کلمات

آه! چه واژه‌های تلخ و غمگینی. وداع و بدرقه؛ و چه شور و حالی موج می‌زند در این ازدهام. سخت است آنها را ردیف کنم و قطار کلمات را روی ریل بیاورم، دستم می‌لرزد، دلم می‌لرزد و چند قطره اشک که از چشمم چکیده مهمان دشت صورت و پهنه کاغذ می‌شود. زائران کربلا راهی‌اند. پیر و جوان.

این مردم بودند که تمام‌ قد برخاستند تا حکومتی را که در هیئت طاغوت فرورفته بود، براندازند. اگر مردم پای‌کار نمی‌آمدند از گروه‌هایی که دست به سلاح برده بودند هم کاری ساخته نبود که اگر بود، کار به بهمن ۵۷ نمی‌رسید. مردم بودند که با هدایت‌های امام خمینی (ره)، کار را تمام کردند آن‌ هم نه با تفنگ و گلوله و ترور که با کلمه و کلام و پیغام‌های روشنی که راه را نشان می‌داد.