شهدای افلاکی

چه سعادتی بالاتر از این که گمنام باشی و مردم تو را خوشنام بخوانند. خوشنامی که تنها برای چند قطعه از پلاک باقی مانده ات، یک شهر و بلکه یک کشور را آذین ببندند و به احترام ات همه خبردار بایستند.