به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، عصر حاضر، عصر تکنولوژی و عصر فناوریهای نوین است و کشوری که نتواند در این عرصه ابتکار عمل داشته و یا به هر نحوی به تکنولوژیهای روز دست یابد، از رقابت باز میماند. در عصر حاضر که صنعت هوایی پیشرفتهای شگرفی داشته است، جنگندهها پایه اصلی این عرصه هستند و کشورهای متعددی در صنعت هوایی ــ نظامی هزینه کرده و بودجههای کلانی را برای پیشبرد اهداف خود در این عرصه اختصاص دادهاند.
جمهوری اسلامی ایران نیز اگرچه با تحریمهای گسترده تسلیحاتی و تجهیزاتی مواجه بوده و این تحریمها در سالیان آتی نیز ادامه خواهد داشت، اما کار روی داشتههای خود را تعطیل نکرده و درصدد توسعه تسلیحات هواپایه و یا ارتقای جنگندههای خود تا حد ممکن، بوده است.
اما صرف هزینه برای ارتقای داشتهها کافی نبوده و باید زیرساختهای جانبی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز توسعه و تکمیل میشد، در همین راستا متخصصان صنایع هوایی کشورمان در سالیان اخیر برای کاهش تلفات، ارائه آموزشهای بهتر، کاهش هزینه پروازهای آموزشی، استفاده بهینه از توان داخلی و . . . اقدام به ساخت و تولید شبیهساز جنگندهها کرده است.
از طرفی جنگ تحمیلی آنقدر خلبانان، جنگندهها و پرسنل نهاجا را درگیر خود کرده بود که در دوران جنگ، توانی برای آموزش خلبانان جدید برای نهاجا باقی نمانده بود، لذا بعد از جنگ باید جای خالی تیزپروازانی که در دوران جنگ شهید یا زخمی شده بودند، پُر میشد. این نیاز سالها ذهن فرماندهان را مشغول کرده بود که با هزینههای سرسامآور آموزش خلبانان جوان، اولاً امکان تلفاتدهی و شهادت خلبانان بر اثر اشتباهات فردی وجود داشته و ثانیاً، هزینههای ناشی از این خطاها برای نهاجا گران تمام میشد.
از سوی دیگر، اگر هم خلبانان خطایی صورت نمیداده و پرواز بیخطری انجام میدادند، اما باز هم هزینههای انجام یک پرواز آموزشی روی دوش نهاجا سنگینی میکرد. راهی سادهتر و بسیار کمهزینهتر برای آموزش وجود داشت و آن بهکارگیری و استفاده از شبیهسازها بود، شبیهسازهایی که در آن دوران به هیچ وجه در دسترس نهاجا نبود و غیر از اینکه کمتر کشوری حاضر به فروش شبیهساز به ایران بود، صرف هزینههای بالا برای خرید این شبیهسازها هم در توان کشور نبود لذا باید فکری اساسیتر میشد.
لذا فکر ساخت شبیهساز ایرانی برای اولین بار با پشتیبانی مسئولان امر، عملیاتی شد و اولین شبیهسازهای ایرانی ساخته و رونمایی شد.
شبیهساز جنگنده اف5
در همین زمینه، روز گذشته سامانه شبیهساز ارتقا یافته و بهینه سازی شده جنگنده اف5 (تایگر) در پایگاه شهید فکوری تبریز با حضور امیر حسن شاهصفی فرمانده نیروی هوایی ارتش به بهرهبرداری رسید.
تایگرهای ایرانی اولین بار در سال 1972 وارد کشور شده و هماکنون در پایگاههای مختلفی از جمله تبریز مستقر هستند. این جنگنده گزینه مناسبی برای آغاز تولید جنگنده در ایران بوده و بهعنوان "طرح پایه" برای ساخت جنگندههای آذرخش و صاعقه 1 و 2 از آن استفاده شده است.
