به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، انقلاب اسلامی ایران نماد دین خواهی ملتی بود که سالها زیر چکمه های استبداد و استعمار حاکمان زمانشان به دنبال برقراری حکومت اسلامی بودند. این مهم میسر نمی شد جز با رهبری مردی بزرگ که بتواند قدرتهای جهان را در مقابل اراده ملت به زانو درآورد. انقلاب اسلامی با شاکله ای دینی و با رهبریِ رهبری دینی و مذهبی شکل گرفت. پیام این انقلاب همان پیام قرآن، یعنی مبارزه با ظلم و کفر بود. سال های بعد از انقلاب اسلامی سال های شکوفایی نهضتی برخواسته از اراده ملت شد.
جنگ تحمیلی با همه سختی ها و درد و اندوهی که بر پیکره ملت ایران وارد کرد ثمره عظیمی از توان و قدرت ایمان و اراده مردم را به نمایش گذاشت. چنانچه در 8 سال جنگ تحمیلی مردم کشور متحد و یکپارچه با اراده راسخ و ایمان به پیروزی حق علیه باطل به مبارزه علیه رژیم بعثی رفتند و این ایمان بود که میدان های جنگ را به گنجی مبدل کرد که به گفته مقام معظم رهبری ما را در جنگ پیروز کرد. رهبر معظم انقلاب در جایی فرمودند: "ما در جنگ نظامى توانستیم خودمان را پیروز کنیم؛ به کمک چه چیزى؟ به کمک باور و ایمان و اتّکاى به نفس و وحدت و امید به آینده و روشنبودن هدفها و تکیه به نیروهاى ذاتى خویش و تکیه به اسلام."
آنچه در دفاع مقدس بیش از هرچیز دیگر به چشم می خورد قدرت ایمان است. رزمندگان به تاسی از سرور و سالار شهیدان به میدان های رزم می رفتند و شهادت و جانبازی را نه بهعنوان یک اتفاق بلکه فضیلتی می دانستند که باید برای رسیدن به آن باید درجات عشق و کمال را طی می کردند همانطور که سید شهیدان اهل قلم شهادت را به زیبایی همچون لباسی تشبیه کرد که لازمه پوشیدن این لباس بزرگ کردن و آمادگی خویشتن است.
همه آنچه در دفاع مقدس بهعنوان نماد و المان های یک رویارویی حق و باطل عنوان شد از جنس نشانه های دینی بود. نشانه هایی با اتکا به آموزه های دینی و مذهبی که حتی بعد از جنگ تحمیلی نیز به عنوان نمادی بین المللی و اسلامی در کشورهای دیگر نیز مورد استقبال قرار گرفت. سربندهای منقش به اسامی ائمه اطهار(ع)، سروده های حماسی در وصف شهیدان و فرهنگ جهاد و شهادت، پرچم های با نماد مذهبی و مزین شده به آیات قرآنی و بزرگتر از همه دل هایی که با یاد خدا و کمک گرفتن از ائمه به دل دشمن می زد و با وجود کمی امکانات آنان را پیروز میکرد.
چندی پیش محمدرضا سنگری نویسنده و محقق کشور با اشاره ای صریح به نبود هیچگونه المان و نماد ملی در دفاع مقدس که بتوان مبنای حضور رزمندگان را دلایلی ملی میهنی دانست گفته بود: "حدود 15 سال پیش من احساس خطری کردم که نکند در آینده کسانی بیایند و بگویند این جنگی که بود مبنای آن ملیت و انگیزههای شخصی و فردی باشد. بررسی کردم و 700 عکس را پیش روی خودم قرار دادم تا متوجه شوم کجاهای جبهه پرچم ایران برافراشته شده است. در تمام جنگ روی تانکهای که غنیمت گرفته می شد جز پرچم «یا زهرا» و «یاحسین» افراشته نمی شد. یعنی این فرهنگ یک فرهنگ مطلق اعتقادی بود. گرچه ذیل آن فرهنگ ملی هم قرار می گرفت اما فرهنگ اعتقادی حکومت می کرد.
من برای مطالعه به جاهای مختلفی رفتم و هر چه پیشانی بند بود را جمع کردم که آیا پیشانیبندی بر پیشانی رزمنده ای بوده است که پرچم ایران باشد و دیدم این اتفاق رخ نداده است. همه این ها «یاحسین»، «یازهرا»، «یا زیارت یا شهادت» و «مسافر کربلا» است. هر چه این عنوان ها هست پیوند با ریشه های فرهنگی دارد. 1000وصیت نامه را تصادفی انتخاب کردم و پیش روی خودم قرار دادم که چند وصیتنامه توصیه به دفاع از وطن کرده اند. دیدم عناصر تشکیل دهنده وصیت نامه ها از اول تا پایان فضا، فضای اعتقادی است."
