حسن عاقبت

امیدبخشیِ پدرِ امیدوارِ خانواده‌ی‌ ایران ناشی از دیدن حسن عاقبت است؛ او چون قله را می‌بیند، به وعده‌ها و نصرت الهی یقین دارد و از طرفی ظرفیت‌های فوق‌العاده‌ی امتش را نیک می‌شناسد، لذا مدام از «امید» سخن می‌گوید و در «بیانیه‌ی گام دوم»، نخستین و ریشه‌ای‌ترین جهاد را «امیدبخشی» می‌نامد.