنون در سکوت، همچنان شاهدی برای ما باقی مانده‌اند. امروز هم هستند عجمیان‌ها و حججی‌هایی که اگر کسی به این سرزمین نگاه چپ داشته باشد با اقتدار مقابل او می‌ایستند حتی اگر سر از بدنشان جدا و یا پیکر بیجانشان بر زمین کشیده شود.
این شهدا قرار است همین‌جا در شهر ما، برای همیشه مهمانمان بمانند؛ در دل همین کوچه‌ها و خیابان‌هایی که امروز با حضورشان معطر شده است. شاید مادرانشان سال‌ها چشم‌انتظار ماندند و حسرت در آغوش گرفتن فرزندانشان را با خود به خاک بردند، اما ما در این شهر عهد می‌کنیم که برایشان مادری و خواهری و خاک غربت را از روی پیشانی‌شان پاک کنیم تا نامشان در دل‌ها جاودانه بماند.
انتهای پیام/
