غزل بهمنی بهترین نمونه‌ی غزل پس از نیماست. غزلی که وامدار سنت غزل فارسی است ولی با نگاه و گفتمان نیما در هم آمیخته است. بوی زندگی و بوی انسان معاصر می‌دهد. بوی کلمات و اشیایی که انسان معاصر شب و روز با آنها دست و پنجه نرم می‌کند و با آنها نفس می‌کشد.