به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، پس از سرنگونی دیکتاتور سابق مصر یعنی حسنی مبارک در سال 2011 که با خواست و اراده مردم و اعتراضات آنها بدست آمد و با گذشت یکسال از به قدرت رسیدن مرسی و اخوان المسلمین در مصر در سالگرد تحلیف مرسی در میدان التحریر، باردیگر شاهد اعتراضات گسترده مردمی در خیابان های اصلی قاهره و برخی شهرهای دیگر مصرهستیم و این بار علیه دولت مرسی و سیاست های وی در اداره امور کشور در طی یکسال اخیر، بدین ترتیب مصر مجدد شرایط بی ثباتی و ناآرامی را تجربه می کند .
در سالگرد انتخاب محمد مرسی به عنوان ریئس جمهور مصر، گروه ها و جریان های مخالف دولت با فراخوان از مردم آنها را به خیابان ها آوردند تا تظاهرات ضد دولتی را بر پا کنند و با به رخ کشیدن قدرت خود از طریق اردو کشی خیابانی و جمع آوری امضای بیست و دو میلیون مصری پای طوماری علیه مرسی، مشروعیت دولت فعلی را به زیر سوال ببرند.
ریشه های این ناآرامی ها و اعتراضات را می توان به طور کلی سیاست های اتخاذ شده در طی یکسال ریاست جمهوری مرسی در ابعاد مختلف امنیتی، اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاست خارجی دانست که نتوانست رضایت مردم را به همراه داشته باشد.
تظاهر کنندگان معتقدند که مرسی دریکسالی که در قدرت بوده نتوانسته عملکرد مثبتی داشته باشد و در ابعاد مختلف وضعیت کشور و مردم مصر در حال بد تر شدن است.
مخالفین دولت مرسی و اخوانی ها را متهم به قبضه کردن قدرت و انحصار آن می دانند و این را ادامه راه دیکتاتور سابق مصر محسوب می کنند که نتیجه ای جز شکست نخواهد داشت. البته دولت قویاً این اتهام را رد می کند هم چنین مخالفان مطالبات مشخصی دارند من جمله آنکه محمد مرسی بایستی استعفا دهد و از قدرت کناره گیری کند و هم چنین خواستار برپایی زود هنگام انتخابات ریاست جمهوری هستند و اعلام کردند تا محقق نشدن این خواسته ها از اعتراضات خود دست نخواهند کشید و میادین و خیایان ها را ترک نخواهند کرد،معترضین مصری میدان التحریر را که به نماد مبارزه و آزادی و انقلاب بدل شده است را به تسخیر خود در آورده اند و در صدد تکرار سرنوشت مبارک برای مرسی هستند و این به خوبی از شعارها و اظهارات رهبران و مردم معترض مشخص است.
در رابطه با خواسته های مخالفین مرسی اعلام کرده که وی با رای اکثریت مردم مصر در انتخاباتی قانونی و دموکراتیک انتخاب شده است و هرگز استعفا نمی دهد و با برگزاری زود هنگام انتخابات نیز مخالف است و از قانون عدول نمی کند و اینها را خط قرمز خود اعلام کرده است .
البته این طور به نظر می آید که مرسی و دولت وی در پی دادن امتیازاتی به معترضین هستند تا با حداقل تغییراتی این بحران را مدیریت کنند اما آنچه که از شواهد امر می توان تعبیر کرد آن است که مخالفان به چیزی کمتر از رفتن محمد مرسی قانع نیستند، جریان تمرد اعلام مرده هیچ راه کاری جز پایان مسالمت آمیز حکومت اخوانی ها به نمایندگی محمد مرسی قابل قبول نیست و برگزاری انتخابات زورد هنگام را کلید حل بحران می دانند .
از سوی دیگر موافقان و حامیان مرسی نیز با بر پایی تظاهراتی حمایت خود را از مرسی و دولت وی نشان دادند و مطالبات مخالفان را به چالش کشیدند و بر مشروعیت دولت مرسی تاکید کردند آنها معتقدند مرسی در این یک سال آنچه در توان داشته را برای کشور و مردم انجام داده است اما شرایط مصر به شکلی نیست که در یک سال بشود اوضاع را بهبود بخشید، موافقان بر این نظر هستند که مرسی از طریق انتخابات و به شکلی قانونی زمام امور را در دست گرفته و مخالفان باید منتظرعملکرد وی پس از یک دوره کامل باشند و اگر نظر دیگری دارند آن را از طریق صندق های رای بیان کنند نه با بی ثبات کردن کشور و ایجاد هرج و مرج .
این تظاهرات که با فراخوان گروه ها و احزاب اسلام گرا مانند اخوان المسلمین و حزب النور در مقابل مسجد رابعه العدویه در شمال قاهره برگزار شد به خوبی فضای دو قطبی ایجاد شده در جامعه مصر را به نمایش گذاشت .
در خصوص راه حل برون رفت از بحران آنچه به نظر می آید تجمیع تفکرات و سلایق گوناگون داخلی و رسیدن به نتیجه ای واحد برای تشکیل دولتی ائتلافی و عدم دخالت کشورهای خارجی و نیافروختن آتش بیشتر به اختلافات و درگیری ها در مصر باشد. این طور به ذهن می آید که محمد مرسی بایستی با رهبران معترضین مذاکره کند و دو طرف با همکاری و گفتگو در پی رسیدن به را ه حلی مشترک که در آن خواست های طرفین لحاظ شده باشد، برآیند.
برخی پیش بینی ها از دخالت ارتش و در دست گرفتن قدرت در آینده نزدیک خبر می دهند. خوب این نیز احتمالی است از چندین احتمال موجود آینده ی تحولات مصر، اما به زعم نویسنده این روش راه حل مناسب برای برون رفت از بحران کنونی مصر نیست.
