سعید صادقی عکاس دوران دفاع مقدس در گفتوگو با خبرگزاری دفاع مقدس با بیان این مطلب اظهار کرد: در جنگ تحمیلی هرکس در حیطه مسئولیتی که داشت با زوایای محدودی از جنگ برخورد میکرد. جنگ تحمیلی ابعاد و زوایای گوناگونی داشت، مثلا یک فرمانده تمام تلاشش خط شکنی و یا به خط کردن منظم نیروهایش بود.
صادقی ادامه داد: یک تدارکاتچی حواسش به آوردن آذوقه و وسایلی بود که در جبهه ممکن بود به آن نیاز پیدا شود. رزمندگان هم گوش به فرمان فرمانده بودند و آماده حمله. اما افرادی بودند که همه صحنههای جنگ را با جزئیات رصد می کردند و سعی می کردند با همه گروه ها ارتباط برقرار کنند تا صحنه ای را برای ثبت در تاریخ از دست ندهند. این افراد که تعدادشان هم محدود بود، عکاسان جنگ بودند.
این عکاس دفاع مقدس تصریح کرد: چرا باید به هرکس گفت عکاس؟ مگر هرکس دوربین دست بگیرد عکاس است؟ نوع نگاه ما با نوع نگاه عکاسان حرفه ای که با سوژه های خاص به میدان می آمدند بسیار متفاوت است. باید دانست که چه کسی با دلش عکاسی می کند و چه کسی برای دیگران با هدف های خاص.
وی در ادامه به چگونگی ارزیابی عکاسان دفاع مقدس اشاره کرد و افزود: چرا عکاس جنگ را برای نقد شدن به دانشگاه ها نمی برید؟ ببینید اصلا به من می شود بگویند عکاس جنگ؟ نه تنها من بلکه همه عکاسان دفاع مقدس را مورد برسی قرار دهند. چرا در دانشگاه های ما اجنبی ها را مورد نقد قرار می دهند اما جوان امروزی با نوع نگرش من و باقی عکاسان جنگ آشنا نمیشود.
صادقی اذعان داشت: ما آن موقع به قدری درگیر جنگ شده بودیم که اگر ما را به پشت خاکریزها می فرستادند همان کاری را انجام می دادیم که با دوربین انجام میدادیم، چرا؟ چون ما ژورنالیسم نبودیم و فقط یک بسیجی بودیم که امام خمینی می شناختیم و ایرانرا، ماندن انقلاب برای ما مهم تر از عکاسی بود، برای بقیه عکاس ها نگاتیو میفرستادند اما من در اهواز با مشقات فراوان به دنبال خرید نگاتیو بودم.
وی اظهار کرد: نسل ها عوض شدهاند و ما بدهکار نسل امروز هستیم، از بازیگران سیاسی جنگ و کاسبان فرهنگی دفاع مقدس نیز آزرده خاطریم. باید برای حفظ ارزش هایی که با ریختن این خون ها به دست آمده این واقعه ارزشمند را به نسل های امروزی انتقال دهیم.
صادقی در پایان افزود: در اروپا کارهای زیادی انجام می دهند، برای مثال در آنجا خانه هنرمندانی مثل خانه هنرمندان خودمان وجود دارد که از تمام سلیقه ها در آن، تصویر به نمایش گذاشته می شود، باید اجازه دهیم تا نسل امروز خودش ببیند، خودش تصمیم بگیرد و ما را قضاوت کند.
