پنجره، شعر «قیصر امین پور» برای فلسطین

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، «پنجره»، اسم شعری است که سال ها پیش «قیصر امین پور» شاعر دردمند آن را برای فلسطین سروده است. شعر گفتن از فلسطین برای او مثل همه شعرهای که خواند و ماندگار شد از روی درد بود.

در انتهای کوچه ی شب، زیر پنجره

قومی نشسته خیره به تصویر پنجره

این سوی شیشه، شیون باران و خشم باد

در پشت شیشه بغض گلو گیر پنجره

اصرار پشت پنجره ی گفتگو بس است

دستی برآوریم به تغییر پنجره

تا آن که طرح پنجره ای نو در افکنیم

دیوار ماند و حسرت تصویر پنجره

ما خواب دیده ایم که دیوار شیشه ای است

اینک رسیده ایم به تعبیر پنجره

تا آفتاب را به غنیمت بیاوریم

یک ذره راه مانده به تسخیر پنجره

جز با کلید ناخن ما وا نمی شود

قفل بزرگ بسته به زنجیر پنجره

امین پور شاعر خوش قریحه هم عصر با انقلاب بود که دوران رشد و تعالی شعرش همزمان با شعله های انقلاب اسلامی و دفاع مقدس شد. او همپای شاعرانی چون سید حسن حسینی، حمید سبزواری، مشفق کاشانی، علی معلم دامغانی و سایر بزرگان شعر انقلاب با جریان مردمی انقلاب اسلامی همراهی کردد و تا آخرین لحظات عمرشان همپای قطار انقلاب بودند.

از قیصر امین پور آثاری برجایی مانده است. «حرف دلم را بزنم یا نزنم» نام مجموعه شعری است از وی که انجمن شاعران ایران آن را به چاپ  رسانیده است. در این مجموعه گزیده های از تنفس صبح، آیینه های ناگهان، گل ها همه آفتابگردانند و دستور زبان عشق آورده شده است. شعر پنجره نیز از مجموعه آیینه های ناگهان که سال 1372سروده شده انتخاب شده است.

مرحوم قیصر امین پور از جمله شاعران به نام انقلاب است که وظیفه خود را به عنوان یک شاعر به خوبی می شناخت و مواضع شفاف و روشنی درباره مسائل روز جامعه خود داشت.

حضرت آیتالله خامنهای رهبر معظم انقلاب پس از درگذشت این شاعر پیامی را به شرح زیر صادر کرد:

بسم الله الرحمن الرحیم

با اندوه و دریغ، خبر تلخ درگذشت شاعر فرزانهی انقلاب دکتر قیصر امینپور را دریافت کردم.

از دست دادن او برای اینجانب و برای همهی اصحاب شعر و ادب، خسارتبار است. او شاعری خلاق و برجسته بود و همچنان به سمت قلههای این هنر بزرگ پیش میرفت.

درگذشت او آرزوهائی را خاک کرد، ولی راه فتح قلهها را امید است دوستان و یاران نزدیک و شاگردان این عزیز، ادامه دهند. او و دوستانش نخستین رویشهای زیبا و مبارک انقلاب در عرصهی شعر بودند و بخش مهمی از طراوت و جلوهی این بوستان، مرهون ظهور و رشد آن عزیز و دیگر دوستان همراه اوست. خداوند پاداش خوبیهای او را امروز که بیش از گذشته به آن نیازمند است، با کَرََم و فضل به او برگرداند و او را در آغوش رحمت و مغفرت خویش بگیرد. به خاندان و بازماندگان و دوستان و شاگردان آن عزیز صمیمانه تسلیت میگویم.

سیّدعلی خامنهای