خبرگزاری دفاع مقدس؛ پاسداران با اقتدا به مولای خود، سرور و سالار شهیدان حضرت حسین بن علی (ع) پا در رکاب برده و اسلام، این دین همیشه جاوید را دوباره در سرزمین پهناور ایران به جایگاه حقیقی خویش برگرداند و ملت ستمدیده ایران را از ظلم رژیم 2500 ساله ستم شاهی نجات دادند.
مبارزه علیه طاغوت و ستم از دوران پیش از انقلاب با هدایت امام راحل آغاز شد و جوانان این سرزمین با اسلام و مکتب قرآن نزدیک تر شده و برای برپایی حکومت اسلامی گام برداشتند.
در دوران هشت سال دفاع مقدس نیز گروهی از دلاورمردان و جوانان ایران زمین با کسوت پاسداری در مقابل دشمن متجاوزگر ایستادند و با رشادت و شجاعت و همچنین لبیک به ندای امام خویش تا پای جان از کیان جمهوری اسلامی دفاع کردند.
شهید علی احمدی یکی از سبزپوشان بی ادعایی بود که در راه دفاع از حریم اسلام و مکتب قرآن راه ابا عبدالله را ادامه داد و سرانجام به آرزوی دیرینه خود رسید و جام شهادت را نوشید.
زندگی نامه:
شهید علی احمدی در سال 1340 در خانواده ای مذهبی و مومن رشد کرد. او از همان اوایل کودکی عشق به ائمه و ولایت را در وجود خدایی خود متجلی کرد.
شهید احمدی با عشق و علاقه وافر قدم در عرصه تعلیم و تربیت نهاد و همزمان در مکتب تعلیم آیه های سبز قرآن فعالیت کرد و در سال 1360 موفق به اخذ مدرک دیپلم در رشته تجربی شد.
با پیروزی انقلاب اسلامی شهید علی احمدی با حضور فعال در مراسم های مذهبی، همکاری با سپاه پاسداران و تشکیل کلاس های نهضت سوادآموزی، عملا قدم در عرصه های خدمت گذاشت.
وی در تیر ماه سال 1360 خدمت در نهاد سپاه را برگزید و به عنوان پاسدار رسمی راهی میادین نبرد حق علیه باطل شد تا مانند شیران روز و زاهدان شب خاکریزهای مهران و قلههای برافراشته ماووت بر گام های استوار این رزمنده بی ادعا بوسه افتخار زده و همسنگرانش همواره مناجات های شبانه اش را آویزه دل و جان قرار دهد.
شهید احمدی بارها عباس وار، تیر و ترکش را بر جان آسمانی خود پذیرا شد. او سالهای 1362 و 1365 به شدت مجروح شد اما این موانع نتوانست او را از راهی که برگزیده بود منصرف سازد.
این سردار گمنام با حضور در عملیات های والفجر 3، والفجر 5، کربلای 1، کربلای 10 و نصر 4 در کسوت های علمداری و فرماندهی توانست شدیدترین ضربه ها را به دشمن وارد کند.
حماسه آفرینی های وی برای نیروهای اسلام چنان غرورآفرین و روحیه بخش بود که به وی لقب (بمب روحیه) داده بودند.
عاقبت این مجاهد نستوه در بامداد دوم تیر ماه سال 1366 در منطقه عملیاتی ماووت عراق (نصر 4) در مصافی تن به تن با نیروهای گارد ویژه عراق، در اوج عزت و افتخار شربت شهادت را نوشید و از خاک بر افلاک شد، در حالیکه بر بازوی خویش نوشته بود، سلام من را به محمد باقر برسانید! جالب اینکه بعد از شهادتش فرزندی به نام محمدباقر از او به یادگار مانده است.
فرازی از وصیت نامه:
برادران و خواهران عزیز، قدر انقلاب اسلامی این نعمت بزرگ الهی را بدانید و همواره در راه امام قدم بردارید. من شهادت در راه خدا و بودن با بسیجیان را بر همه چیز ترجیح می دهم، امیدوارم در شهادتم بی تابی نکنید و همواره راه سرخ شهدا را ادامه دهید.
